bold = Main text
    Cap.  grey = Comment text
  1    IX|         delectatione succrescens, ex abundantia nequitiae suae deterrimum
  2      | ac
  3    IV|      peccatorum, id est, in operibus actuum immundorum, ut ignominiosis
  4     V|               Ero similis altissimo. Adae et Evae dixit: Eritis sicut
  5    IV|              pes superbiae, continuo addiddit: Et manus peccatoris non
  6  VIII|             omnibus Dei providentiam adesse cognoscunt, non ut Deum
  7  VIII|       Electos ille viros et sublimes adgreditur. Illis suggerit quia magni
  8      | adhuc
  9     X|     praesumptionem omnium novitatum, adinventiones falsorum dogmatum, quaestionum
 10    IV|        proximis idem propheta verbis adiunxit. Cum enim dixisset: Non
 11  VIII|              similitudinem proferunt admirandos. Quibus iusto Deus iudicio
 12   III|            aliis, se tantum quotidie admiratur, id solum irreprehensibile
 13   VII|            in alios homines videntur admitti. Hic vero superbiae tumor
 14    IX|             omnique cordis industria adpetitus nobis vanae gloriae fugiendus
 15   III|     potentiae, quia tam magnus erat, adscriberet. ~
 16   III|            gloria. Cum semel aliorum adsentationibus consenserit homo quod magnus
 17  VIII|             qui maximi sunt insidiis adsidet, quorum quantum altior gradus
 18   VII|              est, luxuria, avaritia, adulterium, et si quae sunt alia, quamvis
 19     I|            affluentiam, vindictam in aemulis, innumerositatem in civibus,
 20   III|              gloria quidem ex aliena aestimatione nutritur, superbia vero
 21     I|     alienigenarum, tantam divitiarum affluentiam, vindictam in aemulis, innumerositatem
 22     I|        prophetiam Spiritus Sancti in agnitionem omnium futurorum, timens
 23    IV|         videre non potuit humiliatus agnoscat. Unde et Salomon ait: Immundus
 24     V|  mutabilitatem naturae suae quam non agnoverat sensit, et Dei munus quod
 25     I|       sacrorum voluminum testimoniis agnovisse. Intendat ergo prudentia
 26      | alia
 27      | aliam
 28      | alibi
 29   III|             Et vana gloria quidem ex aliena aestimatione nutritur, superbia
 30     I|    largiretur, id est, tot victorias alienigenarum, tantam divitiarum affluentiam,
 31      | alio
 32      | aliorum
 33      | alios
 34      | aliquis
 35      | aliquod
 36      | alium
 37      | altera
 38    II|            fabricata formatae carnis altitudo consurgit. Quod ergo ait:
 39    VI|             saporatus interitus, qui amarissimo inanis iactantiae melle
 40     V|            et Dei munus quod habebat amisit. Post haec etiam videns
 41     V|            ut apertius demonstretur, angeli illius primi recordemur
 42     V|             ex illo sublimi beatoque angelorum loco, nullo alio nisi hoc
 43   VII|             irascatur, tamen aut per angelos aut per homines talium criminum
 44    VI|      iactantiae melle circumlitus et angelum fefellit et hominem. In
 45      | ante
 46     V|          gloriae! Non vidit homo tam apertam fallaciam, in qua illi versa
 47    VI|            malum sit, quod Rex David aperte timuit, subiectis ruinarum
 48     V|            peccati superbia. Quod ut apertius demonstretur, angeli illius
 49  VIII|              tradit illos, sicut ait Apostolus, in reprobum sensum, ut
 50     V|             O quanta est caecitas in appetitu vanae gloriae! Non vidit
 51   III|            aliquis laudatur sibi hoc applicari, non Deo. Et vana gloria
 52      | apud
 53     V|          dicens: Ponam seden meam ab Aquilone, et ero similis altissimo.
 54    IX|             radicibus humanae mentis arcana suppleverint, undique mutata
 55      | At
 56     I|           inflaret elatio, orat Deum attentius dicens: Non veniat mihi
 57     V|           tamquam nullius iam egeret auxilio sicut Deus, ita se illi
 58   VII|             genera, id est, luxuria, avaritia, adulterium, et si quae
 59     V|          factum ex pulvere, in locum beatitudinis quam ipse perdiderat subrogari,
 60     V|            nominatus ex illo sublimi beatoque angelorum loco, nullo alio
 61     V|         lumine praeemineret, non hoc beneficio creatoris sui, sed propria
 62    IX|          patientia, de taciturnitate blanditur. Et si statim haec prima
 63     X|           execrabiliorem his omnibus blasphemiam, quorum malorum causas si
 64     I|    Conspiciens enim qualia et quanta bona illi quotidie Dei gratia
 65     I|              timens ne in his tantis bonis aliqua vanae gloriae usum
 66    II|        dignoscitur. Nam ex quocumque bono nimium fuerint homines gloriati,
 67     V|       transgressi sunt. O quanta est caecitas in appetitu vanae gloriae!
 68    VI|       fefellit et hominem. In hoc et caelestis et terrena cecidit creatura.
