1b-dispo | dissi-marga | mariu-scola | scrib-xxxvi
bold = Main text
Pars. Cap. Sent. grey = Comment text
1001 3, 0, 15 | Marius quoque, cum eum Teutonus
1002 3, 0, 21 | scripsit: Vellem Idibus Martiis me ad coenam invitasses,
1003 1, 0, 2 | nititur excaecare? Quis de Martis capite adamantinum lumen
1004 5, 15, 19 | discidium; perfidia, nodosa materies, suis in damnum crescit
1005 5, 41, 3 | cuiusdam denegantem se posse matrem alere decem mensibus eam
1006 5, 11, 5 | necessitatum remedium est et medicina damnorum. ~
1007 2 | veneror, tu contempnis. hoc mee fortunae iniquitas et familiaris
1008 5, 36, 1 | Megmas cuidam solito apud se frequenter
1009 5, 17b, 1 | vocavit iussitque vasa, melle vel oleo plena quae essent,
1010 3, 0, 34 | in primo libro dixisse me memini: Videsne, inquit plebeius
1011 6, 0, 32 | Acceptum beneficium aeternae memoriae infigendum. ~33.
1012 5, 41, 3 | posse matrem alere decem mensibus eam ferre nec deponere. ~
1013 5, 23, 2 | Verbi non proditi inmanis mensura. ~3.
1014 5, 1, 7 | Non vivit, cui nihil in mente est, nisi ut vivat. ~8.
1015 6, 0, 1 | fefellit, quia formam Minervae mentitus est. ~2.
1016 | meos
1017 5, 36 | XXXVI] De dand' mer [= De danda mercede?]~1.
1018 5, 36 | De dand' mer [= De danda mercede?]~1.
1019 5, 27, 3 | sapientiae praecepta duas mercedes poposcit; unam, ut tacere,
1020 5, 17b, 1 | quidam ex eius doctrina bene meriti discipuli recederent rogantes
1021 3, 0, 32 | adoptionem avunculi stupro meruerit, quia eum Iulius arctius
1022 5, 25, 2 | adversis solatium est, non sua meruisse, quae patitur, culpa. ~3.
1023 5, 48, 10 | Qui metuit contumeliam, raro accipit
1024 | meum
1025 | meus
1026 3, 0, 24 | loquerentur, ita rescripsit: Mi Tiberi, noli nimis indignari.
1027 5, 38, 2 | adiuratus deos imprecatur miam eorum in semet oblivisci. ~
1028 6, 0, 83 | praeteriti temporis in famam migrat. ~84.
1029 2 | ascribetur, cumque fecit ascribi milicie, ut possit exin salvis legibus
1030 5, 40 | XL] (De re militari?)~1.
1031 5, 40, 1 | carus militibus sit, nescire militem armare. ~2.
1032 2 | itaque iussit conscribi militiae, ut posset exinde salvis
1033 3, 0, 28 | Caesarem. Laudato imperator mille nummos dari iussit. At ille
1034 4, 0, 8 | praecipuum, erigere animum super minas et promissa et fortuita. ~
1035 6, 0, 1 | idcirco fefellit, quia formam Minervae mentitus est. ~2.
1036 5, 34, 1 | raperent, Magni, inquit, fures minorem puniunt. ~2.
1037 3, 0, 38 | esset pecuniae nec avaritiam minueret processus aetatis, respondisse
1038 5, 13, 3 | fortunae auxeris licentiam, minuis gloriam. Chilo Lacedaemonius
1039 1, 0, 1 | faciunt. Deorum siquidem minuunt reverentiam, quo parificant
1040 3, 0, 37 | orator Licinius: Non esse mirandum, quod aeneam haberet barbam,
1041 5, 14, 2 | posceret, et hoc circumstantes mirarentur, Condisco, inquit, repulsam
1042 6, 0, 9 | servi liberique mendacium miscet. ~10.
1043 5, 5, 1 | Patientia miseriarum portus est. ~2.
1044 3, 0, 27 | Ille statim per fenestram misit. ~28.
1045 3, 0, 27 | Caesaris, interrogavit an mittere liceret. Respondit princeps,
1046 3, 0, 1 | quidem, ut si quis popularium modestiae conscius, assentationis
1047 6, 0, 58 | Filio modesto numquam grave est, quod
1048 | modum
1049 5, 21, 1 | Modus pecuniae quaerendus est
1050 6, 0, 23 | Bias Prieneus dixit, Molestius esse inter duos amicos,
1051 3, 0, 33 | ardenti face suburere, quo mollior surgeret pilus. ~34.
1052 5, 44b, 1 | citharoedus in convivio molliter cantaret, iussit citharae
1053 5 | V. CODEX MONACENSIS. ~
1054 1, 0, 2 | aliquid divinum tibi inesse monstrabis, si omnes istos, qui divinitati
1055 4, 0, 3 | uxori suae, quod non de hoc monuerat eum, respondit illa: Fecissem;
1056 3, 0, 29 | advocatum, quem elegerat, sine mora dedit, commendavitque ei
1057 5, 12, 5 | quod multum cum luxuriosis moraretur, respondit, aegris medicum
1058 3, 0, 21 | Cassium violatorem dictatoris mordacius scripsit: Vellem Idibus
1059 6, 0, 8 | vestem fugere, serviles mores non fugere. ~9.
1060 3, 0, 42 | Nactus etenim horam, qua moriendum erat, cum lectica veheretur,
1061 1, 0, 1 | superstitionis inurunt populum, cui mortales Deos pro immortalibus persuadent
1062 5, 12, 8 | Minimum eget mortalis, qui minimum cupit. ~
1063 5, 8, 2 | prospiciat, plus magis vita quam morte torqueri. ~3.
