|
Quapropter
commodum duxerim, habito maiori concilio et consensu, pontificali simul et
regali edicto, prospiciatur locus aliquis monasteriorum, ubi sedes episcopalis
fiat. Et ne forte abbas vel monachi huic
decreto contraire ac resistere tentaverint, detur illis licentia, ut de suis
ipsi eligant eum, qui episcopus ordinetur, et adiacentium locorum quotquot ad
eandem dioecesim pertineant, una cum ipso monasterio curam gerat episcopalem;
aut si forte in ipso monasterio qui episcopus ordinari debeat inveniri nequeat,
in ipsorum tamen iuxta statuta canonum pendeat examine, qui de sua dioecesi
ordinetur antistes. Quod si hoc, ita ut suggerimus, Domino adiuvante, perfeceris,
facillime etiam, ut arbitramur, hoc obtinebis, ut iuxta decreta sedis
apostolicae, Eboracensis ecclesia metropolitanum possit habere pontificem. Ac
si opus esse visum fuerit, ut tali monasterio, causa episcopatus suscipiendi,
amplius aliquid locorum ac possessionum augeri debeat, sunt loca innumera, ut
novimus omnes, in monasteriorum ascripta vocabulum, sed nihil prorsus
monasticae conversationis habentia: e quibus velim aliqua de luxuria ad
castitatem, de vanitate ad veritatem, de intemperantia ventris et gulae ad
continentiam et pietatem cordis synodica auctoritate transferantur, atque in
adiutorium sedis episcopalis quae nuper ordinari debeat assumantur.
|