 69    VI|             de sedibus suis, ille de caelo, hic de paradiso expulsi
 70     I|        praeditus dignitate, puto te, carissime, sacrorum voluminum testimoniis
 71  VIII|            perfectionem virtutum aut carnaliter ad divitiarum copiam et
 72     X|               X.~His vero, qui adhuc carnalium passionum oblectationibus,
 73    II|            veluti fabricata formatae carnis altitudo consurgit. Quod
 74    IX|           stabilitate, quasi numquam casuros stare divendit. ~
 75     V|         concupiscentes, non ob aliam causam, sed tantum ut dii fierent,
 76     X|          blasphemiam, quorum malorum causas si quis extirpare in veritate
 77    VI|           timuit, subiectis ruinarum causis ipse monstravit. ~
 78    VI|              et caelestis et terrena cecidit creatura. Ob hoc de sedibus
 79    II|    fundamento ruinosa illa superbiae celsitudo producitur. Una enim generatur
 80   VII|        Superbis autem ipse resistit. Cetera enim vitia vel in eos ipsos
 81     V|        dilapsus est, quia, cum inter ceteras supernas virtutes clarioris
 82    IV|             discat se terram esse et cinerem, et quod inflatus in se
 83    VI|              inanis iactantiae melle circumlitus et angelum fefellit et hominem.
 84    IX|              haec prima sollicitatio circumspectae mentis oculo deprehensa
 85     I|          aemulis, innumerositatem in civibus, mansuetudinem in iudiciis,
 86  VIII|       suaeque industriae deputantes, clamant: Ego hoc feci, ego dixi,
 87     V|            ceteras supernas virtutes clarioris pulchritudinis lumine praeemineret,
 88  VIII|      indigeant, quia quidquid agunt, cogitant, vel loquuntur, totum id
 89     V|             altissimo. Haec ergo eum cogitatio sola deiecit, nam mox desertus
 90  VIII|             semetipsis evanescunt in cogitationibus suis. Dicentes enim se esse
 91  VIII|      reprobum sensum, ut faciant vel cogitent quae non conveniunt, quia,
 92  VIII|              Dei providentiam adesse cognoscunt, non ut Deum magnificant
 93    IX|            illam e vestigio superbia comes adsequitur, quae illis mentiatur,
 94  VIII|          superbiae spiritu Scriptura commemorat: Et escae, inquit, eius
 95    IX|             satis manifestissime est compertum quia omni vigilantia omnique
 96     V|          Eritis sicut dii. Quod illi concupiscentes, non ob aliam causam, sed
 97   III|              aliorum adsentationibus consenserit homo quod magnus sit, necesse
 98   III|              est ut hoc sibi et ipse consentiat. Quam miseriem illud quod
 99     I|              subreperet, formidavit. Conspiciens enim qualia et quanta bona
100    IX|           virulentum semel vel morbi contagium in penetralibus nostri cordis
101     V|             oboedientia eius, sed ex contemptu, promittitur. ~
102     X|             indignationem, invidiam, contemptum, detractionem, murmurationem,
103  VIII|            aut populares subvertisse contenta est, sed et in illorum qui
104     X|      dogmatum, quaestionum torturas, contentiones, haereses, sectas, schismata.
105      | contra
106   VII|           per se Deum meretur habere contrarium. Ita enim scriptum est:
107    IX|              ad spiritalia se studia contulerunt, mox vana gloria illis de
108  VIII|        faciant vel cogitent quae non conveniunt, quia, cum in omnibus Dei
109  VIII|             carnaliter ad divitiarum copiam et summos honorum titulos
110    IV|          ante Deum omnis qui exaltat cor suum. ~
111    II|          indicat, quamvis extremitas corporis sit, tamen quasi fundamentum
112     V|      praeemineret, non hoc beneficio creatoris sui, sed propria virtute,
113    VI|         caelestis et terrena cecidit creatura. Ob hoc de sedibus suis,
114   VII|       angelos aut per homines talium criminum vindictas exequitur. At
115    IX|             suae deterrimum illum et crudeliorem superbiae proferat partum.
116    IX|             et in summo perfectionis culmine, propria etiam virtutis
117  VIII|     excogitavi, et quasi stupentibus cunctis, praerepta gloria Dei, ad
118     V|           exitium, qui pro splendore decoris sui Lucifer nominatus ex
119     V|              ergo eum cogitatio sola deiecit, nam mox desertus a Deo,
120     V|              illum telo quo ipse est deiectus adpetit. Sibi enim dixerat:
121   III|            est ergo humanis laudibus delectari. Superbia vero est, bonum
122    IX|        subtilissima humanarum laudum delectatione succrescens, ex abundantia
123     V|           superbia. Quod ut apertius demonstretur, angeli illius primi recordemur
124    IX|           circumspectae mentis oculo deprehensa non fuerit, dirior illam
125  VIII|           viribus suaeque industriae deputantes, clamant: Ego hoc feci,
126    IV|              iniuriam Dei consurgit, derelictus ab eo in manibus traditur
