bold = Main text
    Cap.  grey = Comment text
  1   VII|             flatu quodam elationis abundans, inflatus ut uter est. ~
  2     V|        oculos Dei, quibus nuda est abyssus humanae conscientiae, humili
  3      | ac
  4  VIII|          quid gloriaris, quasi non acceperis? Similiter et illud apostolicum
  5    VI|           victa vitia iterum vires accipiunt, nihil aliud est, si mihi
  6    II|      audiri prospexerint, continuo accusant quae paulo ante laudaverant.
  7  VIII|  complaceas, aut aliquam ex quovis actu gloriam quaeras, quia natura
  8    II|         sed adsentationum rimantur acumine. Utilia ergo potius quam
  9    II|        tanta vigilantiae industria adhibenda est, quantum in illis sermonibus
 10     V|            cum illa operibus bonis adimples, illud quod ipsis Apostolis
 11    II|            qui promerendae gratiae aditus non laborum merito, sed
 12   III|         portio ex his quae homines adlaudando tribuunt, vel quanto tempore
 13    IV|      introducet, cum te in omnibus admonuerit: Quia homo es et peccator.
 14    IV|         noster non tantum dulcibus adorantium se precibus, quantum innocentia
 15  VIII|            forte humanis favoribus adquiescens, et nimium de te aestimans,
 16  VIII|        inchoare, non hoc proposito adquirendae laudis, sed studio et amore
 17    II|            non laborum merito, sed adsentationum rimantur acumine. Utilia
 18     I|          ex veritate aliquando, ut adsolet, offeratur, velut antidotum
 19  VIII|       ornaveris, tunc orans in eo, adsumens canticum illud David prophetae,
 20    II|           constringe, ut cum multi adulantes hinc atque inde nihil aliud
 21    II|       adgaudere regium vitium est; adulari vero servile est. Sed quamvis
 22    II|          Atque ita inter hos tales adulati animus fertur, tamquam navis
 23   III|            Oleum namque peccatoris adulatio est, quae leni quadam et
 24   III|           vel moneri quam a quovis adulatore laudari. Recte autem adulatorem
 25   III|     adulatore laudari. Recte autem adulatorem peccatoris nomine denotavit,
 26    VI|             Dominus infirmum facit adversarium eius. Sed fortasse respondetur
 27  VIII|           semper te minimum omnium aestima, et reminisce, quidquid
 28  VIII|       adquiescens, et nimium de te aestimans, tibi ipse complaceas, aut
 29    II|         recipies, recta magis quam affabilia et iucunda captabis. Adulanti
 30    II|          tibi dicitur quod et Deo, agnoscas nihil aliud ex his proprium
 31      | alia
 32      | aliae
 33    II|      maxime est, desideriis vivere alienis. Animum tuum summa discretionis
 34      | alio
 35      | aliquam
 36      | aliquotiens
 37      | alium
 38     I|     quaedam mollia, sed et quamvis alterutrum sibi omnes homines debeant,
 39   VII|          videatur, caelo tamen est altior, quia in regno eius hominem
 40     V|             ubi et honoris fortior altitudo. Cupio ergo te ante oculos
 41     I|          salutiferum est, etiam si amaricet, bibendum est. ~
 42  VIII|        elati sunt oculi mei, neque ambulavi in magnis, neque in mirabilibus
 43     V|            ipsi gloria in saecula. Amen. ~
 44  VIII|  adquirendae laudis, sed studio et amore faciendae bonitatis incipies.
 45    II|       repellendis, qui rigiditatem animi quadam simulationum delectatione
 46    II|         desideriis vivere alienis. Animum tuum summa discretionis
 47    II|            inter hos tales adulati animus fertur, tamquam navis inter
 48     I|          adsolet, offeratur, velut antidotum quoddam, quamvis forte sit,
 49    IV|       illecebris, tunc tibi caelum aperiet, cum tibi in aure dixerit:
 50  VIII|           te illo testimonio Pauli apostoli: Quid autem habes, quod
 51  VIII|      acceperis? Similiter et illud apostolicum revolvens: Quia omne datum
 52     V|         adimples, illud quod ipsis Apostolis a Domino dictum est recordari.
 53     V|           est? Aut quis, sicut ait Apostolus, prior dedit ei, et retribuetur
 54   VII|            obtinet, Deo hoc semper applicando, non sibi. In qua si quis
 55   III|       inter laudationum illecebras arbitram pone. Haec tibi si volueris
 56   VII|         per excelsa quaedam nos et ardua poterunt provocare. Haec
 57   III|          iustus in misericordia et arguet me, oleum vero peccatoris
 58   III|     propheta David ab homine iusto argui vel moneri quam a quovis
 59   VII|          in regno eius hominem non ascendendo, sed descendendo perducit.
 60   VII|           non sibi. In qua si quis ascenderit, non habet unde cadat. Omnes
 61     I|         praesidet multis. Cui etsi asperum aliquid ex veritate aliquando,
 62   III|           credulitatem mentis tuae attrahat in consensu, ad ipsius domini
