Commentarius,  Paragraphus

 1    I,  123 |           in mancipio sunt, neque hereditatem neque legata aliter capere
 2    I,  165 |          quia et agnatos, quos ad hereditatem vocavit, eosdem et tutores
 3    I,  176 |         tutorem petere, veluti ad hereditatem adeundam.~
 4   II,  35  |           ac si ipse per legem ad hereditatem vocatus esset: post obligationem
 5   II,  36  |          heres ante aditam quidem hereditatem in iure cedendo eam alii
 6   II,  37  |  interesse, utrum aliquis adeundo hereditatem fiat heres an invitus existat.
 7   II,  37  |        heredem, cum in iure cedat hereditatem. ~
 8   II,  57  |          ab eo, qui rem usucepit, hereditatem petendo proinde eam rem
 9   II,  87  | institutus sit, nisi nostro iussu hereditatem adire non potest; et si
10   II,  110 |        civili prohibeantur capere hereditatem legataque, Latini vero per
11   II,  119 |          scripti heredes retinere hereditatem: nam idem iuris est et si
12   II,  120 |        qui ab intestato vindicant hereditatem, defendere se per exceptionem
13   II,  123 |          sit, posse ex testamento hereditatem adiri putant, nullo iam
14   II,  131 |         est scriptis heredibus ad hereditatem adeundam. ~
15   II,  144 |        post mortem eius, antequam hereditatem adiret, decesserit aut per
16   II,  148 |        accipiunt, si modo possunt hereditatem optinere, habebunt bonorum
17   II,  149 |       heres sit, is potest ab iis hereditatem avocare; si vero nemo sit
18   II,  149 |       civili heres, ipsi retinere hereditatem possunt, nec ullum ius adversus
19   II,  149a|                 si adgnati petant hereditatem [. . . . ] ~
20   II,  151a|       testamento heres est, petat hereditatem, [. . . . . vv. 2 1/4 . . . . . . . ],
21   II,  163 |          etiam si temere damnosam hereditatem susceperint, praetor succurrit.
22   II,  163 |          dedisse, cum post aditam hereditatem grande aes alienum, quod
23   II,  164 |          certum tempus vel adeant hereditatem vel, si non adeant, temporis
24   II,  166 |        SUO HEREDEM INSTITUIT, EAM HEREDITATEM ADEO CERNOQUE. quod si ita
25   II,  167 |        intestato legitimo iure ad hereditatem vocatur, potest aut cernendo
26   II,  167 |           tempore voluerit, adire hereditatem; sed solet praetor postulantibus
27   II,  167 |       intra quod, si velit, adeat hereditatem, si minus, ut liceat creditoribus
28   II,  168 |     institutus est, nisi creverit hereditatem, non fit heres, ita non
29   II,  168 |       diem cretionis constituerit hereditatem non adire, tamen paenitentia
30   II,  176 |       itaque gradu scriptus heres hereditatem cernendo fit heres, et substitutus
31   II,  177 |           et substitutus in totam hereditatem succedit. ~
32   II,  181 |          substitutio ita vocat ad hereditatem substitutum, si omnino pupillus
33   II,  184 |      fideicommissum obligemus, ut hereditatem nostram totam vel ex parte
34   II,  187 |         iussu domini novi cernere hereditatem. ~
35   II,  188 |   manumissus fuerit, suo arbitrio hereditatem adire potest; quod si alienatus
36   II,  188 |           iussu novi domini adire hereditatem debet, qua ratione per eum
37   II,  189 |           duraverit, iussu domini hereditatem adire debet; si vero alienatus
38   II,  189 |           est, suo arbitrio adire hereditatem potest. ~
39   II,  194 |      appellatur, quia post aditam hereditatem statim ex iure Quiritium
40   II,  195 |           sit, statim post aditam hereditatem putant fieri legatarii,
41   II,  204 |          legatum est, post aditam hereditatem, etiamsi pure legatum est,
42   II,  213 |        res non statim post aditam hereditatem legatarii efficitur, sed
43   II,  247 |         fidei committatur, ut eam hereditatem alii restituat; alioquin
44   II,  249 |          TE, UT CUM PRIMUM POSSIS HEREDITATEM MEAM ADIRE, GAIO SEIO REDDAS
45   II,  250 |    permanet; is vero, qui recipit hereditatem, aliquando heredis loco
46   II,  251 |          hereditas, nummo uno eam hereditatem dicis causa venire; et quae