127     V|      cogitatio sola deiecit, nam mox desertus a Deo, cuius se protectione
128     X|           quis extirpare in veritate desiderat, origines earum a se prius
129    IX|            abundantia nequitiae suae deterrimum illum et crudeliorem superbiae
130     X| indignationem, invidiam, contemptum, detractionem, murmurationem, et execrabiliorem
131  VIII|              in cogitationibus suis. Dicentes enim se esse sapientes,
132    II|            superbiae, tale est ac si diceret: Non veniat mihi initium
133     I|       mansuetudinis fuerit praeditus dignitate, puto te, carissime, sacrorum
134    II|           vix paucorum discrepatione dignoscitur. Nam ex quocumque bono nimium
135     V|          superbiae vitio, ad inferna dilapsus est, quia, cum inter ceteras
136    IX|         oculo deprehensa non fuerit, dirior illam e vestigio superbia
137    IV|       passionum flagitiis incurvatus discat se terram esse et cinerem,
138    II|      propinquitas earum vix paucorum discrepatione dignoscitur. Nam ex quocumque
139    IV|            quisquis superbiae tumore distentus in hoc Dei gloriam imitatur,
140    IX|          quasi numquam casuros stare divendit. ~
141   III|             laudis inductus, non hoc divinae gratiae, sed suae potentiae,
142     V|          deiectus adpetit. Sibi enim dixerat: Ero similis altissimo.
143  VIII|           clamant: Ego hoc feci, ego dixi, ego excogitavi, et quasi
144    IV|            verbis adiunxit. Cum enim dixisset: Non veniat mihi pes superbiae,
145     X|               adinventiones falsorum dogmatum, quaestionum torturas, contentiones,
146     X|           cum semel sibi obtinuerint domicilia mentium humanarum, tunc
147      | e
148      | Ecce
149     V|             infirmus subito et miser effectus, et mutabilitatem naturae
150  VIII|              scilicet in illis maior efficitur, quantum et maior est qui
151     V|             protectione credidit non egere, infirmus subito et miser
152     V|               et tamquam nullius iam egeret auxilio sicut Deus, ita
153     I|          vanae gloriae usum inflaret elatio, orat Deum attentius dicens:
154  VIII|               Et escae, inquit, eius electae. Electos ille viros et sublimes
155  VIII|         escae, inquit, eius electae. Electos ille viros et sublimes adgreditur.
156     I|                            I.~Qualis electus sit David in populo Dei
157      | eo
158      | eorum
159    IX|              lectione, de solitudine eremi, de patientia, de taciturnitate
160      | Eritis
161  VIII|             Scriptura commemorat: Et escae, inquit, eius electae. Electos
162     V|           similis altissimo. Adae et Evae dixit: Eritis sicut dii.
163  VIII|             gloriantes in semetipsis evanescunt in cogitationibus suis.
164     X|           semina priusquam germinent evellantur.~
165     V|           sunt, nec potuerunt stare. Evidenter ostendit quia in superbia
166    IV|              est ante Deum omnis qui exaltat cor suum. ~
167   VII|         patitur inimicum, quia se in excelsum tendens hic semper adpetit
168     X|          earum a se prius et radices excidat. Ita namque omnium vitiorum
169  VIII|              hoc feci, ego dixi, ego excogitavi, et quasi stupentibus cunctis,
170     X|      detractionem, murmurationem, et execrabiliorem his omnibus blasphemiam,
171   VII|            talium criminum vindictas exequitur. At vero superbia non alium
172  VIII|        infirmi, victi, et impotentes existunt. ~
173     V|              illius primi recordemur exitium, qui pro splendore decoris
174   III|             David ne illi subreperet exorabat, ne forte aliqua suasione
175     X|        quorum malorum causas si quis extirpare in veritate desiderat, origines
176     X|            funditus poterunt suboles extirpari, si ipsa quoque eorum semina
177   III|          nulla id eum umquam poterit extorquere suasio; et ob hoc inemendabilis
178    II|       quantum ratio indicat, quamvis extremitas corporis sit, tamen quasi
179    II|              est, a quo etiam veluti fabricata formatae carnis altitudo
180  VIII|               in reprobum sensum, ut faciant vel cogitent quae non conveniunt,
181     V|           etiam videns a Deo hominem factum ex pulvere, in locum beatitudinis
182   III|              et ob hoc inemendabilis factus, spretis aliis, se tantum
183     V|           Non vidit homo tam apertam fallaciam, in qua illi versa vice
184     X|             novitatum, adinventiones falsorum dogmatum, quaestionum torturas,
185   III|       testimonio, roboravit, quamvis falsum sit, nulla id eum umquam
186  VIII|         deputantes, clamant: Ego hoc feci, ego dixi, ego excogitavi,
187    VI|         melle circumlitus et angelum fefellit et hominem. In hoc et caelestis
