Cap., Par.

1     2,  5|       agnovisse quam ignovisse iniuriam. Enimvero ille magnus est
2     2,  5|       siquidem est dissimulare iniuriam quam ulcisci. Potentiorum
3     2,  5| fecisse crediderint. Adeo ergo iniuriam saepe vindicare non expedit,
4     2,  6|      ut videatur loqui, fingit iniuriam. Est etiam aliquis qui hoc
5     2,  6|      Cogita non facere aliquos iniuriam, sed reponere: aliquos etiam
6     2,  6|      Quare succenseas? Quod si iniuriam recipis, non est iniuria,
7     2,  6|  tantum profuit, ut illi etiam iniuriam facere fas sit. Mutum animal
8     2,  6|  Postremo si bonus vir est qui iniuriam fecit, noli credere; si