Cap.  Par.

  1 praef,  3|     perculerit, quia regnum Dei non in eloquentia, sed in fide
  2 praef,  3|          Dei non in eloquentia, sed in fide constat. ~
  3  1,  5   |           humanus litteris traditus in tantum valuit, ut multos
  4  1,  6   |     virtutem legentes incitabuntur. in quo ita nostri quoque rationem
  5  1,  7   |            vel ante episcopatum vel in episcopatu gesserit, quamvis
  6  1,  7   |        potuerim pervenire: adeo ea, in quibus ipse tantum sibi
  7  1,  7   |    hominibus non requirens, quantum in ipso fuit, omnes virtutes
  8  2,  2   |         fuit. ipse armatam militiam in adulescentia secutus inter
  9  2,  4   |                        4. mox mirum in modum totus in Dei opere
 10  2,  4   |            mox mirum in modum totus in Dei opere conversus, cum
 11  2,  4   |          intentus meditabatur adhuc in aetate puerili, quod postea
 12  2,  6   |       triennium fere ante baptismum in armis fuit, integer tamen
 13  2,  7   |             modum. nam frugalitatem in eo laudari non est necesse,
 14  2,  8   |            necdum tamen regeneratus in Christo agebat quendam bonis
 15  3,  1   |          exstingueret, obvium habet in porta Ambianensium civitatis
 16  3,  2   |           habebat: iam enim reliqua in opus simile consumpserat.
 17  3,  4   |            istis, mihi fecistis, se in paupere professus est fuisse
 18  3,  4   |             boni operis testimonium in eodem se habitu, quem pauper
 19  3,  5   |            viso vir beatissimus non in gloriam est elatus humanam,
 20  3,  5   |          humanam, sed bonitatem Dei in suo opere cognoscens, cum
 21  4,  1   |     barbaris Iulianus Caesar coacto in unum exercitu apud Vangionum
 22  4,  5   |            aciem inermis adstabo et in nomine Domini Iesu, signo
 23  4,  6   |                     6. retrudi ergo in custodiam iubetur, facturus
 24  5,  1   |     episcopum civitatis, cuius tunc in Dei rebus spectata et cognita
 25  5,  2   |            id ei officii imponeret, in quo quidam locus iniuriae
 26  5,  4   |         Alpes devia secutus incidit in latrones. cumque unus securi
 27  5,  4   |          cumque unus securi elevata in caput eius librasset ictum,
 28  5,  5   |         misericordiam Domini maxime in temptationibus adfuturam:
 29  6,  1   |   Mediolanum praeterisset, diabolus in itinere, humana specie assumpta,
 30  6,  3   | gentilitatis absolvit errore, patre in malis perseverante: plures
 31  6,  5   |       venenatum, ut ferunt, gramen, in cibum sumpsit. ~
 32  6,  6   |               6. sed cum vim veneni in se grassantis vicina iam
 33  7,  2   |             rebus excederet. corpus in medio positum tristi maerentium
 34  7,  3   |         concipiens egredi cellulam, in qua corpus iacebat, ceteros
 35  7,  3   |       virtutem, erectus paululum et in defuncti ora defixus, orationis
 36  7,  3   |        omnibus commoveri et laxatis in usum videndi palpitare luminibus. ~
 37  8,  2   |   extorsisse. quo cognito cellulam, in qua corpus iacebat, ingreditur,
 38  8,  3   |        vultu, marcescentibus oculis in ora illius defunctus erigitur:
 39  8,  3   |       apprehensa beati viri dextera in pedes constitit: atque ita
 40  9,  2   |               2. ita dispositis iam in itinere civium turbis, sub
 41  9,  2   |    civitatem usque deducitur. mirum in modum incredibilis multitudo
 42  9,  7   |         infantium atque lactantium, in Martino Domini laude perfecta,
 43 10,  2   |                            2. eadem in corde eius humilitas, eadem
 44 10,  2   |         corde eius humilitas, eadem in vestitu eius vilitas erat:
 45 10,  4   |      habebat, multique ex fratribus in eundem modum: ~
 46 10,  6   |             proprium habebat, omnia in medium conferebantur. non
 47 11,  1   |        reliquas virtutes eius, quas in episcopatu egit, aggrediar;
 48 11,  5   |                            5. mirum in modum vocem loquentis qui
 49 12,  3   |                      3. levato ergo in adversos signo crucis imperat
 50 12,  3   |            deponere. hic vero mirum in modum videres miseros primum
 51 12,  4   |     accedere non valentes ridiculam in vertiginem rotabantur, donec
 52 13,  1   |                        1. Item, cum in viro quodam templum antiquissimum
 53 13,  2   |    commonere, nihil esse religionis in stipite: Deum potius, cui
 54 13,  4   |             ille intrepide confisus in Domino facturum se pollicetur.