188     V|            causam, sed tantum ut dii fierent, mandatum Dei transgressi
189    IV|            ut ignominiosis passionum flagitiis incurvatus discat se terram
190     X|          tunc multiformem ex utraque fomitem pullulant vitiorum. Nam
191    II|           quo etiam veluti fabricata formatae carnis altitudo consurgit.
192     I|        spiritum, ne sibi subreperet, formidavit. Conspiciens enim qualia
193    II|             ex quocumque bono nimium fuerint homines gloriati, hoc continuo
194    IX|        adpetitus nobis vanae gloriae fugiendus est, ne forte, si virulentum
195    II|           est, vana gloria, ex cuius fundamento ruinosa illa superbiae celsitudo
196    II|            corporis sit, tamen quasi fundamentum aliquod initium surgentis
197    IX|          Quae cum utraque pestiferis fundatae radicibus humanae mentis
198     X|           Ita namque omnium vitiorum funditus poterunt suboles extirpari,
199     I|          Sancti in agnitionem omnium futurorum, timens ne in his tantis
200   VII|                VII.~Omnia peccatorum genera, id est, luxuria, avaritia,
201  VIII|                  VIII.~Quamvis autem generaliter multis haec superbiae labes
202     X|            vitiorum. Nam vana gloria generat ex se praesumptionem omnium
203    II|       celsitudo producitur. Una enim generatur ex altera, et propinquitas
204     X|        quoque eorum semina priusquam germinent evellantur.~
205    IV|          tumore distentus in hoc Dei gloriam imitatur, quod nemo sit
206  VIII|   magnificant aut gratias agunt, sed gloriantes in semetipsis evanescunt
207    II|          bono nimium fuerint homines gloriati, hoc continuo subsequitur,
208  VIII|       adsidet, quorum quantum altior gradus est, tantum altior et ruina.
209     I|        quanta bona illi quotidie Dei gratia largiretur, id est, tot
210   III|            inductus, non hoc divinae gratiae, sed suae potentiae, quia
211  VIII|              ut Deum magnificant aut gratias agunt, sed gloriantes in
212    VI|            non potuerunt stare, quia graviter ceciderunt. Quale ergo superbiae
213  VIII|         Quibus si quid utile, Deo id gubernante, provenerit, suis illud
214     V|            sensit, et Dei munus quod habebat amisit. Post haec etiam
215   VII|            ipsum per se Deum meretur habere contrarium. Ita enim scriptum
216     X|              torturas, contentiones, haereses, sectas, schismata. Superbia
217    II|           superbiae. Pes siquidem in homine, quantum ratio indicat,
218  VIII|          divitiarum copiam et summos honorum titulos pervenerint. Tantum
219    IX|        pestiferis fundatae radicibus humanae mentis arcana suppleverint,
220   III|            III.~Vana gloria est ergo humanis laudibus delectari. Superbia
221    IV|              in se videre non potuit humiliatus agnoscat. Unde et Salomon
222      | hunc
223      | I
224  VIII|              sapientes, stulti sunt. Iactantes se esse stabiles, invictos,
225    VI|     interitus, qui amarissimo inanis iactantiae melle circumlitus et angelum
226      | iam
227      | idcirco
228      | idem
229     V|           iniquorum prima ruina est. Idemque etiam alibi scriptum est:
230    IX|             mox vana gloria illis de ieiunio, de vigiliis, de lectione,
231   III|              quod ipse sapuerit. Hoc igitur erat quod Rex David ne illi
232    IV|       operibus actuum immundorum, ut ignominiosis passionum flagitiis incurvatus
233    II|                                      II.~Videamus ergo quid est
234   III|                                      III.~Vana gloria est ergo humanis
235      | illam
236      | illo
237      | illorum
238      | illos
239    IV|         distentus in hoc Dei gloriam imitatur, quod nemo sit illi similis,
240    IV|              est, in operibus actuum immundorum, ut ignominiosis passionum
241    IV|       agnoscat. Unde et Salomon ait: Immundus est ante Deum omnis qui
242  VIII|         potentes: infirmi, victi, et impotentes existunt. ~
243    IX|             mutata insidiarum specie improvisis occurrunt. Nam his qui ad
244    VI|            interitus, qui amarissimo inanis iactantiae melle circumlitus
245    IV|     ignominiosis passionum flagitiis incurvatus discat se terram esse et
246    II|             in homine, quantum ratio indicat, quamvis extremitas corporis
247  VIII|          quia magni sunt, quia nihil indigeant, quia quidquid agunt, cogitant,
248     X|       schismata. Superbia vero parit indignationem, invidiam, contemptum, detractionem,
249   III|         aliqua suasione vanae laudis inductus, non hoc divinae gratiae,
250    IX|            vigilantia omnique cordis industria adpetitus nobis vanae gloriae
251  VIII|             continuo viribus suaeque industriae deputantes, clamant: Ego