 63   III|         permittit placidis auribus audire quae ficta sunt. ~
 64    II|     laudaverint et id non libenter audiri prospexerint, continuo accusant
 65    IV|     homines ad honoris tui cumulum augmentando minuere, hanc vero solam
 66    II|         tamquam navis inter varios aurarum flatus, quia non habet quo
 67    IV|        caelum aperiet, cum tibi in aure dixerit: Quia terra es.
 68    IV|  simplicitate placatur, plus illis aurem inclinans, qui sinceram
 69   III|          te non permittit placidis auribus audire quae ficta sunt. ~
 70   VII|          Dominicum illud eloquium: Beati pauperes spiritu, quoniam
 71   VII|         obtinuerunt sancti futurae beatitudinis praemia, custodientes Dominicum
 72    VI|           belligerator ille David, bella Domini bellans: In te, inquit,
 73    VI|           ille David, bella Domini bellans: In te, inquit, inimicos
 74    VI|          quia non dicimus Deo quod belligerator ille David, bella Domini
 75     I|            est, etiam si amaricet, bibendum est. ~
 76    IV|         omnes haec ingerunt, omnes blandiuntur, omnes extollunt, nemo ex
 77  VIII|          studio et amore faciendae bonitatis incipies. Dehinc cum perfectum
 78   VII|         ascenderit, non habet unde cadat. Omnes aliae virtutes ad
 79   VII|           humilior aliis videatur, caelo tamen est altior, quia in
 80   VII|         quoniam ipsorum est regnum caelorum. Ille est scilicet humilis,
 81    IV| simulationum illecebris, tunc tibi caelum aperiet, cum tibi in aure
 82    II|          quam affabilia et iucunda captabis. Adulanti siquidem adgaudere
 83  VIII|            ipsa virtus obtineatur, caritas tua paulisper intendat.
 84     I|            gubernationis utilitate ceteris praecedis hominibus, hanc
 85    VI|         Ecce haec est vera illa et Christiana humilitas. In hac et te
 86   III|    nimietas etiam terminos hominis competentes excessit illud Davidicum
 87  VIII|            te aestimans, tibi ipse complaceas, aut aliquam ex quovis actu
 88     V|           nuda est abyssus humanae conscientiae, humili corde semper incedere,
 89  VIII|             non tibi qui accepisti conscribas, convincens te illo testimonio
 90   III|            mentis tuae attrahat in consensu, ad ipsius domini nostri
 91    II|         summa discretionis mensura constringe, ut cum multi adulantes
 92    II|      libenter audiri prospexerint, continuo accusant quae paulo ante
 93   III|      Christi evangelica illa gesta convertere, et invenies illum dominantium
 94  VIII|          qui accepisti conscribas, convincens te illo testimonio Pauli
 95   VII|           VII.~Sola ergo humilitas cordis est quae se infirmam dicendo
 96  VIII|           gloriae ita est ut umbra corporis. Si illam sequeris, fugit;
 97   III|          adulationum devitans ait: Corripiet me iustus in misericordia
 98    VI|           nihil aliud est, si mihi creditur, nisi quia non dicimus Deo
 99   III|          laudationis titillamento, credulitatem mentis tuae attrahat in
100      | cuius
101     I|               I.~Quisquis nutu Dei cuiuslibet officii dignitate praecelles
102     I|       videor loqui, veritatis haec culpa, non mea est. Nam ideo quaedam
103      | Cumque
104    IV|       omnes homines ad honoris tui cumulum augmentando minuere, hanc
105  VIII|          quodcumque est opus, omni custodia servabis cor tuum, ne forte
106   VII|      futurae beatitudinis praemia, custodientes Dominicum illud eloquium:
107    IV|       peccatoribus, sed et sanctis data praecepta sunt. Dicitur
108   III|         competentes excessit illud Davidicum recordaveris documentum,
109     I|      alterutrum sibi omnes homines debeant, veritatem libere tamen
110     I|        tamen loquar: nemini verius debere aliquid dici quam ei qui
111     V|        dono tamquam liberi, sed ex debito tamquam servi. Nullus enim,
112     V|        aliquid illi foenerans, non debitor fieret, sed exactor. Quis
113     V|        servi inutiles fuimus, quae debuimus facere fecimus: id est,
114  VIII|         verbo tantum, sed et opere decantabis: Domine, non est exaltatum
115  VIII|           et tu quotidie dicis: Te decet laus, illum solum glorificans. ~
116   III|   dominantium Dominum magnum nobis dedisse inter humanas laudes sanctae
117      | Dehinc
118    II|        hortor in primis, ut semper delectabilia illa nimis hominum blandimenta
119    II|          animi quadam simulationum delectatione subnervant, qui promerendae
120    II|       nihil aliud nisi tantum quod delectet insinuant, offerentes quaedam
121   III|       adulatorem peccatoris nomine denotavit, cuius id maximum ante oculos
122   VII|        hominem non ascendendo, sed descendendo perducit. Per hanc obtinuerunt
