Commentarius,  Paragraphus

  1    I,  1   |        quisque populus ipse sibi ius constituit, id ipsius proprium
  2    I,  1   |          proprium est vocaturque ius civile, quasi ius proprium
  3    I,  1   |     vocaturque ius civile, quasi ius proprium civitatis; quod
  4    I,  1   |   peraeque custoditur vocaturque ius gentium, quasi quo iure
  5    I,  2   |    principum, edictis eorum, qui ius edicendi habent, responsis
  6    I,  6   |                               6. Ius autem edicendi habent magistratus
  7    I,  6   |          Romani. Sed amplissimum ius est in edictis duorum praetorum,
  8    I,  8   |                    8. Omne autem ius, quo utimur, vel ad personas
  9    I,  31  |                    31. Hoc tamen ius adipiscendae civitatis Romanae
 10    I,  32b |        manumissi et Latini facti ius Quiritium adipiscuntur,
 11    I,  32c |       Item edicto Claudii Latini ius Quiritium consecuntur, si
 12    I,  33  |       patrimonii sui impenderit, ius Quiritium consequatur.~
 13    I,  34  |     modios frumenti pinseret, ad ius Quiritium perveniat *~
 14    I,  35  |          Latini facti iteratione ius Quiritium consequi. Quo *
 15    I,  35  |        fit. Sed et ceteris modis ius Quiritium consecutus meus
 16    I,  35  |  possessio datur, quocumque modo ius Quiritium fuerit consecutus.
 17    I,  35  |          Latinus fieri potest et ius Quiritium consequi.~
 18    I,  54  |   eiusdem non sit: Nam qui nudum ius Quiritium in servo habet,
 19    I,  55  |       nuptiis procreavimus. Quod ius proprium civium Romanorum
 20    I,  96  |                         96. Quod ius quibusdam peregrinis civitatibus
 21    I,  108 |       nostra sunt. Quod et ipsum ius proprium civium Romanorum
 22    I,  111 |     interrumperet. Sed hoc totum ius partim legibus sublatum
 23    I,  112 |  testibus aguntur et fiunt. Quod ius etiam nostris temporibus
 24    I,  115a|      feminae testamenti faciendi ius habebant, exceptis quibusdam
 25    I,  119 |          venditio: Quod et ipsum ius proprium civium Romanorum
 26    I,  129 |       hostium fiat, tamen pendet ius liberorum propter ius postliminii,
 27    I,  129 |     pendet ius liberorum propter ius postliminii, quo hi, qui
 28    I,  129 |        similiter dicemus propter ius postliminii potestatem quoque
 29    I,  135 |         in mancipio sit, pendeat ius eius, et si quidem pater
 30    I,  158 |           Sed adgnationis quidem ius kapitis diminutione perimitur,
 31    I,  158 |      perimitur, cognationis vero ius eo modo non commutatur,
 32    I,  160 |   censuali venire iubentur: Quod ius *, qui contra eam legem
 33    I,  163 | maioribus capitis diminutionibus ius adgnationis corrumpitur,
 34    I,  172 |      putaverunt cedendae tutelae ius non habere, cum ipsi se
 35   II,  14  |         homo, pecunia: nam ipsum ius successionis et ipsum ius
 36   II,  14  |        ius successionis et ipsum ius utendi fruendi et ipsum
 37   II,  14  |          utendi fruendi et ipsum ius obligationis incorporale
 38   II,  14  |  fluminum et stillicidiorum idem ius ut*** ~
 39   II,  30  |        iure cedendo nihilo minus ius suum retinet: creditur enim
 40   II,  31  |       sive quis usumfructum sive ius eundi agendi aquamve ducendi
 41   II,  49  |         fide emerit, usucapiendi ius habeat. ~
 42   II,  63  |       vel usucaptum. quod quidem ius utrum ad Italica tantum
 43   II,  65  |         cessionis et usucapionis ius proprium est civium Romanorum. ~
 44   II,  93  |          non possidet, sed habet ius utendi fruendi; deinde quia
 45   II,  97  |       adquirantur: nam legatorum ius, quo et ipso singulas res
 46   II,  113 |      annorum testamenti faciundi ius nanciscitur. ~
 47   II,  142 |                      142. Simile ius olim fuit in eius persona,
 48   II,  149 |   hereditatem possunt, nec ullum ius adversus eos habent cognati,
 49   II,  184 |         ex parte restituat; quod ius quale sit, suo loco trademus. ~
 50   II,  197 |    relictum esset. optumum autem ius est per damnationem legati,
 51   II,  208 |          placuit, quantum ad hoc ius, quod lege Papia coniunctis