1064 6, 0, 85 | Idem: Nihil enim tam mortiferum ingeniis quam luxuria est. ~
1065 5, 1, 9 | Nihil posse hoc est mortuum vivere. ~10.
1066 3, 0, 43 | crederet quemquam posse moveri. Tantae siquidem civilitatis
1067 4, 0, 3 | Cum cuiusdam mulieris viro, Duellio nomine, exprobratum
1068 6, 0, 34 | Socrates dixit: Qui multarum habet potestatem rerum,
1069 3, 0, 28 | miles non sine admiratione multorum, Caesare non offenso. ~29.
1070 5, 12, 5 | obiurgatus a quibusdam, quod multum cum luxuriosis moraretur,
1071 3, 0, 42 | suspexisse dicitur coelum, multumque conquestus est, eripi sibi
1072 3, 0, 45 | responsum sit a Metello, Ne musca quidem: quod licet impiissimo
1073 3, 0, 45 | consueverat, nisi captare muscas, et easdem stilo praeacuto
1074 3, 0, 38 | eius, Vulpem pilum posse mutare, non animum, eo quod natura
1075 3, 0, 14 | Sed ne a solis Graecis mutuemur instrumenta virtutum. Scipio
1076 3, 0, 42 | Nactus etenim horam, qua moriendum
1077 | namque
1078 3, 0, 35 | Et cum nanus ob corporis brevitatem conviciantis
1079 6, 0, 44 | est inopia, quae ex copia nascitur. ~45.
1080 5, 12, 5 | respondit, aegris medicum magis necessarium quam sanis esse. ~6.
1081 5, 48, 13 | Necesse est, ut te ipsum aut pecuniam
1082 5, 47, 2 | iustas sola constringit necessitas. ~
1083 5, 21, 1 | quaerendus est qui nec maior necessitate praesenti possit esse, nec
1084 5, 14, 1 | Illa enim felicitatis, haec necessitatis videtur esse substantia. ~
1085 5, 11, 5 | Parcitas necessitatum remedium est et medicina
1086 6, 0, 1 | simulatione officii aut in aliquo necessitudinis nomine. Nam eum qui palam
1087 5, 14, 3 | utrum concedendo hominem an negando statuam iudicem? ~4.
1088 6, 0, 39 | Animi iudicio quod negatum, fugito. ~40.
1089 3, 0, 30 | umquam mater tua Romae? Negavit ille, nec contentus adiecit,
1090 | Nempe
1091 1, 0, 3 | et te, si non Deum, quod nequaquam es, vel Deorum te docebis
1092 3, 0, 25b| Et quantum Nero adulationibus captus est,
1093 3, 0, 44 | theomachiam exercuit post Neronem, huius virtutis aliquid
1094 5, 44b, 1 | Satius est, inquit, citharae nervos incidi quam solvi. ~
1095 6, 0, 29 | Nocere nescit, qui se velle nocere prodiderit. ~
1096 5, 7, 4 | Respicere nil consuevit iracundia. Socrates
1097 5, 16, 1 | locis lapidibus et auro nitentibus, in faciem domini expuit,
1098 1, 0, 2 | gemmisque sublatis Vestam nititur excaecare? Quis de Martis
1099 6, 0, 46 | Amico ita prodesto, ne tibi noceas. ~47.
1100 6, 0, 25 | hoc celatum est malum, nocendique fraus quo non speratur potentior. ~
1101 5, 22, 1 | praesumentem iuvat, non quae nocendo alteri auxilium praestat. ~
1102 5, 4, 3 | Nocens fit, ubi succumbit fides. ~
1103 3, 0, 28 | aucupii noctuam, quae Caesaris noctes inquietaverat, spe ingentis
1104 3, 0, 28 | Miles peritus aucupii noctuam, quae Caesaris noctes inquietaverat,
1105 5, 15, 19 | contentio discidium; perfidia, nodosa materies, suis in damnum
1106 5, 43, 5 | dormientem aegrum intrare noluisset, Meliorem, inquit, intus
1107 3, 0, 1 | a virtute maiorum aetas nostra degeneraverit, perspicuum
1108 | nostros
1109 | nostrum
1110 1, 0, 1 | esse persuadere praesumunt. Nota superstitionis inurunt populum,
1111 3, 0, 30 | itaque asperitate urbana notitiam omnium et familiaritatem
1112 3, 0, 42 | prodidit, neque cuiquam notum fuit. ~43.
1113 5, 13, 1 | Hieremias cum senem nudum videret, interrogavit eum,
1114 | Nulla
1115 6, 0, 1 | Definitio Ciceronis. Nullae sunt occultiores insidiae,
1116 3, 0, 1 | cum sine patientia aut nullum aut rarum esse opus virtutis
1117 3, 0, 43 | fuit, ut omnibus prodesse nullumque punire studuerit; convictos
1118 1, 0, 1 | repugnante natura, te parem numinibus esse persuadere praesumunt.
1119 5, 46, 1 | capite nocte fur sacculum cum nummis subtrahere conaretur, et
1120 3, 0, 28 | Laudato imperator mille nummos dari iussit. At ille ausus
1121 | numquid
1122 3, 0, 9 | Sed et Diogenes, cum ei nunciasset amicus, Te [amici] cuncti
1123 5, 15, 16 | Nunquam fidelem tibi, quem ex amico
1124 4, 0, 17 | Diogene: cui cum amicus nuntiasset, Cuncti te vituperant, respondit:
1125 5, 20, 1 | Nuptias sumptuosas facere vita. ~
1126 5, 20 | XX] De nuptiis Chilo Lacedaemonius dixit.~
1127 5, 18 | XVIII] De obedientia.~1.