123  VIII|            perfectum desursum est, descendens a Patre luminum. Cumque
124    II|          quaestus, hic maxime est, desideriis vivere alienis. Animum tuum
125  VIII|            et omne donum perfectum desursum est, descendens a Patre
126   III|         maximum ante oculos Dei et detestabile est peccatum, aliud corde
127    IV|         sincerum est, placeat. Nam Deus noster non tantum dulcibus
128   III|            ille venena adulationum devitans ait: Corripiet me iustus
129    IV|            praespexeris, miram rem dicam, invenies omnes homines
130   VII|        cordis est quae se infirmam dicendo omnia potest, quae totum
131     I|       nemini verius debere aliquid dici quam ei qui praesidet multis.
132    VI|            creditur, nisi quia non dicimus Deo quod belligerator ille
133  VIII|           fidelibus et tu quotidie dicis: Te decet laus, illum solum
134     V|        feceritis quae mando vobis, dicite: quia servi inutiles fuimus,
135     V|           ipsis Apostolis a Domino dictum est recordari. Ait enim
136     I|         hanc exhortatiunculam meam dignanter, quaeso, recipias, nec pomposas
137     I|        nutu Dei cuiuslibet officii dignitate praecelles ac providae gubernationis
138   III|        quod est cor, quasi ungendo dinitidat. Melius ergo sibi esse dixit
139    II|         alienis. Animum tuum summa discretionis mensura constringe, ut cum
140    IV|          aperiet, cum tibi in aure dixerit: Quia terra es. Tunc te
141   III|   dinitidat. Melius ergo sibi esse dixit propheta David ab homine
142   III|       illud Davidicum recordaveris documentum, in quo ille venena adulationum
143   III|           in corde suo et non egit dolum in lingua sua. Ut autem
144   III|      convertere, et invenies illum dominantium Dominum magnum nobis dedisse
145  VIII|           sed et opere decantabis: Domine, non est exaltatum cor meum,
146   VII| beatitudinis praemia, custodientes Dominicum illud eloquium: Beati pauperes
147     V|       illud quod ipsis Apostolis a Domino dictum est recordari. Ait
148   III|         invenies illum dominantium Dominum magnum nobis dedisse inter
149     V|            fecimus: id est, non ex dono tamquam liberi, sed ex debito
150  VIII|           omne datum bonum et omne donum perfectum desursum est,
151    IV|         illis id offerens quod ita dulce sit ut tamen a periculo
152    IV|         Nam Deus noster non tantum dulcibus adorantium se precibus,
153     I|          mea est. Nam ideo quaedam dura sunt, quaedam mollia, sed
154     I|            requiritur. Et si forte dure aliquid videor loqui, veritatis
155      | ea
156   III|      veritatem in corde suo et non egit dolum in lingua sua. Ut
157      | ego
158  VIII|          exaltatum cor meum, neque elati sunt oculi mei, neque ambulavi
159     I|    humilitatis virtus non verborum elatione, sed mentis puritate requiritur.
160   VII|       custodientes Dominicum illud eloquium: Beati pauperes spiritu,
161      | eo
162    VI|            quod incurvatum saepius erigit inimicum. Peccatum namque
163   III|         domini nostri Iesu Christi evangelica illa gesta convertere, et
164     V|            non debitor fieret, sed exactor. Quis enim aliquid habet
165  VIII|        decantabis: Domine, non est exaltatum cor meum, neque elati sunt
166   VII|           ad perfectionem suam per excelsa quaedam nos et ardua poterunt
167    II|          tecum, et cum de hac vita excesseris, permansurum est. ~
168   III|       terminos hominis competentes excessit illud Davidicum recordaveris
169   III|    humilitatis exemplum. Hanc ergo excole, hanc magistram habeto,
170    II|         flatus, quia non habet quo exeat, fluctuatur. Inter hos ergo
171   III|         laudes sanctae humilitatis exemplum. Hanc ergo excole, hanc
172     I|          praecedis hominibus, hanc exhortatiunculam meam dignanter, quaeso,
173    IV|           omnes blandiuntur, omnes extollunt, nemo ex illis id offerens
174     V|     inutiles fuimus, quae debuimus facere fecimus: id est, non ex
175  VIII|        laudis, sed studio et amore faciendae bonitatis incipies. Dehinc
176    VI|          est vir; Dominus infirmum facit adversarium eius. Sed fortasse
177  VIII|         cor tuum, ne forte humanis favoribus adquiescens, et nimium de
178     V|           illis: Et cum haec omnia feceritis quae mando vobis, dicite:
179     V|       fuimus, quae debuimus facere fecimus: id est, non ex dono tamquam
180    II|           hos tales adulati animus fertur, tamquam navis inter varios
181   III|       placidis auribus audire quae ficta sunt. ~
182  VIII|          cui veraciter cum omnibus fidelibus et tu quotidie dicis: Te
183     V|        illi foenerans, non debitor fieret, sed exactor. Quis enim