47   II,  251 |         ille vero, qui recipiebat hereditatem, invicem stipulabatur, ut
48   II,  252 |         ei et in eum, qui recepit hereditatem, quasi heredi et in heredem
49   II,  253 |    heredes scripti, cum aut totam hereditatem aut paene totam plerumque
50   II,  253 |      restituere rogabantur, adire hereditatem ob nullum aut minimum lucrum
51   II,  253 |          ut ei, qui rogatus esset hereditatem restituere, proinde liceret
52   II,  253 |        herede legatarius partitur hereditatem. unde effectum est, ut quae
53   II,  253 |       fideicommissi causa recipit hereditatem, et heredem, id est, ut
54   II,  254 |          in eum vero, qui recipit hereditatem, ex senatus consulto Trebelliano;
55   II,  255 |         dodrantem vel etiam totam hereditatem restituere rogatus sit,
56   II,  256 |         Sed is, qui semel adierit hereditatem, si modo sua voluntate adierit,
57   II,  256 |         et heredem; si vero totam hereditatem restituerit, ad exemplum
58   II,  257 |      recuset scriptus heres adire hereditatem ob id, quod dicat eam sibi
59   II,  257 |      transferuntur, qui receperit hereditatem. ~
60   II,  258 |        heres institutus aut totam hereditatem aut pro parte restituere
61   II,  273 |         codicillis rogari, ut eam hereditatem alii totam vel ex parte
62   II,  274 |       fideicommisso relictam sibi hereditatem capere potest. ~
63   II,  277 |            cum morietur, alii eam hereditatem totam vel ex parte restituat;
64   II,  277 |           MEUS MORTUUS ERIT, VOLO HEREDITATEM MEAM AD PUBLIUM MAEUIUM
65  III,  7   |       neptesve extant, pariter ad hereditatem vocantur; nec qui gradu
66  III,  7   |           simul omnes vocantur ad hereditatem. ~
67  III,  8   |         in capita, sed in stirpes hereditatem dividi, ita ut filius partem
68  III,  11  |     agnatis dat lex XII tabularum hereditatem, sed his, qui tum, cum certum
69  III,  12  |       ideoque si agnatus proximus hereditatem omiserit vel, antequam adierit,
70  III,  16  |         in capita dividendam esse hereditatem. itaque quotquot erunt ab
71  III,  17  |         XII tabularum gentiles ad hereditatem vocat. qui sint autem gentiles,
72  III,  19  |   emancipati liberi nullum ius in hereditatem parentis ex ea lege habent,
73  III,  21  |         admittuntur ex ea lege ad hereditatem, quia nomen agnationis capitis
74  III,  22  |        proximo agnato non adeunte hereditatem nihilo magis sequens iure
75  III,  26  |        iure deficiuntur, vocat ad hereditatem, proinde ac si in potestate
76  III,  28  |          proximo agnato omittente hereditatem nihilo magis iure legitimo
77  III,  31  |            ad naturalium parentum hereditatem hoc eodem gradu vocantur. ~
78  III,  32  |       Quos autem praetor vocat ad hereditatem, hi heredes ipso quidem
79  III,  35  |        cui data sit, non optineat hereditatem; quae bonorum possessio
80  III,  36  |         heres institutus creverit hereditatem, sed bonorum possessionem
81  III,  36  |           scriptus heres evincere hereditatem possit. ~
82  III,  37  |           hereditas et is adierit hereditatem, sed bonorum possessionem
83  III,  40  |        demum lex XII tabularum ad hereditatem liberti vocabat patronum,
84  III,  85  |             85. Item si legitimam hereditatem heres, antequam cernat aut
85  III,  85  |           ac si ipse per legem ad hereditatem vocaretur; quod si postea
86  III,  86  |       extiterit, in iure cesserit hereditatem; ante aditam vero hereditatem
87  III,  86  |     hereditatem; ante aditam vero hereditatem cedendo nihil agit. ~
88  III,  87  |           quod ceteri post aditam hereditatem; nihil enim interest, utrum
89  III,  151 |       renuntiaverit societati, ut hereditatem solus lucri faciat, cogetur
90  III,  212 |    institutus, antequam iussu meo hereditatem cerneret, occisus fuerit;
91   IV,  112 |   iniuriarum, damni iniuriae. sed hereditatem [videlicet actoris] huiusmodi
92   IV,  144 |      hereditariam vel etiam totam hereditatem sciens ad se non pertinere