|
. . . . . . . .
. ill sane|novo . . . Divus Aug. . . . . . no . . . . i set patruus Ti. |
Caesar omnem florem ubique coloniarum et municipiorum, bo | norum scilicet
virorum et locupletium, in hac curia esse voluit. | Quid ergo? Non Italicus senator provinciali potior
est? Iam | vobis cum hanc partem censurae meae adprobare coepero, quid |de ea
re sentiam, rebus ostendam. Sed ne provinciales quidem, | si modo ornare curiam
poterint, reiciendos puto. |
Ornatissima ecce colonia valentissimaque
Viennensium quam|longo iam tempore senatores huic curiae confert? Ex qua colo |
nia inter paucos equestris ordinis ornamentum, L. Vestinum, fa|miliarissime
diligo et hodieque in rebus meis detineo; cuius libe | ri fruantur quaeso primo
sacerdotiorum gradu, post modo cum | annis promoturi dignitatis suae
incrementa. Vt dirum nomen la | tronis taceam, et odi illud palaestricum
prodigium, quod ante in do | mum consulatum intulit, quam colonia sua solidum
civitatis Roma | nec benificium consecuta est. Idem de fratre eius possum
dicere, | miserabili quidem indignissimoque hoc casu, ut vobis utilis | senator
esse non possit. |
Tempus est iam, Ti. Caesar Germanice,
detegere te patribus conscriptis | quo tendat oratio tua: iam enim ad extremos
fines Galliae Nar | bonensis venisti. |
Tot ecce insignes iuvenes, quot intueor, non
magis sunt paenitendi | senatores, quam paenitet Persicum, nobilissimum virum,
ami | cum meum, inter imagines maiorum suorum Allobrogici no | men legere. Quod
si haec ita esse consentitis, quid ultra desidera | tis, quam ut vobis digito
demonstrem solum ipsum ultra fines | provinciae Narbonensis iam vobis senatores
mittere, quando | ex Luguduno habere nos nostri ordinis viros non paenitet? |
Timide quidem, p. c. egressus adsuetos familiares que vobis pro| vinciarum terminos
sum, sed destricte iam comatae Galliae | causa agenda est. In qua si quis hoc
intuetur, quod bello per de | cem annos exercuerunt Divom Iulium, idem opponat
centum | annorum immobilem fidem obsequiumque multis trepidis re | bus nostris
plusquam expertum. Illi patri meo Druso Germaniam | subigenti tutam quiete sua
securamque a tergo pacem praes | titerunt, et quidem cum adcensus novo tum
opere et in ad sue | to Gallis ad bellum avocatus esset. Quod opus quam ar |
duum sit nobis nunc cum maxime, quam vis nihil ultra quam | ut publice notae
sint facultates nostrae, exquiratur, nimis | magnos experimento cognoscimus. |
|