1128 5, 31, 2 | obiurgaret, respondit: Mihi obicis profecisse; crimen meum
1129 5, 31, 1 | inferior ignobilitatem generis obiecisset, Gaudeo, inquit, quod ego
1130 3, 0, 33 | Alius quoque eidem iratus obiecit, quod solitus esset crura
1131 3, 0, 32 | dedecora a quodam probrose obiectum est, quod adoptionem avunculi
1132 4, 0, 5 | inferior ignobilitatem generis obiiceret: Gaudeo, inquit, quod ego
1133 5, 31, 2 | alius Demosthenen talibus obiurgaret, respondit: Mihi obicis
1134 5, 12, 5 | Theocritus obiurgatus a quibusdam, quod multum
1135 5, 48, 8 | Magnum iniuriae remedium est oblivio. ~9.
1136 6, 0, 45 | sic alienum, ut tuum non obliviscaris negotium. ~46.
1137 5, 38, 2 | imprecatur miam eorum in semet oblivisci. ~3.
1138 3, 0, 26 | essem, inquit, non diceres. Observatum etenim est, quotiens ingrediebatur
1139 3, 0, 1 | aures tenerae sunt, et iam obsurduerunt vero, et linguam severiorem
1140 5, 41, 1 | Qui primus tibi fuerit obvius, inquit. ~2.
1141 5, 29 | XXIX] De occasione.~1.
1142 6, 0, 40 | Oriente sole consilium, occidente convivium cogitato. ~41.
1143 5, 15, 20 | Socrates dixit: Pro amico occidi expedit, quam cum inimico
1144 3, 0, 45 | sub praetextu principatas occuleret, quotidie sibi secretum
1145 6, 0, 1 | Definitio Ciceronis. Nullae sunt occultiores insidiae, quam eae, quae
1146 3, 0, 11 | eam publicandam exempla occurrunt. ~12.
1147 5, 33, 1 | Demostheni dixisset, si me sic odissent homines tanquam te, suspendio
1148 5, 33, 3 | Cato cum quendam odoribus redolentem vidisset, Pudet
1149 3, 0, 41 | diem perdidi. Quem in vita offenderit, ab Hierosolymorum reversus
1150 3, 0, 1 | linguam severiorem sine offensione gravissima non admittunt.
1151 3, 0, 28 | admiratione multorum, Caesare non offenso. ~29.
1152 6, 0, 1 | quae latent in simulatione officii aut in aliquo necessitudinis
1153 5, 17b, 1 | iussitque vasa, melle vel oleo plena quae essent, ceteraque
1154 4, 0, 3 | sed omnium hominum ora ita olere putabam. ~4.
1155 5, 33, 2 | quo, inquit, viro mulier olet. ~3.
1156 5, 11, 1 | legatos iussit, cum forte olivas et caseum comederet: admissis,
1157 5, 28, 4 | Omnia consuli, sed non ab omnibus
1158 | omnino
1159 5, 1, 12 | Demenander dixit: qui darent operam, ut quales videri vellent,
1160 3, 0, 36 | libera linguas liberas esse oportebat. ~37.
1161 5, 29, 2 | Occasionem non accipi, sed rapi oportere, si rationem, non eventum
1162 3, 0, 25b| domini, ut maledictum et opprobrium semper exhorruit. ~26.
1163 5, 43, 1 | posset, Si gesserit, inquit, optima et locutus fuerit pauca. ~
1164 3, 0, 17 | laxius cingebatur. Unde Sylla optimates saepius admonens dicebat,
1165 5, 43, 2 | inquirenti cuidam, quomodo posset optime dicere, respondit: Nihil
1166 5, 43, 4 | Phocion optimum oratorem esse dicebat, qui
1167 5, 22, 2 | Bonus vir, si optimus est, suis se actibus probat:
1168 6, 0, 31 | Demetrius Non opto, inquid, ut eos, qui divites
1169 3, 0, 1 | aut nullum aut rarum esse opus virtutis verbis docuerint
1170 4, 0, 3 | Fecissem; sed omnium hominum ora ita olere putabam. ~4.
1171 5, 14, 3 | quemlibet peteret, in principio orationis solitus dicere fertur: Quid
1172 3, 0, 37 | in quo sic lusisse fertur orator Licinius: Non esse mirandum,
1173 5, 43, 4 | Phocion optimum oratorem esse dicebat, qui plurima
1174 5, 17b, 1 | eum, ut aliquod praeceptum ordinandae ex eo perciperent vitae,
1175 6, 0, 40 | Oriente sole consilium, occidente
1176 4, 0, 3 | exprobratum esset, quod oris vitio foedaretur, malum
1177 4, 0, 7 | Considerans enim humilem ortum suum vasis fictilibus contentus
1178 5, 16, 1 | homo formae turpis sculptam ostenderet, omnibus in ea locis lapidibus
1179 3, 0, 20 | Nam cum ab hospite suo P. Manlio rogaretur, ut privigno
1180 6, 0, 41 | Si pacem vis, belli mentionem ne
1181 6, 0, 43 | Utilius erubescere, quam pallescere. ~44.
1182 5, 14, 2 | Diogenes cum quandam statuam panem posceret, et hoc circumstantes
1183 6, 0, 84 | in omnibus, quia numquam par fit auctori. ~85.
1184 5, 11, 2 | satis tenui caena suscipere pararet, et amicus eius vituperaret,
1185 1, 0, 2 | tormenta. Quis enim Deorum ei parcat, a quo se deceptum iri intelligit?
1186 5, 11, 3 | tua tibi non sufficit, tu parcendo fac, rei ut sufficias tuae. ~
1187 5, 11, 5 | Parcitas necessitatum remedium est
1188 5, 11 | XI] De parcitate Epamïn dixit.~1.
1189 5, 11, 4 | Pythagoras dixit: Convenit parcitatem sequi in tuo, quam luxum
1190 1, 0, 1 | tuae repugnante natura, te parem numinibus esse persuadere
1191 5, 17b, 1 | eiecisset. Quod cum illa parens praecepto confestim faceret,
1192 6, 0, 58 | grave est, quod pietas iubet parentis. ~59.
