V (U).

Usquequaque omnimodo significat, pro quo in Psalmis in graeco ewV sfodra legimus, quod significantius latine potest «usque valde» interpretari.

Ut, adverbium, est modo temporis et significat «postquam», modo qualitatis et significat «quemadmodum»; modo optandi et significat «utinam», modo mirandi et significat «O quam»; modo coniunctio causalis: «Volo ut ubi ego sum et ipsi sint mecum».

«Vacat mihi» graece scolazw. Vaco militia, perfectum vacui.

Vulgus neutri generis est et pluralem numerum non habet; sed Virgilius et masculine vulgum extulit: «Hinc spargere voces / In vulgum ambiguas».

Vas, vadis generis masculini de vadimonio; vas, vasis neutri de vasculo.

Vis duplicem habet significationem: et virtutis videlicet, quae graece dunamiV dicitur, et violentiae, quae graece bia vocatur.

Vecordia et virus tantum singulariter efferuntur.

Vepres et verbera et viscera non habent singularem declinationem nisi tantum verbere et viscere. Virgilius et, «Torto volitans sub verbere turbo», et Ovidius, «Viscere diviso»

Utor divitiis de divitias.

Ver semper singulariter.

Verbex, id est ovis, ab .v. littera incipiendum.

Ulterior et ultimus positivum gradum non habent.

Verus ad naturae tantum veritatem refertur; verax autem dicitur qui non mentitur. Unde et verus daemon dici potest; verax autem non potest.

Vallestria agrorum, sicut et campestria, dicuntur.

Veto culpam et veto culpa, id est prohibeo a culpa. Sedulius, «Pomisque vetaret acerbis», id est a pomis; et Fortunatus, «Non veto coniugium, sed praefero virginis alvum».

Vultus mutatur, facies manet.

Vae dativus et accusativus sequi debent, non alius, ut «Vae populo Maurorum», et «Vae populum Maurorum».

Uterque de duobus dicimus; utrique de binis aut de pluribus ex utraque parte positis: uterque venit, utrique venerunt.

Veniunt qui vendunt; veneunt qui venduntur.

Ultus: et vindicatus et punitus.

Velocitas pedum et corporum; celeritas animorum et factorum.

Ulcus quod nascitur; vulnus quod per alium fit.

«Vultur» dixit Virgilius in Sexto, sed et «vulturius» Lucilius in Primo.

Urgeo, non urgueo. Virgilius: «Quibusve urgentur poenae».

Ungo, unxi, quomodo pingo, pinxi, utrumque sine .u.; attamen ad nomen derivatum .u. addit, ut «Pinguis unguine ceras». Ita unguentum, non ungentium dicatur.

Verbum est omne quod lingua profertur et voce; sermo autem, cuius nomen ex duobus verbis compositum est «serendo» et «monendo», comptior ac diligentior fit. Sententia vero quae sensu concipitur; porro loquela, quando cum quadam eloquentia dictionis ordo protexitur; oratio, quando usque ad manuum artem describendus oratoris sermo pervenit.