252   III|         extorquere suasio; et ob hoc inemendabilis factus, spretis aliis, se
253     V|             solo superbiae vitio, ad inferna dilapsus est, quia, cum
254  VIII|          multis haec superbiae labes infesta sit, non plus tamen aliis
255  VIII|        stabiles, invictos, potentes: infirmi, victi, et impotentes existunt. ~
256     V|      protectione credidit non egere, infirmus subito et miser effectus,
257     I|            aliqua vanae gloriae usum inflaret elatio, orat Deum attentius
258    IV|              autem superbiae spiritu inflatos homines subsequatur, proximis
259    IV|             esse et cinerem, et quod inflatus in se videre non potuit
260   VII|             et idcirco illum patitur inimicum, quia se in excelsum tendens
261     V|              quia in superbia omnium iniquorum prima ruina est. Idemque
262    IV|         tamquam vere profanus qui ad iniuriam Dei consurgit, derelictus
263     I|   affluentiam, vindictam in aemulis, innumerositatem in civibus, mansuetudinem
264  VIII|      Scriptura commemorat: Et escae, inquit, eius electae. Electos ille
265    IX|         suppleverint, undique mutata insidiarum specie improvisis occurrunt.
266  VIII|              illorum qui maximi sunt insidiis adsidet, quorum quantum
267     V|           ipse perdiderat subrogari, instigatus invidia, eodem superbiae
268     I|     voluminum testimoniis agnovisse. Intendat ergo prudentia tua quomodo
269      | inter
270    VI|              illius veneni saporatus interitus, qui amarissimo inanis iactantiae
271  VIII|          Iactantes se esse stabiles, invictos, potentes: infirmi, victi,
272     V|     perdiderat subrogari, instigatus invidia, eodem superbiae illum telo
273     X|            vero parit indignationem, invidiam, contemptum, detractionem,
274      | ipsa
275   VII|         Cetera enim vitia vel in eos ipsos qui illa perpetraverint
276   VII|       quamvis et in his omnibus Deus irascatur, tamen aut per angelos aut
277   III|         quotidie admiratur, id solum irreprehensibile perfectumque iudicans quod
278    IX|           penetralibus nostri cordis irrepserit, in omni operum nostrorum
279   III|        irreprehensibile perfectumque iudicans quod ipse sapuerit. Hoc
280     V|            Deus, ita se illi similem iudicavit dicens: Ponam seden meam
281     I|            civibus, mansuetudinem in iudiciis, postremo prophetiam Spiritus
282  VIII|        admirandos. Quibus iusto Deus iudicio praesidia sua subducens,
283  VIII|         proferunt admirandos. Quibus iusto Deus iudicio praesidia sua
284    IV|                                      IV.~Quid autem superbiae spiritu
285    IX|                                      IX.~Quae cum ita sint, satis
286  VIII|    generaliter multis haec superbiae labes infesta sit, non plus tamen
287     I|             illi quotidie Dei gratia largiretur, id est, tot victorias alienigenarum,
288    II|     subsequitur, ut ipsum bonum, non largitori Deo, sed suae tribuant potestati. ~
289   III|           est, bonum pro quo aliquis laudatur sibi hoc applicari, non
290   III|              gloria est ergo humanis laudibus delectari. Superbia vero
291   III|          forte aliqua suasione vanae laudis inductus, non hoc divinae
292    IX|  prosperitate subtilissima humanarum laudum delectatione succrescens,
293    IX|             ieiunio, de vigiliis, de lectione, de solitudine eremi, de
294     V|           sublimi beatoque angelorum loco, nullo alio nisi hoc solo
295     V|        hominem factum ex pulvere, in locum beatitudinis quam ipse perdiderat
296  VIII|        quidquid agunt, cogitant, vel loquuntur, totum id sapientia sit
297     V|            pro splendore decoris sui Lucifer nominatus ex illo sublimi
298     V|             clarioris pulchritudinis lumine praeemineret, non hoc beneficio
299   VII|           peccatorum genera, id est, luxuria, avaritia, adulterium, et
300  VIII|      adgreditur. Illis suggerit quia magni sunt, quia nihil indigeant,
301  VIII|              cognoscunt, non ut Deum magnificant aut gratias agunt, sed gloriantes
302     X|          omnibus blasphemiam, quorum malorum causas si quis extirpare
303    VI|     ceciderunt. Quale ergo superbiae malum sit, quod Rex David aperte
304     V|           sed tantum ut dii fierent, mandatum Dei transgressi sunt. O
305    IV|       consurgit, derelictus ab eo in manibus traditur peccatorum, id
306    IX|             Quae cum ita sint, satis manifestissime est compertum quia omni
307     I|          innumerositatem in civibus, mansuetudinem in iudiciis, postremo prophetiam
308     I|         quantaque misericordiarum et mansuetudinis fuerit praeditus dignitate,
309  VIII|           est, sed et in illorum qui maximi sunt insidiis adsidet, quorum
