Cap.  Par.

 1  2,  5|          lectice studium regente, quanta invidia tabescere, quanto
 2  5,  1|          vehementer multiplicate, quanta mihi de pecunia lucra, quantam
 3  6,  2|  constringerem. In qua re quidem, quanta eius simplicitas esset vehementer
 4  6,  6|           amantium dolor ipsorum! quanta sum erubescentia confusus!
 5  6,  6|        sum erubescentia confusus! quanta contritione super afflictione
 6  6,  8|          expertus fuisset, et qui quanta ruina summos quoque viros
 7  7,  1|   auferret; quante maledictiones, quanta dampna ecclesie, quante
 8  8,  1|         ad me civitas congregata, quanta stuperet ammiratione, quanta
 9  8,  1|      quanta stuperet ammiratione, quanta se affligeret lamentatione,
10  8,  1|      affligerer. Occurrebat animo quanta modo gloria pollebam, quam
11  8,  1| prodideram vicem mihi retulisset; quanta laude mei emuli tam manifestam
12  8,  1|           amicis esset collatura; quanta dilatatione hec singularis
13 10,  3|          quanto tunc animi felle, quanta mentis amaritudine te ipsum
14 10,  3|     Quanto autem dolore estuarem, quanta erubescentia confunderer,
15 10,  3|         erubescentia confunderer, quanta desperatione perturbarer,
16 10,  3|        corpore passus olim fueram quanta nunc sustinerem; et omnium
17 13,  2|                              2-~ ~Quanta enim anxietate illa etiam
18 14,  1|       emuli mei in me reperirent, quanta me detractione opprimerent!
19 14,  9|     dicitur: «Fiat voluntas tua». Quanta denique diligentium Deum