18 Illo autem abeunte cum
sociis, redeunt ad aecclesiam fratres, se ac sua domino fletibus et oratione
commendant; et post non grande intervallum, completa horae tertiae psalmodia,
rursum conveniunt omnes; quid agendum sit consulunt; orando, psallendo, et
ieiunando patrem citius a Deo quaerendum decernunt; monachis beati Pauli,
fratribus videlicet suis, per eorum quosdam qui aderant, necnon et suorum
aliquos, quid decreverint. Adsentiunt et illi, fit utrorumque animus unus,
omnium corda sursum, omnium levantur voces ad Dominum. Tandem die tertia, veniente
Dominico Pentecosten, conveniunt omnes qui erant in monasterio beati Petri in
concilium, adsunt et de monasterio beati Pauli seniorum non pauci. Fit una
concordia, eadem utrorumque sententia. Eligitur itaque abbas Hwaetberchtus qui
a primis pueritiae temporibus eodem in monasterio non solum regularis
observantia disciplinae institutus, sed et scribendi, cantandi, legendi ac
docendi fuerat non parva exercitatus industria. Romam quoque temporibus beatae
memoriae Sergii papae accurrens, et non parvo ibidem temporis spatio demoratus,
quaeque sibi necessaria iudicabat, didicit, descripsit, retulit; insuper et
duodecim ante haec annos presbiterii est functus officio. Hic igitur electus
abbas ab omnibus utriusque praefati monasterii fratribus, statim assumptis
secum aliquibus fratrum, venit ad abbatem Ceolfridum cursum navis qua oceanum
transiret expectantem; quem elegerant abbatem nuntiant: Deo gratias, respondit,
electionem confirmat, et commendatoriam ab eo epistolam apostolico papae
Gregorio deferendam suscepit; cuius, memoriae causa, putavimus etiam in hoc
opere versus aliquot esse ponendos.
|