bold = Main text
    Cap.  grey = Comment text
501  VIII|            adquirendae laudis, sed studio et amore faciendae bonitatis
502      | suam
503      | suarum
504   III|           est, quae leni quadam et suavi unctione caput interioris
505    IV|          mentem offerunt, quam qui suavia orationum suarum intulerunt
506    IV|    Postremo haec sancta humilitas, subductis a te omnium simulationum
507    II|          simulationum delectatione subnervant, qui promerendae gratiae
508    II|         est, gregi verba potentium subsequi, et ex illorum voluntatibus
509   III|          his rebus quaevis hominum subtilitas, nullo umquam laudationis
510  VIII|         tibi in omni vita tua boni successerit, totum hoc Deo qui dedit,
511    II|        vivere alienis. Animum tuum summa discretionis mensura constringe,
512      | suos
513    IV|            mihi de vana gloria aut superbia rectius visum est loqui,
514     V|          et ipse habeas, etiam hoc superfluum addere moderamen, quia ibi
515    IV|    pertinent, in huius humilitatis supputatione praespexeris, miram rem
516      | tales
517   III|             aliud ore proferre. De talibus enim et in alio Psalmo dicit:
518      | tanta
519    II|          esse nisi hoc tantum quod tecum, et cum de hac vita excesseris,
520  VIII|          corde tuo Spiritui Sancto templum ornaveris, tunc orans in
521   III|    adlaudando tribuunt, vel quanto tempore tua sit. Haec te non permittit
522   III|          est peccatum, aliud corde tenere, aliud ore proferre. De
523    VI|            potest fieri, sed verbo tenus, sed in sinu: Deo privatim
524   III|         adulationum nimietas etiam terminos hominis competentes excessit
525    IV|         tibi in aure dixerit: Quia terra es. Tunc te in illa vera
526  VIII|     conscribas, convincens te illo testimonio Pauli apostoli: Quid autem
527    IV|           sicut nec labor, ita nec timor est. ~
528   III|           nullo umquam laudationis titillamento, credulitatem mentis tuae
529     V|        meus, nisi super humilem et trementem mea verba? Cupio te omnia
530    VI|    promereri, Deo hoc quod viceris tribuendo, non tibi. Nam quod aliquotiens
531    VI|      publice; Deo in labiis laudem tribuimus, nobis et in labiis et in
532   III|            quae homines adlaudando tribuunt, vel quanto tempore tua
533      | tuae
534      | tui
535    II|  fluctuatur. Inter hos ergo quorum uberrimus quaestus, hic maxime est,
536      | ubi
537  VIII|          natura gloriae ita est ut umbra corporis. Si illam sequeris,
538   III|          hominum subtilitas, nullo umquam laudationis titillamento,
539   III|          quae leni quadam et suavi unctione caput interioris hominis,
540      | unde
541   III|       hominis, quod est cor, quasi ungendo dinitidat. Melius ergo sibi
542    IV|        homo es et peccator. Et cum universas rationes, ex his quae ad
543   VII|    elationis abundans, inflatus ut uter est. ~
544    II|    adsentationum rimantur acumine. Utilia ergo potius quam obsequentia
545     I|          ac providae gubernationis utilitate ceteris praecedis hominibus,
546     V|                                    V.~Tibi igitur me oportuit
547    IV|          Non enim ad alium mihi de vana gloria aut superbia rectius
548    II|        fertur, tamquam navis inter varios aurarum flatus, quia non
549      | velut
550   III|            documentum, in quo ille venena adulationum devitans ait:
551    VI|           inquit, inimicos nostros ventilavimus, et in nomine tuo spernimus
552     V|           semper elationis fortior ventus est, ubi et honoris fortior
553  VIII|            illum solum laudas, cui veraciter cum omnibus fidelibus et
554     I|        quia humilitatis virtus non verborum elatione, sed mentis puritate
555    IV|   praecepta sunt. Dicitur et illis verbum veritatis, non tamen ut
556    IV|    gubernare non possis. Tunc enim vere aliis praeibis, cum prius
557     I|        libere tamen loquar: nemini verius debere aliquid dici quam
558    II|       regium sit, tamen vitium est vernaculum hoc, et quasi proprium munus
559    VI|                                    VI.~Ecce haec est vera illa
560    VI|            promereri, Deo hoc quod viceris tribuendo, non tibi. Nam
561    VI|         quod aliquotiens paene iam victa vitia iterum vires accipiunt,
562    VI|          optime gubernabis. In hac victoriam ex omni vitio poteris promereri,
563   VII|          et quamvis humilior aliis videatur, caelo tamen est altior,
564     I|           Et si forte dure aliquid videor loqui, veritatis haec culpa,
565    II|          Non enim in alia re tanta vigilantiae industria adhibenda est,
566   VII|                                    VII.~Sola ergo humilitas cordis
567  VIII|                                    VIII.~Sed iam quomodo haec ipsa
568    VI|       paene iam victa vitia iterum vires accipiunt, nihil aliud est,
569    VI|             Et iterum: Quia non in virtute sua potens est vir; Dominus
570   VII|            unde cadat. Omnes aliae virtutes ad perfectionem suam per
571    VI|        aliquotiens paene iam victa vitia iterum vires accipiunt,
572    VI|           In hac victoriam ex omni vitio poteris promereri, Deo hoc
573    II|          laudaverant. Si quid vero vituperaverint, id iterum, si ita patrono
574    II|         hic maxime est, desideriis vivere alienis. Animum tuum summa
575      | vobis
576    II|            subsequi, et ex illorum voluntatibus proprium formare sermonem.