1193 5, 18, 1 | Parere scire cum imperante aequalis
1194 6, 0, 10 | Adversus inimicos intra parietes nostros victoria quaerenda
1195 1, 0, 1 | minuunt reverentiam, quo parificant tibi. Te arguunt insipientiae,
1196 6 | VI. CODICES PARISINI: INCIPIUNT SENTENTIAE PHILOSOPHORUM.~
1197 5, 12, 1 | supplicium est, profuso decus, parricidium proditori. ~2.
1198 5, 15, 5 | Amicus non est, qui fortunae particeps non est. ~6.
1199 5, 40, 3 | Ite illuc, sed Venite huc. Participatus enim cum duce labor persuadetur
1200 3, 0, 14 | Scipio Africanus, cum eum parum pugnacem quidam argueret,
1201 3, 0, 46 | Sed cur patientiae exempla propono, cum omnibus
1202 3, 0, 22 | avunculo suo Iulio longe patientior exstitit. Cum enim Antonius
1203 3, 0, 12 | impatientissimus fuerit, et patrem sicut virtute, ita vitiis
1204 3, 0, 39 | filio eius quid dicam? qui patris avaritiam tanta liberalitate
1205 5, 43, 1 | optima et locutus fuerit pauca. ~2.
1206 5, 43, 4 | esse dicebat, qui plurima paucis diceret. ~5.
1207 5, 15, 5 | inquit, illo divite ille pauper est? Amicus non est, qui
1208 5, 12, 4 | divitiae tuae in te pereunt, paupertatique tibi sunt similes, cum in
1209 6, 0, 13 | dixit, Solum se incommodum paupertatis pati, quod non posset egentibus
1210 6, 0, 42 | Melius est cavere, quam pavere. ~43.
1211 5, 41, 4 | Qui non corripit peccantem, peccare imperat. ~
1212 6, 0, 81 | Geminat peccatum, quem delicti non pudet. ~
1213 5, 3, 5 | interrogaretur, quid inter homines pecoraque distaret, Sapienter sentire,
1214 5, 48, 6 | Cave, ne armarium quam pectus habeas doctum. ~7.
1215 3, 0, 37 | Et, ut ad peiores transeam, Domitianus verborum
1216 5, 1, 27 | convenit, quam mali facti penitearis. ~28.
1217 5, 26, 1 | Quia locutum me aliquando penituit, tacuisse numquam. ~2.
1218 3, 0, 14 | Imperatorem, inquit, me mater peperit, non bellatorem. ~15.
1219 5, 17b, 1 | praeceptum ordinandae ex eo perciperent vitae, in suum eos deversorium
1220 3, 0, 41 | dixit: O amici, hunc diem perdidi. Quem in vita offenderit,
1221 6, 0, 27 | si te inimicum senserit, perdidisti. ~28.
1222 3, 0, 30 | adolescens simillimus Caesari, perductumque ad Caesarem interrogavit
1223 5, 12, 4 | Stulte, divitiae tuae in te pereunt, paupertatique tibi sunt
1224 5, 15, 4 | est, quod non toleret, qui perfecte diligit. ~5.
1225 5, 24, 3 | Diogenes cum quidam ei perferret aliqua maledicta ab amico
1226 5, 15, 19 | firmamentum, contentio discidium; perfidia, nodosa materies, suis in
1227 5, 2, 2 | Virtus enim sine sapientia periculosa est temeritas imputanda. ~
1228 5, 14, 4 | Epaminondas dixit: Diem perisse, hoc est nihil praestitisse. ~
1229 5, 33, 1 | homines tanquam te, suspendio perissem, Et ego, inquit, si me quemadmodum
1230 3, 0, 28 | Miles peritus aucupii noctuam, quae Caesaris
1231 6, 0, 71 | cupiditate circumveniri permittas. ~72.
1232 4, 0, 1 | ait: Tolle, infelix, et permitte utrumque dormire. ~2.
1233 3, 0, 24 | suam], quod multi de illo perperam loquerentur, ita rescripsit:
1234 5, 48, 7 | Clementia perpetuo vincit qui utitur. ~8.
1235 5, 11, 1 | Cum rex Persarum magnam illi pecuniam temptans
1236 5, 15, 16 | decipiat, quem non potuit persequendo. ~17.
1237 6, 0, 9 | Demosthenes dixit: Liberi servique personam veritas separat, servi liberique
1238 3, 0, 1 | aetas nostra degeneraverit, perspicuum est, cum sine patientia
1239 1, 0, 1 | mortales Deos pro immortalibus persuadent esse colendos. ~2.
1240 1, 0, 1 | te parem numinibus esse persuadere praesumunt. Nota superstitionis
1241 5, 40, 3 | Participatus enim cum duce labor persuadetur militibus minor. ~4.
1242 5, 1, 12 | Compendiosa eos via ad gloriam pervenire, Demenander dixit: qui darent
1243 5, 36, 1 | apud se frequenter cenare, petenti mutuam pecuniam Si dedero,
1244 5, 37, 1 | ausus sum te homo novus petere, Nemo, inquit, homo novus
1245 5, 38, 3 | ne contingerent eis, quae peterent, sed quae dii utilia iudicarent.
1246 5, 14, 3 | cum beneficium quemlibet peteret, in principio orationis
1247 5, 1, 28 | Poenam a quo merueris frustra petis praesidium. ~29.
1248 5, 1, 14 | dominum posse praestare quod petitur. ~15.
1249 5, 33 | XXXIII] De petulantia Demosthenes.~1.
1250 3, 0, 10 | Quid Plato? totius philosophiae robur patientia est. ~11.