 52   II,  224 |       UTI LEGASSIT SUAE REI, ITA IUS ESTO". qua de causa, qui
 53   II,  253 |    Falcidia in legatis retinendi ius conceditur: ex singulis
 54   II,  278 |      praecipue de fideicommissis ius dicit, persequimur, in provinciis
 55   II,  279 |    fideicommissis semper in urbe ius dicitur, de legatis vero,
 56  III,  17  |   admonuerimus totum gentilicium ius in desuetudinem abisse,
 57  III,  18  |   intestatorum hereditates. quod ius quemadmodum strictum fuerit,
 58  III,  19  |         emancipati liberi nullum ius in hereditatem parentis
 59  III,  24  |   citroque hereditatis capiendae ius conpetat, praeterquam si
 60  III,  27  |         enim capitis deminutione ius legitimum perdiderint, certe
 61  III,  27  |          alius sit, qui integrum ius agnationis habebit, is potior
 62  III,  33  |    consulto non agimus, quia hoc ius totum propriis commentariis
 63  III,  46  |        olim quidem habebant idem ius, quod lege XII tabularum
 64  III,  46  |          consequitur; aliter hoc ius non habet. ~
 65  III,  47  |         mortua sit liberta, tale ius ei datur, quale datum est
 66  III,  49  |      ante legem Papiam hoc solum ius habebant in bonis libertorum,
 67  III,  52  |        liberis honorata sit, hoc ius tribuitur per legem Papiam,
 68  III,  53  |       etiam unius filii filiaeve ius sufficit. ~
 69  III,  72  |       iure patroni ab imperatore ius Quiritium consecutus fuerit.
 70  III,  72  |     invito vel ignorante patrono ius Quiritium ab imperatore
 71  III,  73  |  recusante patrono ab imperatore ius Quiritium consecuti essent,
 72  III,  75  |      latorem testamenti faciundi ius concedere. ~
 73  III,  166 |               166. Sed qui nudum ius Quiritium in servo habet,
 74   IV,  3   |      intendimus nostram esse aut ius aliquod nobis conpetere,
 75   IV,  16  |        et moventia, quae modo in ius adferri adducive possent,
 76   IV,  16  |  VINDICAVERIS? ille respondebat: IUS FECI, SICUT VINDICTAM INPOSUI.
 77   IV,  17  |          incommodo non posset in ius adferri vel adduci, verbigratia
 78   IV,  17  |          inde sumebatur eaque in ius adferebatur, deinde in eam
 79   IV,  17  |       vel una ovis sive capra in ius adducebatur, vel etiam pilus
 80   IV,  17  |       pilus inde sumebatur et in ius adferebatur; ex nave vero
 81   IV,  17  |      aliqua inde sumebatur et in ius adferebatur, et in eam partem
 82   IV,  28  |        quod pignoris capio extra ius peragebatur, id est non
 83   IV,  30  |         suum, idque et commodius ius et plenius est. per pignoris
 84   IV,  37  |         ne in potestate eius sit ius nostrum corrumpere, introducta
 85   IV,  44  |     quibus de iure quaeritur, in ius conceptas vocamus, quales
 86   IV,  45  |      contra edictum praetoris in ius vocavit. nam in ea ita est:
 87   IV,  45  |      EDICTUM ILLIUS PRAETORIS IN IUS VOCATUM ESSE, RECUPERATORES,
 88   IV,  45  |  formulae, quae sub titulo DE IN IUS VOCANDO propositae sunt,
 89   IV,  45  |       velut adversus eum, qui in ius vocatus neque venerit neque
 90   IV,  45  |          vi exemerit eum, qui in ius vocaretur; et denique innumerabiles
 91   IV,  46  |   quibusdam causis praetor et in ius et in factum conceptas formulas
 92   IV,  46  |         NON PARET, ABSOLVITO, in ius concepta est. at illa formula,
 93   IV,  60  |       depositi formulae, alia in ius concepta, alia in factum,
 94   IV,  60  |          quidem formula, quae in ius concepta est, initio res,
 95   IV,  72  |   contractum fuerit, ita praetor ius dicit, ut quidquid in his
 96   IV,  80  |        manu mancipiove sunt, ita ius dicitur, ut cum ex contractu
 97   IV,  106 |   concepta est, sive ea, quae in ius habet intentionem, postea
 98   IV,  111 |       dat, velut quibus imitatur ius legitimum, quales sunt eae,
 99   IV,  124 |          dandi quidem cognitoris ius habeat, sed eum det, cui
100   IV,  183 |      aliquo consistere velit, in ius vocare oportere et eum,
101   IV,  183 |       sine permissu praetoris in ius vocare non licet, velut
102   IV,  184 |                184. Cum autem in ius vocatus fuerit adversarius
103   IV,  187 |     permissu praetoris inpune in ius vocare non possumus, easdem