184    VI|        quia agimus gratias, potest fieri, sed verbo tenus, sed in
185   VII|         qui spiritu suo dives est, flatu quodam elationis abundans,
186    II|         navis inter varios aurarum flatus, quia non habet quo exeat,
187    II|          quia non habet quo exeat, fluctuatur. Inter hos ergo quorum uberrimus
188     V|     placita, ut prius aliquid illi foenerans, non debitor fieret, sed
189    II|      illorum voluntatibus proprium formare sermonem. Nam si quid forte
190    VI|        facit adversarium eius. Sed fortasse respondetur mihi: Ergo et
191  VIII|          illam sequeris, fugit; si fugeris, sequitur. Sed semper te
192  VIII|       corporis. Si illam sequeris, fugit; si fugeris, sequitur. Sed
193      | fuimus
194   VII|            hanc obtinuerunt sancti futurae beatitudinis praemia, custodientes
195   III|            Christi evangelica illa gesta convertere, et invenies
196  VIII|         aut aliquam ex quovis actu gloriam quaeras, quia natura gloriae
197  VIII|           Si autem accepisti, quid gloriaris, quasi non acceperis? Similiter
198  VIII|            decet laus, illum solum glorificans. ~
199    II|        subnervant, qui promerendae gratiae aditus non laborum merito,
200    II|          quasi proprium munus est, gregi verba potentium subsequi,
201    VI|            quibus praesides optime gubernabis. In hac victoriam ex omni
202     V|        instrumenta porrigere, tibi gubernaculi, quamvis et ipse habeas,
203    IV|          tu solus restiteris, quem gubernare non possis. Tunc enim vere
204     I|   dignitate praecelles ac providae gubernationis utilitate ceteris praecedis
205    IV|       humilia, quia, et cum multos gubernaveris, non est tamen perfectio
206     V|       gubernaculi, quamvis et ipse habeas, etiam hoc superfluum addere
207  VIII|         Pauli apostoli: Quid autem habes, quod non accepisti? Si
208   III|        ergo excole, hanc magistram habeto, hanc tibi inter laudationum
209    IV|          te in illa vera societate hereditatis Dei introducet, cum te in
210      | hic
211    II|             ut cum multi adulantes hinc atque inde nihil aliud nisi
212   III|            dixit propheta David ab homine iusto argui vel moneri quam
213   VII|         altior, quia in regno eius hominem non ascendendo, sed descendendo
214     I|        utilitate ceteris praecedis hominibus, hanc exhortatiunculam meam
215    IV|           omnibus admonuerit: Quia homo es et peccator. Et cum universas
216    II|                       II.~Hoc ergo hortor in primis, ut semper delectabilia
217      | huius
218     V|            quibus nuda est abyssus humanae conscientiae, humili corde
219   III|         magnum nobis dedisse inter humanas laudes sanctae humilitatis
220  VIII|        servabis cor tuum, ne forte humanis favoribus adquiescens, et
221     V|          spiritus meus, nisi super humilem et trementem mea verba?
222     V|      abyssus humanae conscientiae, humili corde semper incedere, quia
223    IV|       sicut ait Salomon, tantum te humilia, quia, et cum multos gubernaveris,
224  VIII|        offerre poteris Deo, cum te humiliando illum solum laudas, cui
225   VII|           in plano est, et quamvis humilior aliis videatur, caelo tamen
226   VII|        caelorum. Ille est scilicet humilis, qui spiritu suo pauper,
227      | I
228   III|          super oleum, et ipsi sunt iacula. De iusto autem dicit: Loquitatur
229      | ibi
230      | ideo
231   III|            ad ipsius domini nostri Iesu Christi evangelica illa
232     V|                            V.~Tibi igitur me oportuit haec humilitatis
233    II|                                    II.~Hoc ergo hortor in primis,
234   III|                                    III.~In omnibus ergo in quibus
235      | illam
236   III|        hanc tibi inter laudationum illecebras arbitram pone. Haec tibi
237    IV|           a te omnium simulationum illecebris, tunc tibi caelum aperiet,
238      | illius
239      | illorum
240   III|          oleum vero peccatoris non impinguat caput meum. Oleum namque
241     V|  conscientiae, humili corde semper incedere, quia scriptum est: Super
242  VIII|          quid volueris boni operis inchoare, non hoc proposito adquirendae
243  VIII|          amore faciendae bonitatis incipies. Dehinc cum perfectum fuerit
244    IV|         placatur, plus illis aurem inclinans, qui sinceram puramque ei
245    VI|           corde. Ecce hoc est quod incurvatum saepius erigit inimicum.
246      | inde
247    II|          alia re tanta vigilantiae industria adhibenda est, quantum in
248   VII|       humilitas cordis est quae se infirmam dicendo omnia potest, quae
