LXIII. Parmeno

Fragmenta CCCLXXXVIII-CCCCII

CCCLXXXVIII. 347, 26

micandum erit cum Graeco, utrum ego illius numerum an ille meum sequatur

CCCLXXXIX. 28, 3 (et 451, 24)

lepusculi timentis hoc quadrangulum
dedit Diana rete nexile, arkyas
viscum fugarum lineamque compedam

CCCXC. 79, 4

... exeunt citi strepunt bount

CCCXCI. 192, 33

e cavo fonte ut umor rigavit cavata
aurium anfracta in silvam vocans

CCCXCII. 86, 13

alius caballum arboris ramo in humili alligatum relinquit

CCCXCIII. 79, 12

ferens ferream umero bipennem securem

CCCXCIV. 486, 10

caeditur lotos atque, alta fros decidit Palladis, platanus ramis spoliatur

CCCXCV. 152, 10

alius teneram abietem solus percellit

CCCXCVI. 178, 32 (et 494, 32)

alia traps pronis in humum accidens proxumae
frangit ramos cadens

CCCXCVII. 251, 6

cedit velocibus iuvenis membris levis
nitidus oleo

CCCXCVIII. 240, 30

demitis acris pectore curas cantu castaque poesi

CCCIC. 423, 27

pudet me tui et Musarum agnoscere, piget currere et una sequi Graecos

CCCC. 213, 10

basis huius nascuntur pueri Rhythmus et Melos

CCCCI. 428, 6

poema est lexis enrythmos, id est verba plura modice in quandam coniecta formam, itaque etiam distichon epigrammation vocant poema. poesis est perpetuum argumentum e rhythmis, ut Ilias Homeri et annalis Enni. poetice est ars earum rerum

CCCCII. 374, 5

in quibus partibus in argumentis Caecilius poscit palmam, in ethesin Terentius, in sermonibus Plautus