|
Usquequaque omnimodo significat, pro quo in Psalmis in graeco ewV sfodra legimus, quod
significantius latine potest «usque valde» interpretari.
Ut, adverbium, est modo temporis et significat «postquam», modo
qualitatis et significat «quemadmodum»; modo optandi et significat «utinam»,
modo mirandi et significat «O quam»; modo coniunctio causalis: «Volo ut ubi ego
sum et ipsi sint mecum».
«Vacat mihi» graece scolazw.
Vaco militia, perfectum vacui.
Vulgus neutri generis est et pluralem numerum
non habet; sed Virgilius et masculine vulgum extulit: «Hinc spargere voces / In
vulgum ambiguas».
Vas, vadis generis masculini de vadimonio; vas, vasis
neutri de vasculo.
Vis duplicem habet significationem: et virtutis
videlicet, quae graece dunamiV dicitur, et violentiae, quae graece bia vocatur.
Vecordia et virus tantum singulariter efferuntur.
Vepres et verbera et viscera non habent
singularem declinationem nisi tantum verbere et viscere. Virgilius et, «Torto
volitans sub verbere turbo», et Ovidius, «Viscere diviso»
Utor divitiis de divitias.
Ver semper singulariter.
Verbex, id est ovis, ab .v. littera incipiendum.
Ulterior et ultimus positivum gradum non habent.
Verus ad naturae tantum veritatem refertur; verax autem
dicitur qui non mentitur. Unde et verus daemon dici potest; verax autem non
potest.
Vallestria agrorum, sicut et campestria, dicuntur.
Veto culpam et veto culpa, id est prohibeo a culpa. Sedulius, «Pomisque
vetaret acerbis», id est a pomis; et Fortunatus, «Non veto coniugium, sed
praefero virginis alvum».
Vultus mutatur, facies manet.
Vae dativus et accusativus sequi debent, non alius,
ut «Vae populo Maurorum», et «Vae populum Maurorum».
Uterque de duobus dicimus; utrique de binis aut
de pluribus ex utraque parte positis: uterque venit, utrique venerunt.
Veniunt qui vendunt; veneunt qui venduntur.
Ultus: et vindicatus et punitus.
Velocitas pedum et corporum; celeritas animorum et
factorum.
Ulcus quod nascitur; vulnus quod per alium fit.
«Vultur» dixit Virgilius in Sexto, sed et «vulturius» Lucilius in
Primo.
Urgeo, non urgueo. Virgilius: «Quibusve urgentur poenae».
Ungo, unxi, quomodo pingo, pinxi, utrumque sine .u.; attamen ad nomen
derivatum .u. addit, ut «Pinguis unguine ceras». Ita unguentum, non ungentium
dicatur.
Verbum est omne quod lingua profertur et voce; sermo autem, cuius
nomen ex duobus verbis compositum est «serendo» et «monendo», comptior ac
diligentior fit. Sententia vero quae sensu concipitur; porro loquela, quando
cum quadam eloquentia dictionis ordo protexitur; oratio, quando usque ad manuum
artem describendus oratoris sermo pervenit.
|