1251 6, 0, 58 | numquam grave est, quod pietas iubet parentis. ~59.
1252 5, 42 | XLII] De pigro.~1.
1253 3, 0, 38 | improperium eius, Vulpem pilum posse mutare, non animum,
1254 3, 0, 33 | suburere, quo mollior surgeret pilus. ~34.
1255 5, 43, 1 | quemadmodum quis hominibus placere posset, Si gesserit, inquit,
1256 3, 0, 23 | Loquere, inquit, Auguste, quod placet, quia diligentiam auribus,
1257 3, 0, 11 | philosophis solum patientiam sic placuisse credas, ipsorum imperatorum
1258 3, 0, 34 | memini: Videsne, inquit plebeius quidam, ut cinaedus orbem
1259 5, 17b, 1 | iussitque vasa, melle vel oleo plena quae essent, ceteraque desuper
1260 3, 0, 37 | barbam, cui os ferreum, cor plumbeum esset, eo quod dura duntaxat
1261 3, 0, 37 | describitur super talentum plumbi. ~38.
1262 3, 0, 40 | interrogantibus domesticis, cur plura polliceretur, quam praestare
1263 5, 43, 4 | oratorem esse dicebat, qui plurima paucis diceret. ~5.
1264 6, 0, 48 | Plurimi sua amittunt, cum aliena
1265 5, 38, 1 | Quaerere an deus sit, poena dignum est, quem colere
1266 5, 30, 2 | cum Poeni rogarent, ne eis bellum
1267 3, 0, 42 | ullum factum suum, quod sibi poenitendum esset excepto uno duntaxat.
1268 6, 0, 55 | Velox consilium sequitur poenitentia. ~55b.
1269 5, 7, 1 | namque irae initium esse poenitentiae. ~2.
1270 6, 0, 4 | quia locutum me aliquando poenituit, tacuisse numquam. ~5.
1271 3, 0, 40 | interrogantibus domesticis, cur plura polliceretur, quam praestare posset,
1272 5, 4, 1 | Viri boni est, et non pollicitam fidem servare. ~2.
1273 3, 0, 31 | fescenninos. At ego, inquit Pollio, taceo. Non est leve in
1274 3, 0, 31 | Augustus in Pollionem scripserat fescenninos.
1275 3, 0, 20 | frequentia: Romae si vis habebit, Pompeiis difficile est. ~21.
1276 5, 22, 1 | quae rationem propriam ponit atque praesumentem iuvat,
1277 5, 27, 3 | praecepta duas mercedes poposcit; unam, ut tacere, alteram,
1278 3, 0, 1 | Adeo quidem, ut si quis popularium modestiae conscius, assentationis
1279 3, 0, 25 | quod sic sibi libellum porrigere vereretur, quasi elephanto
1280 5, 19, 2 | mulier barbata ex alieno sexu portenti est signum, cur vir accusatur
1281 5, 5, 1 | Patientia miseriarum portus est. ~2.
1282 5, 14, 2 | cum quandam statuam panem posceret, et hoc circumstantes mirarentur,
1283 6, 0, 80 | Cui omnes benedicunt, possidet populi bona. ~81.
1284 5, 28, 2 | Recta consilia capere possumus, si, quae nos laedere potuerunt,
1285 | post
1286 3, 0, 39 | tenens in moribus, ne quem postulandi gratia ad se accedentem
1287 5, 35, 5 | ego responsurus non sum. Potentia ergo tua, non mea accusanda
1288 3, 0, 23 | manibus, et in omnibus his potentiam tuam accusa, quia nihil
1289 6, 0, 25 | nocendique fraus quo non speratur potentior. ~26.
1290 6, 0, 65 | intende: famam enim saepe poteris fallere, conscientiam numquam. ~
1291 | potius
1292 5, 15, 16 | fingendo decipiat, quem non potuit persequendo. ~17.
1293 1, 0, 1 | proverbio dicitur, Deus ille prae ceteris colendus creditur,
1294 3, 0, 45 | muscas, et easdem stilo praeacuto configere, ut cuidam interroganti,
1295 5, 27, 3 | discere volentem sapientiae praecepta duas mercedes poposcit;
1296 5, 17b, 1 | eiecisset. Quod cum illa parens praecepto confestim faceret, admirantibus
1297 5, 17b, 1 | rogantes eum, ut aliquod praeceptum ordinandae ex eo perciperent
1298 3, 0, 17 | dicebat, ut puerum male praecinctum caverent. ~18.
1299 4, 0, 8 | immobilem: hoc enim est praecipuum, erigere animum super minas
1300 6, 0, 84 | dixit: Non est unus, quamvis praecipuus sit, imitandus in omnibus,
1301 1 | I. FRAGMENTUM EX PRAEFATIONE CAECILII BALBI.~Adulatores
1302 3, 0, 28 | inquietaverat, spe ingentis praemii captam tulit ad Caesarem.
1303 5, 1, 22 | Praesentibus pro solatio esto. ~23.
1304 3, 0, 1 | adulatorum praevaluit, quod et praesentium rerum declarat status. Adeo
1305 5, 1, 28 | quo merueris frustra petis praesidium. ~29.
1306 6, 0, 22 | Idem dixit: Inimicos meos praestando beneficium torqueo. ~23.
1307 6, 0, 37 | Idem, Lucrum ingrate praestanti damnum pudoris esse. ~38.
1308 3, 0, 29 | publico ut adesset: ille praestantissimum advocatum, quem elegerat,
1309 4, 0, 7 | utendum est. Longe enim praestantius est moribus splendescere,
1310 5, 22, 1 | nocendo alteri auxilium praestat. ~2.
1311 5, 14, 4 | Diem perisse, hoc est nihil praestitisse. ~5.
