|
Attende quid gravissimi sceleris illi
commiserint, qui et terrena ab auditoribus suis lucra diligentissime requirere,
et pro eorum salute aeterna nihil omnino praedicando, vel exhortando, vel
increpando, laboris impendere contendunt. Sollicite atque intentione curiosa,
antistes dilectissime, perpende. Audivimus enim, et fama est, quia multae
villae ac viculi nostrae gentis in montibus sint inaccessis ac saltibus dumosis
positi, ubi nunquam multis transeuntibus annis sit visus antistes, qui ibidem
aliquid ministerii aut gratiae caelestis exhibuerit; quorum tamen ne unus
quidem a tributis antistiti reddendis esse possit immunis: nec solum talibus
locis desit antistes qui manus impositione baptizatos confirmet, verum etiam
omnis doctor qui eos vel fidei veritatem vel discretionem bonae ac malae
actionis edoceat, absit. Sicque fit, ut episcoporum quidam non solum gratis non
evangelizent, vel manus fidelibus imponant; verum etiam, quod gravius est,
accepta ab auditoribus suis pecunia, quam Dominus prohibuit, opus verbi quod
Dominus iussit exercere contemnant: cum Deo dilectus pontifex Samuel, longe
aliter fecisse omni populo teste legatur: «Itaque conversatus,» inquit, «coram
vobis ab adolescentia mea usque ad diem hanc, ecce praesto sum, loquimini de me
coram Domino, et coram Christo eius, utrum bovem alicuius tulerim, an asinum,
si quempiam calumniatus sum, si oppressi aliquem, si de manu cuiusquam munus
accepi: et contemnam illud hodie, restituamque vobis.» Et dixerunt: «Non es calumniatus
nos, neque oppressisti, neque tulisti de manu alicuius quippiam.» Cuius
innocentiae ac iustitiae merito inter primos populi Dei duces et sacerdotes
annumerari, atque in precibus suis superno auditu atque alloquio dignus
existere meruit, dicente Psalmographo: «Moyses et Aaron in sacerdotibus eius,
et Samuel inter eos qui invocant nomen eius, invocabant Dominum et ipse
exaudiebat eos, in columna nubis loquebatur ad eos.»
|