|
mandasti filio meo, ut tibi fundum emeret. quod cum cognovissem, ipse
eum tibi emi. puto referre, qua mente emerim. nam si propter ea, quae tibi
necessaria esse scirem, et te eius voluntatis esse, ut emptum habere velles,
agemus inter nos negotiorum gestorum, sicut ageremus, si aut nullum omnino
mandatum intercessisset, aut Titio mandasses et ego, quia per me commodius
negotium possim conficere, emissem. si vero propterea emerim, ne filius mandati
iudicio teneatur, magis est, ut ex persona eius et ego tecum mandati agere
possim et tu mecum actionem habeas de peculio, quia et si Titius id mandatum
suscepisset et, ne eo nomine teneretur, ego emissem, agerem cum Titio
negotiorum gestorum, et ille tecum et tu cum illo mandati. idem est, et si
filio meo mandaveris, ut pro te fideiuberet, et ego pro te fideiusserim. si
proponatur te Titio mandasse, ut pro te fideiuberet, meque, quod is aliqua de
causa impediretur quo minus fideiuberet, liberandae fidei eius causa
fideiussisse, negotiorum gestorum mihi competit actio.
|