A.

Ante praepositio multa significat. nam et tempus significat cum dicitur, «Ante me non est formatus Deus et post me non erit»; et praesentiam, ut «Ante conspectum gentium revelavit iustitiam suam», id est «coram gentibus»; et dignitatem, ut «Posuit Effraim ante Manassen», et «Qui post me venit ante me factus est»,id est «mihi praelatus».

Aula latine domus regia est, aula graece «atrium» dicitur. Unde notandum quod in Psalmo ubi legimus, «Adorate dominum in aula sancta eius», non palatium aulae nomine sed atrium graeco vocabulo debet intellegi.

Ausculto suasori et ausculto praecepta magistri. «Ausculto» autem et «audio» ex uno graeco sermone vertuntur, quod est akouw.

Arra latine dicitur, «arrabon» graece; «agon graece, latine «certamen»; «aroura» graece, latine «arvum»; «asphaltos» graece, latine «bitumen».

Acer acerrimus, non acerissimus; agilis agillimus, non agilissimus. Et in adverbiis acerrime et agillime.

Audeo «audes», perfectum facit «ausus sum».

Adiuvo perfectae formae est; «adiuto» frequentativae.

Acervo, aggero, accumulo ex uno graeco verbo, swreuo.

Aeger animo, aegrotus corpore; utrumque per .ae. diphthongon scribendum.

Aboleo abolevi, arceo arcui.

Alibi alio loco, «alias» alio tempore, significat. At tamen invenimus «alias» nonnumquam pro «aliter» sive pro «alio loco» positum.

Abstineo me cibo, alienus sum crimine.

«Anteibat sapientia Salomon cunctis mortalibus», Iulianus ait.

Admoneo interfectorem caedis et caedem.

Aequalis alterius staturae par est; «aequabile» quod aequari potest.

Appetens cibum et appetens cibi. Ambrosius: «Cancer... ut appetens cibi ita prospiciens est periculi».

Accuso sacrilegum et insimulo ex uno graeco venit, kathgorw.

Animadverto in te et vindico in te, ex uno graeco, kolazw.

Aes singulari tantum numero gaudet; et quamvis «aera» dicamus, tamen ceteris casibus non utimur.

Autumnus genere masculino et «autumnum» dicitur neutro, utrumque numero singulari.

Aurichalcum et «orichalcum» dicimus et hoc singulariter tantum. Sic et cetera metallica.

Ab et ex praepositiones, si sequens verbum a vocali incipiat, integrae efferuntur, ut «ex oppido», «ab illo»; si consonantes sequantur, extremam litteram perdunt, ut «e foro», «a sacerdote». Hae autem praepositiones ita differunt: cum dicit quis «a theatro» se venire, non ex ipso theatro sed e loco qui est proximus theatro se venire significat; qui vero «ex theatro» se venire dicit, ex ipso theatro significat.

Ad et in praefatis praepositionibus pares, sed contraria potestate sunt, quia «in forum» ire est in ipsum forum intrare, «ad forum» autem ire ad locum foro proximum; ut «in tribunal» et «ad tribunal» venire non unum est, quia ad tribunal venit litigator, in tribunal vero praetor aut index.

Ancillor, blandior, et adulor unum significant, quod est graece kolakeuw, et dativum casum trahunt.

Aufero, eximo, adimo, demo, subtraho, subduco ex uno graeco transferuntur, id est afairoumai.

Abdico verbum potest accusativum nomen sive pronomen cum dativo trahere. Ambrosius: «Qui se abdicant saecularibus inlecebris».

Alius nomen dativum dupliciter effert, et «alii» et «alio». Habes in sacra scriptura, «Et dico huic: Vade et vadit; et alio: Veni et venit»; et rursum, «Et uni dedit quinque talenta, alii autem duo, alii vero unum».

Aegyptum, cum in scriptura dividere vis, .p. sequenti syllabae iungis; aspectum .c. sequenti syllaba; affectum similiter, et afflictum ceteraque huiuscemodi.

Assuere et assumentum panni per .s., non per .d. scribendum; similiter assumere per .s., appropriat per .p. scribendum, apponit similiter, accurri per .c., amministrat» per .m., «applicat» per .p., alligat per .l., assequor per .s., allevat per .l., assidue per .s., aggredior per .g..

Assarius ab antiquis dicebatur; nunc «as» dicitur, non «assis». Sane «assis» genetivus est.

Alium et dolium per .i. scribendum, non per .e., sicut «oleum». Vergilius, «alia serpyllumque», per .i. dixit.

Ambo et «duo» neutraliter, «ambos» et «duos» masculine; nonnulli tamen graecos secuti dicunt «hos duo» et «hos ambo», quia illi touV duo et touV amfw dicunt. Vergilius: «Verum ubi ductores acie revocaveris ambo».

Anguis cum sit masculini generis, dixerunt tamen et feminini Ovidius, Varro, et Acinius.

Acer facit pluralem «acri»; «acris» pluralem «acres».

Absconditus, non «absconsus».

Alter de duobus, unus ex pluribus, quamvis legamus «unus ex duobus».

Audacter latinum est; sed audaciter melius, quia nomina .x. littera terminata in adverbiis «iter» adsumunt, ut «atrox atrociter», «ferox ferociter».

Accersit qui evocat; arcessit qui accusat.

Acervus moles est; acerbus inmaturus aut asper.

Adficimur honore et adficimur iniuria.

Apparet qui videtur; «adparet» qui obsequitur, non regulae ratione sed discernendi gratia intellectus.

Arbor omne lignum dicitur; «arbusta» non nisi fructifera.

Avenae sterile germen; «habenae» retinacula iumentorum. Hoc de habendi potestate; illud de occupandi aviditate dictum.

Accidunt mala; contingunt bona; eveniunt utraque.

Advocatur daturus patrocinium; «evocatur» praebiturus obsequium; «invocatur» praestaturus auxilium.

Adportare est aliquid adferre; «conportare» in unum locum conferre; «deportare», deponere; «exportare», tollere.

Agnoscimus quae a nobis excederant; «cognoscimus» ignorata et invisa.

Altum et sursum et deorsum significat.

Aquatam potionem recte dicimus quae aquam aliunde recipiat; «aquosum» autem locum qui ex se aquam fundat.

Album naturae tantum est; «candidum» frequenter et studii, nam et corpori et animo aliquotiens adsignatur. «albos» ergo «capillos», «carnem candidam» recte dicimus.

Alvus virorum recte dicitur; uterus mulierum; venter in utroque sexu.

Acceptor et accipiter: Virgilius enim «accipiter» dicit, Lucilius autem «acceptoris et ungues».

Apud per .d. scribendum; «caput» per .t., quia facit «capitis».

Armarium locus ubi quarumcumque artium instrumenta ponuntur; «armamentarium» ubi tantum tela armorum.

Accedit per .e. ab ambulando; «accidit» per .i. ab eventu.