1312 3, 0, 41 | quod nihil tota die cuiquam praestitisset, dolens et gemens dixit:
1313 5, 15, 14 | vocatus, infortunato invocatus praesto [esto]. ~15.
1314 5, 22, 1 | rationem propriam ponit atque praesumentem iuvat, non quae nocendo
1315 5, 1, 14 | Praesumenti auctoritas datur, cum credit
1316 1, 0, 1 | numinibus esse persuadere praesumunt. Nota superstitionis inurunt
1317 | Praeterea
1318 6, 0, 83 | Actus praeteriti temporis in famam migrat. ~
1319 3, 0, 45 | et inertiam corporis sub praetextu principatas occuleret, quotidie
1320 3, 0, 1 | Factio tamen adulatorum praevaluit, quod et praesentium rerum
1321 5, 28, 3 | sollicitus fueris, iudicium praevenies alienum. ~4.
1322 5, 11, 1 | Audite, inquit, numquid hoc prandium proditorem facit? ~2.
1323 5, 38, 3 | rogatusque, ut pro illis precaretur, precatus est, ne contingerent
1324 5, 38, 3 | ut pro illis precaretur, precatus est, ne contingerent eis,
1325 5, 7, 1 | presseris iram, hoc ab ira magis premeris; tunc enim nos incipimus
1326 5, 7, 1 | iracundo cuidam: quo minus presseris iram, hoc ab ira magis premeris;
1327 5, 33, 1b | animi, similem esse his, qui pretiosam vestem sordido corpori induunt. ~
1328 5, 23, 1 | non prodito inaestimabile pretium. ~2.
1329 3, 0, 34 | et eo tympanizante, ut in primo libro dixisse me memini:
1330 6, 0, 34 | habet potestatem rerum, primum purgare conscientiam debet,
1331 3, 0, 27 | mittere liceret. Respondit princeps, Quidni liceat? Ille statim
1332 3, 0, 45 | inertiam corporis sub praetextu principatas occuleret, quotidie sibi
1333 3, 0, 45 | quidem: quod licet impiissimo principi innotuerit, dissimulare
1334 5, 14, 3 | beneficium quemlibet peteret, in principio orationis solitus dicere
1335 3, 0, 40 | oportet quemquam a sermone principis tristem discedere. ~41.
1336 3, 0, 43 | se dimisit illaesos et in pristinam familiaritatem admisit. ~
1337 | prius
1338 3, 0, 23 | Cum vero idem adversus privatum quendam gravius excandesceret,
1339 3, 0, 20 | P. Manlio rogaretur, ut privigno suo decurionatum expediret,
1340 6, 0, 69 | Discute, quod audias, et proba, quod credas. ~70.
1341 5, 15, 6 | esse in re prospera amicos probare, in adversa semper facile. ~
1342 5, 22, 2 | optimus est, suis se actibus probat: aliis enim non potest esse
1343 3, 0, 32 | varia dedecora a quodam probrose obiectum est, quod adoptionem
1344 3, 0, 37 | quam corde conceperat, procedebant. Iniquitas enim sedere describitur
1345 3, 0, 38 | pecuniae nec avaritiam minueret processus aetatis, respondisse dicatur:
1346 3, 0, 38 | tulit; adeo ut sene bubulco proclamante in improperium eius, Vulpem
1347 3, 0, 43 | imperio fuit, ut omnibus prodesse nullumque punire studuerit;
1348 6, 0, 46 | Amico ita prodesto, ne tibi noceas. ~47.
1349 6, 0, 29 | nescit, qui se velle nocere prodiderit. ~30.
1350 3, 0, 42 | quale fuerit nec ipse tunc prodidit, neque cuiquam notum fuit. ~
1351 5, 23, 2 | Hermogenes dixit: Verbi non proditi inmanis mensura. ~3.
1352 5, 11, 1 | temptans eius animum in proditionem dirigeret, admitti legatos
1353 5, 23, 1 | Consistit verbo non prodito inaestimabile pretium. ~
1354 5, 11, 1 | inquit, numquid hoc prandium proditorem facit? ~2.
1355 5, 31, 2 | respondit: Mihi obicis profecisse; crimen meum imputa gloriae,
1356 5, 10, 2 | oculos haberent, ut de omnium profectibus torquerentur. ~3.
1357 3, 0, 21 | me ad coenam invitasses, profecto reliquiarum nihil fuisset;
1358 6, 0, 20 | utrosque fallere: nihil proficis, cum te intelligam. ~21.
1359 5, 31 | XXXI] De his qui aut proficiunt aut degenerant.~1.
1360 5, 12, 1 | Pecunia avaro supplicium est, profuso decus, parricidium proditori. ~
1361 4, 0, 7 | repente ~Dives ab exili progrediere domo. Considerans enim humilem
1362 6, 0, 74 | Quod promiseris, indubitanter facito. ~75.
1363 4, 0, 8 | erigere animum super minas et promissa et fortuita. ~9.
1364 3, 0, 46 | Sed cur patientiae exempla propono, cum omnibus liqueat etc. ~
1365 5, 22, 1 | Bonitas est, quae rationem propriam ponit atque praesumentem
1366 3, 0, 31 | eum scribere, qui potest proscribere. Sicut autem non facile
1367 5, 15, 6 | dixit Difficile esse in re prospera amicos probare, in adversa
1368 5, 8, 2 | qui timore turpi vitae prospiciat, plus magis vita quam morte
1369 3, 0, 32 | dictus est, non sine rumore prostratae pudicitiae. ~33.
1370 5, 48, 4 | Si alien temere protuleris vitia, tua intempestive
1371 1, 0, 1 | Sed, ut vulgari proverbio dicitur, Deus ille prae
1372 3, 0, 15 | quidam ad pugnae certamen provocaret, respondit, si cupidus mortis
1373 5, 32, 4 | iniuria est, quanto affectior proximus est, qui facit. ~
1374 1, 0, 1 | tum in eo maxime elucet prudentia tua, quod isti nondum te
1375 3, 0, 11 | ipsorum imperatorum ad eam publicandam exempla occurrunt. ~12.
