Cap.  Par.

 1  1,  1|          derelinquens, Martis curie penitus abdicarem ut Minerve gremio
 2  2,  7|             magister advenit, omnes penitus amisit; et sic a regimine
 3  3,  2|       ingenium; atque adieci vel me penitus desiturum esse, vel eos
 4  3,  2|            videretur me adhuc quasi penitus sacre lectionis expertem
 5  6,  2|             ut votis meis licentiam penitus daret, et occasionem, etiam
 6  6,  3|            itaque discipline, amori penitus vaccabamus, et secretos
 7  7,  1|             minime approbante, immo penitus duabus de causis dissuadente,
 8  8,  1|            casu hec humiliata, immo penitus esset extincta, quam iusto
 9  8,  1|             sacrificio quoque talia penitus animalia respuantur. Lib.
10  8,  4|            plurimum requirebant non penitus abieci, sed de his quasi
11  9,  6|             convictus vel confessus penitus obmutescat, iuxta illam
12  9,  9|         dies cum hinc recesserit me penitus liberaturum. Et sic me,
13 10,  4|            conversatio me suspectum penitus haberet, quem arguentem
14 10,  5|        illius que conscripsit, hanc penitus dubitationem removit. Unde
15 11,  2|        adversam habuissem fortunam, penitus desperatus, quasi adversum
16 12,  1|            quod Equo dicitur instar penitus retinente, quod videlicet
17 13,  3|             consummare.» Desperabam penitus, cum recordarer que fugerem
18 14,  1|          suspitione. Ad quam quidem penitus removendam maximum illum
19 14,  8| promitterent se ulterius ab abbatia penitus recessuros, nec me amplius