 55 13,  5   |                  5. itaque cum unam in partem pinus illa esset
 56 13,  5   |           ut non esset dubium, quam in partem succisa corrueret,
 57 13,  8   |                 8. at ille confisus in Domino intrepidus opperiens,
 58 13,  8   |            actam putares - diversam in partem ruit, adeo ut rusticos,
 59 13,  8   |          adeo ut rusticos, qui toto in loco steterant, paene prostraverit. ~
 60 13,  9   |                         9. tum vero in caelum clamore sublato gentiles
 61 13,  9   |          prae gaudio, Christi nomen in commune ab omnibus praedicari:
 62 13,  9   |           admodum, immo paene nulli in illis regionibus Christi
 63 14,  1   |          sub idem fere tempus eodem in opere virtutem edidit. nam
 64 14,  1   |            virtutem edidit. nam cum in viro quodam fano antiquissimo
 65 14,  1   |       celeberrimo ignem immisisset, in proximam, immo adhaerentem
 66 14,  2   |            inferens. tum vero mirum in modum cerneres contra vim
 67 14,  3   |                                  3. In vico autem, cui Leprosum
 68 14,  6   |             atque simulacra redegit in pulverem. ~
 69 15,  1   |                       1. Quid etiam in pago Aeduorum gestum sit,
 70 15,  1   |         furens gentilium rusticorum in eum irruit multitudo. cumque
 71 15,  3   |            quidam ferire voluisset, in ipso ictu ferrum ei de manibus
 72 16,  1   |          Curationum vero tam potens in eo gratia erat, ut nullus
 73 16,  7   |             erant illius familiaria in istius modi rebus arma,
 74 16,  7   |              quod cum benedixisset, in os puellae vim sancti liquoris
 75 17,  1   |           proferri modo de cellula, in qua erat, potuit: ita in
 76 17,  1   |            in qua erat, potuit: ita in advenientes rabidis dentibus
 77 17,  2   |      advolvitur, orans ut ad domum, in qua daemoniacus habebatur,
 78 17,  5   |                  5. Per idem tempus in eodem oppido ingressus patris
 79 17,  5   |            familias cuiusdam domum, in limine ipso restitit dicens,
 80 17,  5   |          restitit dicens, horribile in atrio domus daemonium se
 81 17,  5   |             et patrem familias, qui in interiore parte aedium morabatur,
 82 17,  5   |            familia turbata, populus in fugam versus: Martinus se
 83 17,  6   |      minaretur, digitos ei Martinus in os intulit: si habes, inquit,
 84 18,  2   |          cum haec immundus spiritus in media ecclesia fateretur,
 85 19,  1   |             fuerat, pectori puellae in ipso accessu ardoris inseruit,
 86 19,  2   |              quae res apud Arborium in tantum valuit, ut statim
 87 19,  4   |      affectus, cum exanimis iaceret in cellula et immodicis doloribus
 88 19,  5   |      plurimis, satisque sit, nos et in excellentibus non subtrahere
 89 19,  5   |             subtrahere veritatem et in multis vitare fastidium. ~
 90 20,  1   |  sacerdotalis dignitas subdidisset, in solo Martino apostolica
 91 20,  3   |       nullumque ex adversariis nisi in acie occubuisse, tandem
 92 20,  3   |           ad convivium venit, mirum in modum gaudente rege, quod
 93 20,  4   |    presbyter accubuerat, ipse autem in sellula iuxta regem posita
 94 20,  7   |             sunt, ut hoc ipsum eis, in quo contempti fuerant, placeret.
