Cap.  Par.

 1  2,  1|                      1. Igitur Martinus Sabaria Pannoniarum oppido
 2  3,  3|     Iesum clara voce dicentem: Martinus adhuc catechumenus hic me
 3  3,  5|      saeculo pollicebatur. qua Martinus exspectatione suspensus
 4  4,  5|                          5. at Martinus intrepidus, immo illato
 5  6,  1|                      1. Igitur Martinus inde progressus cum Mediolanum
 6  7,  2|                      2. ac tum Martinus forte discesserat: et cum
 7  7,  2|    frequentabatur officio, cum Martinus flens et eiulans accurrit. ~
 8  7,  6|   suggestum, hunc esse pro quo Martinus oraret: ita per eosdem angelos
 9 11,  2|     constitutum habebatur. sed Martinus non temere adhibens incertis
10 11,  5|        tamen non videbant. tum Martinus quid vidisset exposuit iussitque
11 14,  2|                    2. quod ubi Martinus advertit, rapido cursu tectum
12 16,  4|                    4. et forte Martinus iam ecclesiam fuerat ingressus.
13 17,  1|      cruciabatur: rogatus ergo Martinus, ut ei manum imponeret,
14 17,  2|     ipse descenderet. tum vero Martinus negare se profani et gentilis
15 17,  4|                         4. ita Martinus imposita manu puero immundum
16 17,  5|       populus in fugam versus: Martinus se furenti obiecit, ac primum
17 17,  6|   morsum minaretur, digitos ei Martinus in os intulit: si habes,
18 18,  2|        hoc saltim metu ex illo Martinus oppido fugaretur: barbaros
19 19,  3| superducta texisset, oculum ei Martinus penicillo contigit pristinamque
20 20,  6|                         6. sed Martinus ubi ebibit, pateram presbytero
21 22,  4|        vocem fertur exclamasse Martinus: ~
22 24,  5|                      5. cumque Martinus primo aspectu eius fuisset
23 24,  6|                 6. ad haec cum Martinus taceret nec quidquam responsi
24 26,  4|      incudem suam feriunt, ita Martinus etiam, dum aliud agere videretur,