1376 5, 15, 2 | Amicos sequere quos non pudeat elegisse. ~3.
1377 3, 0, 32 | non sine rumore prostratae pudicitiae. ~33.
1378 6, 0, 37 | ingrate praestanti damnum pudoris esse. ~38.
1379 3, 0, 17 | saepius admonens dicebat, ut puerum male praecinctum caverent. ~
1380 3, 0, 14 | Africanus, cum eum parum pugnacem quidam argueret, Imperatorem,
1381 3, 0, 15 | cum eum Teutonus quidam ad pugnae certamen provocaret, respondit,
1382 3, 0, 15 | finisse, et sapientem non tam pugnam quam victoriam quaerere. ~
1383 1, 0, 3 | et utrorumque iniuniam punias. Haec Caecilius. ~
1384 5, 48, 2 | est reus, cum se cottidie puniat conscientia. ~3.
1385 1 | CAECILII BALBI.~Adulatores puniendos esse, tamquam hostes Deorum
1386 5, 12, 3 | Avaros homines pupillos brevis aetatis esse; nihil
1387 6, 0, 34 | potestatem rerum, primum purgare conscientiam debet, ut quae
1388 3, 0, 39 | avaritiam tanta liberalitate purgavit, ut amor et deliciae humani
1389 4, 0, 3 | omnium hominum ora ita olere putabam. ~4.
1390 6, 0, 3 | sapientum proditori credendum putabit. ~4.
1391 5, 44b, 1 | Pyrrus rex cum citharoedus in convivio
1392 5, 1, 1 | quidam stolidus audiente Pythagora diceret, malle se cum mulieribus
1393 4, 0, 2 | Cum quidam veteranus quadam die coram iudicibus periclitaretur,
1394 6, 0, 10 | parietes nostros victoria quaerenda est. ~11.
1395 6, 0, 53 | Pecuniae quaerendae et tuendae modum habere
1396 5, 21, 1 | Modus pecuniae quaerendus est qui nec maior necessitate
1397 5, 30, 3 | Scipio Africanus quaerenti cuidam, unde sibi melior
1398 4, 0, 7 | vasis fictilibus caenasset, quaerentibus causam huius dixisse fertur: ~
1399 5, 17, 3b | pudica spem quaerit, non rem. ~4.
1400 5, 15, 16 | et si in gratiam reverti quaesierit, ne credas illi: captatus
1401 5, 17, 1 | praecepit; et cum ab eo amici quaesissent, cur non magis solvi iuberet,
1402 5, 27, 4 | aprum a se esse interfectum, quaesivit, utrum eum venabulo an verbis
1403 | quale
1404 5, 1, 12 | dixit: qui darent operam, ut quales videri vellent, tales essent. ~
1405 5, 37 | XXXVII] De qualitate naturae.~1.
1406 | quamvis
1407 5, 14, 2 | Diogenes cum quandam statuam panem posceret,
1408 | quandoque
1409 5, 10, 3 | Quanta felicium hominum gaudia
1410 5, 15, 8 | Quanti est sine anima corpus, tanti
1411 5, 32, 4 | Tanto maior iniuria est, quanto affectior proximus est,
1412 | quasi
1413 5, 14, 3 | Hermogenes Rhodius cum beneficium quemlibet peteret, in principio orationis
1414 5, 12, 2 | Coruncanius avidissimum quemque egestosissimum dicebat. ~
1415 5, 17, 2 | in qua non invenias quod queraris. Idem~3.
1416 3, 0, 24 | indicebat. Unde cum Tiberius quereretur per epistolam [suam], quod
1417 4, 0, 7 | Fortunam reverenter habe, quicunque repente ~Dives ab exili
1418 3, 0, 27 | liceret. Respondit princeps, Quidni liceat? Ille statim per
1419 3, 0, 23 | linguae taciturnitatem indixi, quietem manibus, et in omnibus his
1420 | quoad
1421 3, 0, 39 | ad se accedentem sine spe quocunque modo dimitteret. ~40.
1422 3, 0, 26 | urbem, ne supplicium de quoquam sumeretur. ~27.
1423 | quos
1424 3, 0, 25 | Idem tanta comitate quoslibet se adeuntes excipiebat,
1425 3, 0, 45 | praetextu principatas occuleret, quotidie sibi secretum horarum spatium
1426 | quotiens
1427 5, 34, 1 | furem quendam ad poenam raperent, Magni, inquit, fures minorem
1428 3, 0, 1 | patientia aut nullum aut rarum esse opus virtutis verbis
1429 1 | patientiam custodiendam, tam rationibus quam exemplis maiorum.~1.
1430 5, 17b, 1 | doctrina bene meriti discipuli recederent rogantes eum, ut aliquod
1431 3, 0, 41 | Idem quoque recordatus super coenam, quod nihil
1432 5, 28, 2 | Recta consilia capere possumus,
1433 5, 28, 1 | diu tractaveris, id puta rectissimum. ~2.
1434 1, 0, 1 | nondum te omnino insanum reddiderunt, qui ut tibi applaudant,
1435 3, 0, 41 | innocentiae et crucifixi redemptoris elegit Dominus, qui populum
1436 5, 33, 3 | Cato cum quendam odoribus redolentem vidisset, Pudet me, inquit,
1437 5, 17b | XVIIb] De regenda domo Socrates.~1.
1438 1, 0, 3 | Deorum fabrica sustentatur et regitur, et honorem aut contemptum
1439 5, 38 | XXXVIII] (De religione?)~1.