310      | meam
311    IX|         mentiatur, et sanctiores eos melioresque omnibus esse, et in summo
312    VI|         amarissimo inanis iactantiae melle circumlitus et angelum fefellit
313    IX|         comes adsequitur, quae illis mentiatur, et sanctiores eos melioresque
314     X|           sibi obtinuerint domicilia mentium humanarum, tunc multiformem
315   VII|      quemquem, sed ipsum per se Deum meretur habere contrarium. Ita enim
316  VIII|            sit, non plus tamen aliis metuenda est quam his qui aut spiritaliter
317     V|            egere, infirmus subito et miser effectus, et mutabilitatem
318     I|           propheta et rex, quantaque misericordiarum et mansuetudinis fuerit
319   III|             et ipse consentiat. Quam miseriem illud quod est peius adsequitur,
320    IV|            enim quia omnem superbiam mobilitas statim sequitur peccatorum.
321    VI|       subiectis ruinarum causis ipse monstravit. ~
322    IX|              si virulentum semel vel morbi contagium in penetralibus
323     X|              mentium humanarum, tunc multiformem ex utraque fomitem pullulant
324  VIII|            Quamvis autem generaliter multis haec superbiae labes infesta
325     V|             agnoverat sensit, et Dei munus quod habebat amisit. Post
326     X|            contemptum, detractionem, murmurationem, et execrabiliorem his omnibus
327     V|         subito et miser effectus, et mutabilitatem naturae suae quam non agnoverat
328    IX|         arcana suppleverint, undique mutata insidiarum specie improvisis
329      | namque
330     V|           effectus, et mutabilitatem naturae suae quam non agnoverat
331   III|    consenserit homo quod magnus sit, necesse est ut hoc sibi et ipse
332      | nemo
333     I|           ille Deo placitus vir hunc nequissimum vanae gloriae spiritum,
334    IX|           succrescens, ex abundantia nequitiae suae deterrimum illum et
335  VIII|       suggerit quia magni sunt, quia nihil indigeant, quia quidquid
336    II|   dignoscitur. Nam ex quocumque bono nimium fuerint homines gloriati,
337      | nisi
338   VII|              superbiae tumor proprie nititur contra Deum; et idcirco
339      | nobis
340     V|        splendore decoris sui Lucifer nominatus ex illo sublimi beatoque
341      | nostri
342    IX|           irrepserit, in omni operum nostrorum prosperitate subtilissima
343     X|             se praesumptionem omnium novitatum, adinventiones falsorum
344      | nulla
345     V|        credidit obtinere, et tamquam nullius iam egeret auxilio sicut
346      | nullo
347      | numquam
348   III|        quidem ex aliena aestimatione nutritur, superbia vero ex vana gloria.
349      | O
350     X|            adhuc carnalium passionum oblectationibus, quibus subrepunt, cum semel
351     V|           vice similitudo Dei non ex oboedientia eius, sed ex contemptu,
352     V|         propria virtute, se credidit obtinere, et tamquam nullius iam
353     X|            subrepunt, cum semel sibi obtinuerint domicilia mentium humanarum,
354    IX|         insidiarum specie improvisis occurrunt. Nam his qui ad spiritalia
355    IX|    sollicitatio circumspectae mentis oculo deprehensa non fuerit, dirior
356      | omnem
357   VII|                                 VII.~Omnia peccatorum genera, id est,
358    IX|       compertum quia omni vigilantia omnique cordis industria adpetitus
359      | omnis
360    IV|      traditur peccatorum, id est, in operibus actuum immundorum, ut ignominiosis
361    IX|           cordis irrepserit, in omni operum nostrorum prosperitate subtilissima
362     I|        gloriae usum inflaret elatio, orat Deum attentius dicens: Non
363     X|     extirpare in veritate desiderat, origines earum a se prius et radices
364     V|           potuerunt stare. Evidenter ostendit quia in superbia omnium
365    VI|          suis, ille de caelo, hic de paradiso expulsi sunt et non potuerunt
366     X|             schismata. Superbia vero parit indignationem, invidiam,
367    IX|       crudeliorem superbiae proferat partum. Quae cum utraque pestiferis
368    IX|              de solitudine eremi, de patientia, de taciturnitate blanditur.
369   VII|        contra Deum; et idcirco illum patitur inimicum, quia se in excelsum
370    II|            et propinquitas earum vix paucorum discrepatione dignoscitur.
371     V|          alibi scriptum est: Initium peccati superbia. Quod ut apertius
372   III|              miseriem illud quod est peius adsequitur, quia quidquid
373    IX|         semel vel morbi contagium in penetralibus nostri cordis irrepserit,
374     V|         locum beatitudinis quam ipse perdiderat subrogari, instigatus invidia,
375  VIII|              qui aut spiritaliter ad perfectionem virtutum aut carnaliter
