Cap.  Par.

1  2,  4|    dimiserit sententiam, in tantam lectio eius devoluta est
2  3,  2|     dantes, dicebant ad rem tantam non esse properandum, sed
3  7,  1|   penas exigere deberet, si tantam ei lucernam auferret; quante
4 11,  1|     aliunde fuerit, dummodo tantam apud Deum adeptus sit coronam.
5 12,  2|   Sepe autem, Deus scit, in tantam lapsus sum desperationem,
6 13,  5| quam hominibus est gratior. Tantam autem gratiam in oculis
7 14,  1|   carpebam, inquiens: «O si tantam suspitionis causam emuli