Cap.  Par.

 1  3,  1|      igitur ad hunc senem, cui magis longevus usus quam ingenium
 2  8,  1|     plagam sentirem, et pudore magis quam dolore affligerer.
 3  9,  4|       quo emuli nostri cotidie magis ac magis inflamabantur. ~
 4  9,  4|        nostri cotidie magis ac magis inflamabantur. ~
 5 11,  1|       ceteris turpius vivebat, magis me verebatur. Tunc consilio
 6 11,  4|  regularis abbatia illa esset, magis regi esset subiecta atque
 7 11,  5|     suas edificantes, heremite magis quam scolares videbantur. ~
 8 11,  6|    persequendo profecimus, sed magis eum gloriosum effecimus.
 9 11,  6|      nomen eius studuimus, sed magis accendimus. Ecce in civitatibus
10 11,  7|    Spiritui sancto specialiter magis quam Deo patri ecclesiam
11 12,  2|  christiane vivere. Quos tanto magis propitios me habiturum credebam
12 14,  2|      Putabam tamen in hoc mihi magis quam illi divinam misericordiam
13 14,  5|  invigilare et sic etiam earum magis necessitudinibus subvenire.
14 14,  5|        ac tanto id mihi fieret magis saluberrimum quanto id earum
15 14,  5|    quanto id earum infirmitati magis esset neccessarium. ~
16 14,  8| cohercens, quosdam eorum, quos magis formidabam, ad hoc compuli
17 14,  9|        et se proprie voluntati magis quam divine subiciunt, et