376    IX|            omnibus esse, et in summo perfectionis culmine, propria etiam virtutis
377   III|            id solum irreprehensibile perfectumque iudicans quod ipse sapuerit.
378   VII|            vel in eos ipsos qui illa perpetraverint retorquentur, vel in alios
379  VIII|            et summos honorum titulos pervenerint. Tantum scilicet in illis
380    IX|             partum. Quae cum utraque pestiferis fundatae radicibus humanae
381     I|       prudentia tua quomodo ille Deo placitus vir hunc nequissimum vanae
382  VIII|     superbiae labes infesta sit, non plus tamen aliis metuenda est
383     V|            similem iudicavit dicens: Ponam seden meam ab Aquilone,
384  VIII|            Nec illa viles quoque aut populares subvertisse contenta est,
385     I|          Qualis electus sit David in populo Dei propheta et rex, quantaque
386     I|           mansuetudinem in iudiciis, postremo prophetiam Spiritus Sancti
387  VIII|             esse stabiles, invictos, potentes: infirmi, victi, et impotentes
388   III|            divinae gratiae, sed suae potentiae, quia tam magnus erat, adscriberet. ~
389   III|             sit, nulla id eum umquam poterit extorquere suasio; et ob
390     X|             omnium vitiorum funditus poterunt suboles extirpari, si ipsa
391    II|     largitori Deo, sed suae tribuant potestati. ~
392    IV|            inflatus in se videre non potuit humiliatus agnoscat. Unde
393     I|              et mansuetudinis fuerit praeditus dignitate, puto te, carissime,
394     V|      clarioris pulchritudinis lumine praeemineret, non hoc beneficio creatoris
395  VIII|           quasi stupentibus cunctis, praerepta gloria Dei, ad eius se similitudinem
396  VIII|            Quibus iusto Deus iudicio praesidia sua subducens, tradit illos,
397     X|            vana gloria generat ex se praesumptionem omnium novitatum, adinventiones
398      | prius
399     X|             ipsa quoque eorum semina priusquam germinent evellantur.~
400    II|             illa superbiae celsitudo producitur. Una enim generatur ex altera,
401    IV|           illi similis, tamquam vere profanus qui ad iniuriam Dei consurgit,
402    IX|             et crudeliorem superbiae proferat partum. Quae cum utraque
403  VIII|             ad eius se similitudinem proferunt admirandos. Quibus iusto
404     V|              eius, sed ex contemptu, promittitur. ~
405     I|  mansuetudinem in iudiciis, postremo prophetiam Spiritus Sancti in agnitionem
406    II|              generatur ex altera, et propinquitas earum vix paucorum discrepatione
407   VII|             Hic vero superbiae tumor proprie nititur contra Deum; et
408      | proprio
409   VII|           adpetit quod illi soli est proprium. ~
410    IX|             in omni operum nostrorum prosperitate subtilissima humanarum laudum
411     V|             desertus a Deo, cuius se protectione credidit non egere, infirmus
412  VIII|            utile, Deo id gubernante, provenerit, suis illud continuo viribus
413  VIII|             quia, cum in omnibus Dei providentiam adesse cognoscunt, non ut
414    IV|        inflatos homines subsequatur, proximis idem propheta verbis adiunxit.
415     V|          supernas virtutes clarioris pulchritudinis lumine praeemineret, non
416     X|       multiformem ex utraque fomitem pullulant vitiorum. Nam vana gloria
417     V|              a Deo hominem factum ex pulvere, in locum beatitudinis quam
418     I|          fuerit praeditus dignitate, puto te, carissime, sacrorum
419      | qua
420     X|     adinventiones falsorum dogmatum, quaestionum torturas, contentiones,
421      | Quale
422     I|         formidavit. Conspiciens enim qualia et quanta bona illi quotidie
423      | Qualis
424     I|          populo Dei propheta et rex, quantaque misericordiarum et mansuetudinis
425   VII|              vero superbia non alium quemquem, sed ipsum per se Deum meretur
426      | quidem
427      | quis
428      | quisquis
429      | quocumque
430      | quomodo
431     X|         origines earum a se prius et radices excidat. Ita namque omnium
432    IX|          utraque pestiferis fundatae radicibus humanae mentis arcana suppleverint,
433    II|          siquidem in homine, quantum ratio indicat, quamvis extremitas
434    IV|             sequitur peccatorum. Ita re vera est. Nam quisquis superbiae
435     V|    demonstretur, angeli illius primi recordemur exitium, qui pro splendore
436  VIII|              sicut ait Apostolus, in reprobum sensum, ut faciant vel cogitent
437   VII|             est: Superbis autem ipse resistit. Cetera enim vitia vel in
438   VII|              qui illa perpetraverint retorquentur, vel in alios homines videntur
439   III|            etiam proprio testimonio, roboravit, quamvis falsum sit, nulla
