Cap.  Par.

 1  2,  7|   Parisius redii, pacem ab illo ulterius sperans. Sed quia ut diximus
 2  2,  7|        multum tempus, quasi iam ulterius demundana desperans gloria,
 3  4,  1|    calumpnia, que nemini umquam ulterius acciderat. Que quanto manifestior
 4  5,  2| philosophum estimarem nec ullam ulterius inquietationem formidarem,
 5  7,  4|    divisim abscessimus, nec nos ulterius nisi raro latenterque vidimus,
 6  8,  1|      esset occupatura. Qua mihi ulterius via pateret! qua fronte
 7  9,  7|        hanc indigere. In hocque ulterius tantum suum esse consilium,
 8 10,  3|   monasterii me sibi remansurum ulterius arbitrantes, summa exultatione
 9 13,  1|         Occeani, cum fugam mihi ulterius terre post remitas non preberet,
10 14,  8|    publice mihi promitterent se ulterius ab abbatia penitus recessuros,