1440 3, 0, 41 | modo innocenter, sed et religiose deprimeret et deleret. ~
1441 6, 0, 68 | ob libidinem severitatem relinquas. ~69.
1442 3, 0, 21 | reliquiarum nihil fuisset; nunc me reliquiae vestrae exercent. ~22.
1443 3, 0, 21 | coenam invitasses, profecto reliquiarum nihil fuisset; nunc me reliquiae
1444 1, 0, 3 | qui istis exhibetur, illi remunerant. Si sapis ergo, Auguste,
1445 4, 0, 7 | reverenter habe, quicunque repente ~Dives ab exili progrediere
1446 5, 3, 3 | baculum infirmo corpori repertas esse. ~4.
1447 1, 0, 1 | insipientiae, dum conditionis tuae repugnante natura, te parem numinibus
1448 5, 14, 2 | mirarentur, Condisco, inquit, repulsam ferre. ~3.
1449 5, 30, 1 | quidem die aliis dormientibus requiesceret, dixit: Securitas militum
1450 5, 16, 1 | vilius in illa domo non respexisse. ~
1451 5, 7, 4 | Respicere nil consuevit iracundia.
1452 3, 0, 45 | Caesare, non absurde sibi responsum sit a Metello, Ne musca
1453 5, 30, 2 | indiceretur, Minus, inquit, respublica decipi potest, si ut aruspices
1454 3, 0, 31 | admiserat, constantissime retinebat. ~32.
1455 5, 48, 2 | sua sententia, semper est reus, cum se cottidie puniat
1456 4, 0, 7 | genitore satus. ~Fortunam reverenter habe, quicunque repente ~
1457 1, 0, 1 | Deorum siquidem minuunt reverentiam, quo parificant tibi. Te
1458 3, 0, 41 | offenderit, ab Hierosolymorum reversus excidio, nondum legi: et
1459 5, 15, 16 | habueris: et si in gratiam reverti quaesierit, ne credas illi:
1460 5, 15, 16 | enim utilitate, non amica revertitur voluntate, ut fingendo decipiat,
1461 5, 14, 3 | Hermogenes Rhodius cum beneficium quemlibet
1462 4, 0, 13 | despiciens panificum eum vocaret, ridendo pertulit. ~14.
1463 5, 1, 19 | convenit ridiculum esse ita, ut ridendus ipse videaris. Heraclitus
1464 3, 0, 22 | natura panificum diceret, hoc ridens pertulit, et eundem sorore
1465 5, 1, 19 | Non convenit ridiculum esse ita, ut ridendus ipse
1466 3, 0, 38 | Huiusmodi hominibus debemus risum, nobis correctionem, sed
1467 3, 0, 10 | Plato? totius philosophiae robur patientia est. ~11.
1468 3, 0, 6b | auditus lingua debet esse robustior, cum singulis hominibus
1469 5, 17b, 1 | meriti discipuli recederent rogantes eum, ut aliquod praeceptum
1470 6, 0, 19 | Demades dixit: Amico mutuam me roganti pecuniam si dedero, et ipsum
1471 5, 30, 2 | potest, si ut aruspices cor rogantium potius, quam linguam inspexerimus. ~
1472 5, 30, 2 | cum Poeni rogarent, ne eis bellum indiceretur,
1473 3, 0, 20 | ab hospite suo P. Manlio rogaretur, ut privigno suo decurionatum
1474 5, 38, 3 | templo caenantibus invitatus rogatusque, ut pro illis precaretur,
1475 3, 0, 22 | Augustus fortunae favor et Romani decus imperii avunculo suo
1476 3, 0, 16 | Primus Romanorum imperator Iulius Caesar
1477 3, 0, 25 | adeuntes excipiebat, ut quendam Romanum ioco corripuerit, quod sic
1478 3, 0, 27 | Curtius eques Romanus deliciis affluens, cum macrum
1479 3, 0, 32 | admisisse dictus est, non sine rumore prostratae pudicitiae. ~
1480 5, 26, 5 | Theocritus in convivio rustico tacenti: Ex doctis, inquit,
1481 5, 46, 1 | illi a capite nocte fur sacculum cum nummis subtrahere conaretur,
1482 3, 0, 17 | cingebatur. Unde Sylla optimates saepius admonens dicebat, ut puerum
1483 6, 0, 7 | homines in suis domibus saevissimos tyrannos, in alienis humillimos
1484 5, 48, 5 | Crimen sagittae est simile: facile infigitur,
1485 | Sane
1486 5, 12, 5 | medicum magis necessarium quam sanis esse. ~6.
1487 5, 2, 2 | potest iudicari, nisi et sapiens fuerit. Virtus enim sine
1488 5, 3, 5 | homines pecoraque distaret, Sapienter sentire, respondit. ~6.
1489 5, 27, 3 | garrulum discere volentem sapientiae praecepta duas mercedes
1490 5, 2, 1 | Sapientis est, ne quem in casum incidat,
1491 6, 0, 3 | alia. Nullus umquam sapientum proditori credendum putabit. ~
1492 1, 0, 3 | exhibetur, illi remunerant. Si sapis ergo, Auguste, in Deorum
1493 6, 0, 51 | tuo quam in alieno labore sarcinam suscipe. ~52.
1494 3, 0, 18 | iniustam, Ante, inquit, satiaberis margaritis. At haec forte
1495 5, 44b, 1 | interrogatusque cur imperasset, Satius est, inquit, citharae nervos
1496 4, 0, 7 | Siciliae, figulo sum genitore satus. ~Fortunam reverenter habe,
1497 5, 43, 2 | dixeris, nisi quod bene scieris. ~3.
1498 | scilicet
1499 5, 18, 1 | Parere scire cum imperante aequalis est
1500 5, 43, 3 | Demades non scolam, sed assiduitatem legendi
|