440    VI|             aperte timuit, subiectis ruinarum causis ipse monstravit. ~
441    II|          gloria, ex cuius fundamento ruinosa illa superbiae celsitudo
442     I|       dignitate, puto te, carissime, sacrorum voluminum testimoniis agnovisse.
443    IV|         humiliatus agnoscat. Unde et Salomon ait: Immundus est ante Deum
444     I|         postremo prophetiam Spiritus Sancti in agnitionem omnium futurorum,
445    IX|             quae illis mentiatur, et sanctiores eos melioresque omnibus
446  VIII|          suis. Dicentes enim se esse sapientes, stulti sunt. Iactantes
447  VIII|              vel loquuntur, totum id sapientia sit totumque prudentia.
448    VI|              est primi illius veneni saporatus interitus, qui amarissimo
449   III|      perfectumque iudicans quod ipse sapuerit. Hoc igitur erat quod Rex
450    IX|               IX.~Quae cum ita sint, satis manifestissime est compertum
451     X|      contentiones, haereses, sectas, schismata. Superbia vero parit indignationem,
452    IV|            peccatoris non moveat me. Sciebat enim quia omnem superbiam
453      | scilicet
454  VIII|              eodem superbiae spiritu Scriptura commemorat: Et escae, inquit,
455     X|              contentiones, haereses, sectas, schismata. Superbia vero
456     V|            autem post haec Rex David secutus sit videamus. Ibi, ait,
457     V|              iudicavit dicens: Ponam seden meam ab Aquilone, et ero
458    VI|          cecidit creatura. Ob hoc de sedibus suis, ille de caelo, hic
459  VIII|             agunt, sed gloriantes in semetipsis evanescunt in cogitationibus
460     X|      extirpari, si ipsa quoque eorum semina priusquam germinent evellantur.~
461      | semper
462     V|              suae quam non agnoverat sensit, et Dei munus quod habebat
463  VIII|           ait Apostolus, in reprobum sensum, ut faciant vel cogitent
464    IV|           superbiam mobilitas statim sequitur peccatorum. Ita re vera
465     V|              sicut Deus, ita se illi similem iudicavit dicens: Ponam
466  VIII|     praerepta gloria Dei, ad eius se similitudinem proferunt admirandos. Quibus
467     V|               in qua illi versa vice similitudo Dei non ex oboedientia eius,
468      | sint
469      | siquidem
470     V|              Haec ergo eum cogitatio sola deiecit, nam mox desertus
471   VII|             semper adpetit quod illi soli est proprium. ~
472    IX|            vigiliis, de lectione, de solitudine eremi, de patientia, de
473    IX|              Et si statim haec prima sollicitatio circumspectae mentis oculo
474     V|            loco, nullo alio nisi hoc solo superbiae vitio, ad inferna
475   III|        tantum quotidie admiratur, id solum irreprehensibile perfectumque
476    IX|            undique mutata insidiarum specie improvisis occurrunt. Nam
477    IX|            occurrunt. Nam his qui ad spiritalia se studia contulerunt, mox
478  VIII|        metuenda est quam his qui aut spiritaliter ad perfectionem virtutum
479     I|            nequissimum vanae gloriae spiritum, ne sibi subreperet, formidavit.
480     I|        iudiciis, postremo prophetiam Spiritus Sancti in agnitionem omnium
481     V|          recordemur exitium, qui pro splendore decoris sui Lucifer nominatus
482   III|            hoc inemendabilis factus, spretis aliis, se tantum quotidie
483  VIII|              sunt. Iactantes se esse stabiles, invictos, potentes: infirmi,
484    IX|               propria etiam virtutis stabilitate, quasi numquam casuros stare
485    II|            aliquod initium surgentis status est, a quo etiam veluti
486    IX|             his qui ad spiritalia se studia contulerunt, mox vana gloria
487  VIII|              enim se esse sapientes, stulti sunt. Iactantes se esse
488  VIII|             ego excogitavi, et quasi stupentibus cunctis, praerepta gloria
489      | sua
490  VIII|          suis illud continuo viribus suaeque industriae deputantes, clamant:
491   III|            umquam poterit extorquere suasio; et ob hoc inemendabilis
492   III|            exorabat, ne forte aliqua suasione vanae laudis inductus, non
493  VIII|           Deus iudicio praesidia sua subducens, tradit illos, sicut ait
494    VI|             Rex David aperte timuit, subiectis ruinarum causis ipse monstravit. ~
495     V|         credidit non egere, infirmus subito et miser effectus, et mutabilitatem
496  VIII|       electae. Electos ille viros et sublimes adgreditur. Illis suggerit
497     V|            Lucifer nominatus ex illo sublimi beatoque angelorum loco,
498     X|           vitiorum funditus poterunt suboles extirpari, si ipsa quoque
499     X|              oblectationibus, quibus subrepunt, cum semel sibi obtinuerint
500     V|    beatitudinis quam ipse perdiderat subrogari, instigatus invidia, eodem