 95 20,  7   |     palatium fuit, fecisse Martinum in regis prandio, quod in infimorum,
 96 20,  7   |     Martinum in regis prandio, quod in infimorum, iudicum conviviis
 97 20,  9   |          adventu eius Valentinianus in fugam versus est: deinde
 98 21,  1   |          oculis habebat, ut sive se in propria substantia contineret,
 99 21,  1   |         substantia contineret, sive in diversas figuras spiritalis
100 21,  2   |        tempore cornu bovis cruentum in manu tenens cum ingenti
101 21,  5   |                                  5. in Martino illud mirabile erat,
102 22,  1   |             ingerebat. nam interdum in Iovis personam, plerumque
103 22,  4   |    praestari posse clementiam, tunc in hanc vocem fertur exclamasse
104 22,  5   |           tempore, cum dies iudicii in proximo est, paeniteret,
105 22,  5   |              ego tibi vere confisus in Domino Iesu Christo misericordiam
106 22,  5   |         Domini pietate praesumptio, in qua etsi auctoritatem praestare
107 22,  6   |         gestum est, quia et quaedam in eo Martini virtutum portio
108 22,  6   |          recte memoriae mandabitur, in exemplum cavendi, si quid
109 23,  2   |             habitavitque aliquamdiu in commune cum ceteris. ~
110 23,  5   |                        5. postremum in hanc vocem erupisse fertur:
111 23,  5   |            caelo dabit, qua indutus in medio vestrum diversabor:
112 23,  5   |            idque vobis signum erit, in me Dei esse virtutem, qui
113 23,  6   |       micare luminibus, fremitusque in ea discurrentium et murmur
114 24,  1   |           eodem fere tempore fuisse in Hispania iuvenem, qui cum
115 24,  2   |           se Christum esse diceret: in quo etiam adeo illusit,
116 24,  3   |          rettulerunt, eodem tempore in Oriente quendam exstitisse,
117 24,  3   |          adventum imminere, qui iam in istis mysterium iniquitatis
118 24,  4   |          diabolus putaretur, oranti in cellula adstitit. ~
119 24,  7   |        praedixit: ego Christum nisi in eo habitu formaque, qua
120 25,  1   |           scribere, partim ab ipso, in quantum ille interrogari
121 25,  2   |   congratulatus plurimum et gavisus in Domino, quod tanti esset
122 25,  6   |                         6. iam vero in verbis et confabulatione
123 25,  6   |             quam efficax erat, quam in absolvendis scripturarum
124 25,  8   |                         8. quamquam in Martini virtutibus quantula
125 26,  1   |             inertes poetae, extremo in opere neglegentes, victi
126 26,  2   |     perseverantiam et temperamentum in abstinentia et in ieiuniis,
127 26,  2   |     temperamentum in abstinentia et in ieiuniis, potentiam in vigiliis
128 26,  2   |           et in ieiuniis, potentiam in vigiliis et orationibus,
129 26,  3   |        exponere: adeo omnia, maiora in Martino sunt, quam ut verbis
130 26,  5   |               5. o vere vir beatus, in quo dolus non fuit: neminem
131 26,  5   |         amoverit aut a sua, quantum in ipso fuit, caritate reppulerit. ~
132 27,  2   |                          2. numquam in illius ore nisi Christus,
133 27,  2   |          ore nisi Christus, numquam in illius corde nisi pietas,
134 27,  3   |         virtutis vitaeque eius, qui in illo oderant, quod in se
135 27,  3   |           qui in illo oderant, quod in se non videbant et quod