4 Quod ubi duobus annis
monasterium rexit, tertium de Brittannia Romam iter arripiens solita
prosperitate conplevit librosque omnis divinae eruditionis non paucos vel
placito praetio emptos, vel amicorum dono largitos retulit. Rediens autem ubi
Viennam pervenit, empticios ibi quos apud amicos commendaverat, recepit. At
ingressus Brittanniam, ad regem se occidentalium Saxonum nomine Counvalh
conferendum putavit, cuius et ante non semel amicitiis usus, et beneficiis erat
adiutus. Sed ipso eodem tempore inmatura morte praerepto, tandem ad patriam
gentem, solumque in quo natus est pedem convertens, Aecfricum Transhumbranae
regionis regem adiit, cuncta quae egisset ex quo patriam adolescens deseruit,
replicavit; quo religionis desiderio arderet, non celavit; quid
aecclesiasticae, quid monachicae institutionis Romae vel circumquaque
didicisset, ostendit, quot divina volumina, quantas beatorum apostolorum sive
martyrum Christi reliquias adtulisset, patefecit; tantamque apud eum gratiam
familiaritatis invenit, ut confestim ei terram septuaginta familiarum de suo
largitus, monasterium inibi primo pastori aecclesiae facere prae ciperet. Quod
factum est, sicut et in prohemio memini, ad osium fluminis Wyri ad Levam anno
ab incarnatione domini sexcentesimo septuagesimo quarto, indictione secunda,
anno autem quarto imperii Ecgfridi regis.
|