Cap. Par.

 1  I, 1  |                                    Paenitentiam hoc genus homines quod et
 2 II, 3  | maturuisset, iam inde in semetipso paenitentiam dedicavit, rescissa sententia
 3 II, 4  | ingratissimum totiens expertus, ad paenitentiam semper hortatus ei praedicandae
 4 II, 5  |                 Non tacet Iohannes paenitentiam initote dicens: iam enim
 5 II, 6  |                  Cui praeministram paenitentiam destinarat purgandis mentibus
 6 II, 10 |     hominum, si etiam bonis factis paenitentiam cogit; viderit et gratia,
 7 II, 14 |          Quodsi non delinquit, cur paenitentiam invadit delinquentium privatum?
 8 IV, 1  |     destinavit, idem et veniam per paenitentiam spopondit dicens ad populum:
 9 IV, 2  |           inquit, dicit dominus et paenitentiam malo quam mortem. Ergo paenitentia
10  V, 1  |                     Hoc enim dico, paenitentiam, quae per dei gratiam ostensa
11  V, 9  |             Ita qui per delictorum paenitentiam instituerat domino satisfacere,
12  V, 9  |     diabolo per aliam paenitentiae paenitentiam satisfaciet eritque tanto
13 VI, 1  |         ergo mediocritas nostra ad paenitentiam semel capessendam et perpetuo
14 VI, 1  |            pristinis renuntiare et paenitentiam adsumunt, sed includere
15 VI, 3  |           et tergiversationis erga paenitentiam vitium praesumptio intinctionis
16 VI, 4  |         ineptum, quam (perversum), paenitentiam non adimplere et veniam
17 VI, 17 |       fides sana conscientia semel paenitentiam amplexata! ~18.
18 VI, 23 |         timere non potuit: sic nec paenitentiam implevit, quia instrumento
19 VII, 10|            conlocavit in vestibulo paenitentiam secundam, quae pulsantibus
20 VIII, 1|        obiurgat: et tamen omnes ad paenitentiam commonet, sub comminationibus
21 IX, 5  |        Haec omnia exomologesis, ut paenitentiam commendet, ut de periculi
22 XII, 7 |          regna restituit? Diu enim paenitentiam domino immolarat septenni
23 XII, 8 |         revolutis fluctibus perit: paenitentiam enim et ministerium eius,