249    VI|            potens est vir; Dominus infirmum facit adversarium eius.
250   VII|         quodam elationis abundans, inflatus ut uter est. ~
251    IV|         recipias, tamen omnes haec ingerunt, omnes blandiuntur, omnes
252    VI|            bellans: In te, inquit, inimicos nostros ventilavimus, et
253    VI|          incurvatum saepius erigit inimicum. Peccatum namque elationis
254    IV|    adorantium se precibus, quantum innocentia et simplicitate placatur,
255    II|          nisi tantum quod delectet insinuant, offerentes quaedam gloriae
256     V|          oportuit haec humilitatis instrumenta porrigere, tibi gubernaculi,
257    VI|            in nomine tuo spernimus insurgentes in nos. Et iterum: Quia
258  VIII|  obtineatur, caritas tua paulisper intendat. In primis, si quid volueris
259   III|            et suavi unctione caput interioris hominis, quod est cor, quasi
260    IV|          societate hereditatis Dei introducet, cum te in omnibus admonuerit:
261    IV|            suavia orationum suarum intulerunt blandimenta. Non enim ad
262     V|          vobis, dicite: quia servi inutiles fuimus, quae debuimus facere
263      | ipsa
264      | ipsis
265      | ipsius
266      | ipsorum
267      | ipsum
268    II|            magis quam affabilia et iucunda captabis. Adulanti siquidem
269   III|         devitans ait: Corripiet me iustus in misericordia et arguet
270    IV|                                    IV.~Postremo haec sancta humilitas,
271    IV|        laudare potentem, sicut nec labor, ita nec timor est. ~
272    II|     promerendae gratiae aditus non laborum merito, sed adsentationum
273  VIII| pretiosissimis sanctae humilitatis lapidibus in corde tuo Spiritui Sancto
274    II|          ita patrono visum fuerit, laudant. Atque ita inter hos tales
275    IV|      omnibus esse in promptu, quia laudare potentem, sicut nec labor,
276   III|            quam a quovis adulatore laudari. Recte autem adulatorem
277  VIII|          te humiliando illum solum laudas, cui veraciter cum omnibus
278   III|           subtilitas, nullo umquam laudationis titillamento, credulitatem
279   III|            habeto, hanc tibi inter laudationum illecebras arbitram pone.
280    II|           accusant quae paulo ante laudaverant. Si quid vero vituperaverint,
281    II|        sermonem. Nam si quid forte laudaverint et id non libenter audiri
282    VI|       nobis publice; Deo in labiis laudem tribuimus, nobis et in labiis
283  VIII|          hoc proposito adquirendae laudis, sed studio et amore faciendae
284  VIII|           quotidie dicis: Te decet laus, illum solum glorificans. ~
285   III|      peccatoris adulatio est, quae leni quadam et suavi unctione
286    II|        forte laudaverint et id non libenter audiri prospexerint, continuo
287     I|         homines debeant, veritatem libere tamen loquar: nemini verius
288     V|           est, non ex dono tamquam liberi, sed ex debito tamquam servi.
289   III|           suo et non egit dolum in lingua sua. Ut autem in his rebus
290    IV|            sit ut tamen a periculo longe sit. Nec enim miror hoc
291     I|             veritatem libere tamen loquar: nemini verius debere aliquid
292   III|      iacula. De iusto autem dicit: Loquitatur veritatem in corde suo et
293    IV|         sed quam maxime bonis haec loquor. Nam si ad magisterium Dei
294  VIII|            est, descendens a Patre luminum. Cumque ex his pretiosissimis
295    II|  obsequentia verba recipies, recta magis quam affabilia et iucunda
296    IV|       bonis haec loquor. Nam si ad magisterium Dei respicias, non solum
297   III|             Hanc ergo excole, hanc magistram habeto, hanc tibi inter
298  VIII|       oculi mei, neque ambulavi in magnis, neque in mirabilibus super
299   III|          illum dominantium Dominum magnum nobis dedisse inter humanas
300    IV|          plus addere. Quantum ergo magnus es, sicut ait Salomon, tantum
301    IV|       tamen perfectio si, hoc quod maius est, tu solus restiteris,
302    IV|            quod sunt, sed ne fiant mali, quod non sunt. Credo autem
303    IV|          praeiberis tibi. Nec enim malis nunc ego, sed quam maxime
304     V|          mea verba? Cupio te omnia mandata Christi servare, et cum
305     V|          haec omnia feceritis quae mando vobis, dicite: quia servi
306   III|         nomine denotavit, cuius id maximum ante oculos Dei et detestabile
307      | meam
308      | mei
309   III|           quasi ungendo dinitidat. Melius ergo sibi esse dixit propheta
310    II|            tuum summa discretionis mensura constringe, ut cum multi
311    IV|           qui sinceram puramque ei mentem offerunt, quam qui suavia
312    II|         gratiae aditus non laborum merito, sed adsentationum rimantur
313      | meus
314  VIII|            sequitur. Sed semper te minimum omnium aestima, et reminisce,
315    IV|           minuere, hanc vero solam minuendo plus addere. Quantum ergo
316    IV|            tui cumulum augmentando minuere, hanc vero solam minuendo
317  VIII|       ambulavi in magnis, neque in mirabilibus super me. Quod canticum
318    IV|         supputatione praespexeris, miram rem dicam, invenies omnes
319    IV|       periculo longe sit. Nec enim miror hoc omnibus esse in promptu,
320   III|             Corripiet me iustus in misericordia et arguet me, oleum vero
321     V|        etiam hoc superfluum addere moderamen, quia ibi semper elationis
322     I|         quaedam dura sunt, quaedam mollia, sed et quamvis alterutrum
323   III|           et in alio Psalmo dicit: Mollierunt sermones suos super oleum,
324   III|          ab homine iusto argui vel moneri quam a quovis adulatore
325    II|         mensura constringe, ut cum multi adulantes hinc atque inde
326     I|         dici quam ei qui praesidet multis. Cui etsi asperum aliquid
327    IV|           te humilia, quia, et cum multos gubernaveris, non est tamen
328    II|  vernaculum hoc, et quasi proprium munus est, gregi verba potentium
329  VIII|         actu gloriam quaeras, quia natura gloriae ita est ut umbra
330    II|     adulati animus fertur, tamquam navis inter varios aurarum flatus,
331     I|     veritatem libere tamen loquar: nemini verius debere aliquid dici
332      | nemo
333   III|         ergo in quibus adulationum nimietas etiam terminos hominis competentes
334    II|           semper delectabilia illa nimis hominum blandimenta pertimeas.
335  VIII|          favoribus adquiescens, et nimium de te aestimans, tibi ipse
336      | noster
337      | nostrae
338      | nostri
339      | nostros
340     V|            ante oculos Dei, quibus nuda est abyssus humanae conscientiae,
341      | nullo
342      | Nullus
343      | nunc
344     I|                        I.~Quisquis nutu Dei cuiuslibet officii dignitate
345    II|            Utilia ergo potius quam obsequentia verba recipies, recta magis
346  VIII|           quomodo haec ipsa virtus obtineatur, caritas tua paulisper intendat.
347   VII|           quae totum quod boni est obtinet, Deo hoc semper applicando,
348   VII|     descendendo perducit. Per hanc obtinuerunt sancti futurae beatitudinis
349  VIII|         cor meum, neque elati sunt oculi mei, neque ambulavi in magnis,
350     I|    veritate aliquando, ut adsolet, offeratur, velut antidotum quoddam,
351    IV|        extollunt, nemo ex illis id offerens quod ita dulce sit ut tamen
352    II|           quod delectet insinuant, offerentes quaedam gloriae verba, in
353  VIII|          canticum tunc in veritate offerre poteris Deo, cum te humiliando
354    IV|        sinceram puramque ei mentem offerunt, quam qui suavia orationum
355     I|       Quisquis nutu Dei cuiuslibet officii dignitate praecelles ac
356  VIII|           non verbo tantum, sed et opere decantabis: Domine, non
357     V|       Christi servare, et cum illa operibus bonis adimples, illud quod
358  VIII|      primis, si quid volueris boni operis inchoare, non hoc proposito
359     V|                  V.~Tibi igitur me oportuit haec humilitatis instrumenta
360    VI|          et te et quibus praesides optime gubernabis. In hac victoriam
361  VIII|         bonum illud quodcumque est opus, omni custodia servabis
362  VIII|            templum ornaveris, tunc orans in eo, adsumens canticum
363    IV|          offerunt, quam qui suavia orationum suarum intulerunt blandimenta.
364   III|          aliud corde tenere, aliud ore proferre. De talibus enim
365  VIII|            Spiritui Sancto templum ornaveris, tunc orans in eo, adsumens
366    VI|         tibi. Nam quod aliquotiens paene iam victa vitia iterum vires
367  VIII|         desursum est, descendens a Patre luminum. Cumque ex his pretiosissimis
368    II|  vituperaverint, id iterum, si ita patrono visum fuerit, laudant. Atque
369  VIII|      convincens te illo testimonio Pauli apostoli: Quid autem habes,
370  VIII|            obtineatur, caritas tua paulisper intendat. In primis, si
371    II|             continuo accusant quae paulo ante laudaverant. Si quid
372   VII|           humilis, qui spiritu suo pauper, Dei spiritu dives est.
373   VII|    Dominicum illud eloquium: Beati pauperes spiritu, quoniam ipsorum
374    IV|        admonuerit: Quia homo es et peccator. Et cum universas rationes,
375    IV|           Dei respicias, non solum peccatoribus, sed et sanctis data praecepta
376   VII|        ascendendo, sed descendendo perducit. Per hanc obtinuerunt sancti
377    IV|        gubernaveris, non est tamen perfectio si, hoc quod maius est,
378   VII|            Omnes aliae virtutes ad perfectionem suam per excelsa quaedam
379     V|        servi. Nullus enim, quamvis perfectus in omnibus vir, ita aliquando
380    IV|           ita dulce sit ut tamen a periculo longe sit. Nec enim miror
381    II|            de hac vita excesseris, permansurum est. ~
382   III|       tempore tua sit. Haec te non permittit placidis auribus audire
383    II|          nimis hominum blandimenta pertimeas. Non enim in alia re tanta
384    IV|        rationes, ex his quae ad te pertinent, in huius humilitatis supputatione
385    IV|         innocentia et simplicitate placatur, plus illis aurem inclinans,
386    IV|          purum, quod sincerum est, placeat. Nam Deus noster non tantum
387   III|         sit. Haec te non permittit placidis auribus audire quae ficta
388     V|        praeoccupavit quae Deo sunt placita, ut prius aliquid illi foenerans,
389   VII|            provocare. Haec sola in plano est, et quamvis humilior
390     I|   dignanter, quaeso, recipias, nec pomposas in ea spumas rhetorum quaeras,
391   III|    laudationum illecebras arbitram pone. Haec tibi si volueris dicit
392     V|            humilitatis instrumenta porrigere, tibi gubernaculi, quamvis
393   III|            si volueris dicit quota portio ex his quae homines adlaudando
394    IV|     restiteris, quem gubernare non possis. Tunc enim vere aliis praeibis,
395    IV|                                IV.~Postremo haec sancta humilitas, subductis
396    VI|            Quia non in virtute sua potens est vir; Dominus infirmum
397    IV|           in promptu, quia laudare potentem, sicut nec labor, ita nec
398    II|    proprium munus est, gregi verba potentium subsequi, et ex illorum
399   VII|       excelsa quaedam nos et ardua poterunt provocare. Haec sola in
400      | potius
401     I|    gubernationis utilitate ceteris praecedis hominibus, hanc exhortatiunculam
402     I|       cuiuslibet officii dignitate praecelles ac providae gubernationis
403    IV|  peccatoribus, sed et sanctis data praecepta sunt. Dicitur et illis verbum
404    IV|          aliis praeibis, cum prius praeiberis tibi. Nec enim malis nunc
405    IV|       possis. Tunc enim vere aliis praeibis, cum prius praeiberis tibi.
406   VII|        sancti futurae beatitudinis praemia, custodientes Dominicum
407     V|            vir, ita aliquando haec praeoccupavit quae Deo sunt placita, ut
408    VI|             In hac et te et quibus praesides optime gubernabis. In hac
409     I|           aliquid dici quam ei qui praesidet multis. Cui etsi asperum
410    IV|           humilitatis supputatione praespexeris, miram rem dicam, invenies
411    IV|      tantum dulcibus adorantium se precibus, quantum innocentia et simplicitate
412  VIII|       Patre luminum. Cumque ex his pretiosissimis sanctae humilitatis lapidibus
413    VI|            tenus, sed in sinu: Deo privatim gratias agimus, nobis publice;
414   III|            corde tenere, aliud ore proferre. De talibus enim et in alio
415    II|       delectatione subnervant, qui promerendae gratiae aditus non laborum
416    VI|    victoriam ex omni vitio poteris promereri, Deo hoc quod viceris tribuendo,
417    IV|          miror hoc omnibus esse in promptu, quia laudare potentem,
418   III|        Melius ergo sibi esse dixit propheta David ab homine iusto argui
419  VIII|      adsumens canticum illud David prophetae, non verbo tantum, sed et
420  VIII|           operis inchoare, non hoc proposito adquirendae laudis, sed
421    II|          et id non libenter audiri prospexerint, continuo accusant quae
422     I|            dignitate praecelles ac providae gubernationis utilitate
423   VII|      quaedam nos et ardua poterunt provocare. Haec sola in plano est,
424   III|            talibus enim et in alio Psalmo dicit: Mollierunt sermones
425    VI|     privatim gratias agimus, nobis publice; Deo in labiis laudem tribuimus,
426    IV|            inclinans, qui sinceram puramque ei mentem offerunt, quam
427     I|      verborum elatione, sed mentis puritate requiritur. Et si forte
428    IV|           quia bonis plus hoc quod purum, quod sincerum est, placeat.
429      | qua
430     I|   exhortatiunculam meam dignanter, quaeso, recipias, nec pomposas
431    II|          hos ergo quorum uberrimus quaestus, hic maxime est, desideriis
432   III|         sua. Ut autem in his rebus quaevis hominum subtilitas, nullo
433   III|           adlaudando tribuunt, vel quanto tempore tua sit. Haec te
434      | quicumque
435      | quidquid
436      | Quisquis
437   VII|       spiritu suo dives est, flatu quodam elationis abundans, inflatus
438  VIII|       perfectum fuerit bonum illud quodcumque est opus, omni custodia
439      | quoddam
440      | quomodo
441      | quorum
442   III|        Haec tibi si volueris dicit quota portio ex his quae homines
443  VIII|            omnibus fidelibus et tu quotidie dicis: Te decet laus, illum
444    IV|         peccator. Et cum universas rationes, ex his quae ad te pertinent,
445    II|        pertimeas. Non enim in alia re tanta vigilantiae industria
446   III|        lingua sua. Ut autem in his rebus quaevis hominum subtilitas,
447    II|      potius quam obsequentia verba recipies, recta magis quam affabilia
448     V|      Apostolis a Domino dictum est recordari. Ait enim illis: Et cum
449   III|           excessit illud Davidicum recordaveris documentum, in quo ille
450    II|        obsequentia verba recipies, recta magis quam affabilia et
451      | Recte
452    IV|           vana gloria aut superbia rectius visum est loqui, nisi ad
453    VI|            non agimus gratias, non referimus laudes? Credo, quia agimus
454   VII|          tamen est altior, quia in regno eius hominem non ascendendo,
455   VII|       spiritu, quoniam ipsorum est regnum caelorum. Ille est scilicet
456    IV|   supputatione praespexeris, miram rem dicam, invenies omnes homines
457  VIII|         minimum omnium aestima, et reminisce, quidquid tibi in omni vita
458    II|        quantum in illis sermonibus repellendis, qui rigiditatem animi quadam
459     V|        Super quem, inquit Dominus, requiescit spiritus meus, nisi super
460     I|      elatione, sed mentis puritate requiritur. Et si forte dure aliquid
461    IV|          Nam si ad magisterium Dei respicias, non solum peccatoribus,
462    VI|     adversarium eius. Sed fortasse respondetur mihi: Ergo et Deo non agimus
463    IV|           quod maius est, tu solus restiteris, quem gubernare non possis.
464     V|      Apostolus, prior dedit ei, et retribuetur illi? Quoniam omnia ex ipso
465  VIII|     Similiter et illud apostolicum revolvens: Quia omne datum bonum et
466     I|          nec pomposas in ea spumas rhetorum quaeras, quia humilitatis
467    II|        sermonibus repellendis, qui rigiditatem animi quadam simulationum
468    II|          merito, sed adsentationum rimantur acumine. Utilia ergo potius
469    VI|           namque elationis nostrae robur est illius. ~
470     V|            in ipso, ipsi gloria in saecula. Amen. ~
471    VI|            hoc est quod incurvatum saepius erigit inimicum. Peccatum
472    IV|          ergo magnus es, sicut ait Salomon, tantum te humilia, quia,
473     I|      quamvis forte sit, tamen quia salutiferum est, etiam si amaricet,
474    IV|                  IV.~Postremo haec sancta humilitas, subductis a te
475   VII|     perducit. Per hanc obtinuerunt sancti futurae beatitudinis praemia,
476    IV|         solum peccatoribus, sed et sanctis data praecepta sunt. Dicitur
477  VIII|    lapidibus in corde tuo Spiritui Sancto templum ornaveris, tunc
478      | scilicet
479     V|        corde semper incedere, quia scriptum est: Super quem, inquit
480  VIII|           umbra corporis. Si illam sequeris, fugit; si fugeris, sequitur.
481  VIII|       sequeris, fugit; si fugeris, sequitur. Sed semper te minimum omnium
482    II|      voluntatibus proprium formare sermonem. Nam si quid forte laudaverint
483   III|           Psalmo dicit: Mollierunt sermones suos super oleum, et ipsi
484    II|    adhibenda est, quantum in illis sermonibus repellendis, qui rigiditatem
485  VIII|            est opus, omni custodia servabis cor tuum, ne forte humanis
486     V|           te omnia mandata Christi servare, et cum illa operibus bonis
487    II|           vitium est; adulari vero servile est. Sed quamvis adulanti
488  VIII|    gloriaris, quasi non acceperis? Similiter et illud apostolicum revolvens:
489    IV|    precibus, quantum innocentia et simplicitate placatur, plus illis aurem
490    IV|         illis aurem inclinans, qui sinceram puramque ei mentem offerunt,
491    IV|          plus hoc quod purum, quod sincerum est, placeat. Nam Deus noster
492    VI|            sed verbo tenus, sed in sinu: Deo privatim gratias agimus,
493      | siquidem
494    IV|           es. Tunc te in illa vera societate hereditatis Dei introducet,
495    IV|     augmentando minuere, hanc vero solam minuendo plus addere. Quantum
496    IV|             hoc quod maius est, tu solus restiteris, quem gubernare
497    VI|     ventilavimus, et in nomine tuo spernimus insurgentes in nos. Et iterum:
498  VIII| humilitatis lapidibus in corde tuo Spiritui Sancto templum ornaveris,
499     V|         inquit Dominus, requiescit spiritus meus, nisi super humilem
500     I|       recipias, nec pomposas in ea spumas rhetorum quaeras, quia humilitatis