bold = Main text
    Cap.  grey = Comment text
501    IV|             spiritu inflatos homines subsequatur, proximis idem propheta
502    II|       homines gloriati, hoc continuo subsequitur, ut ipsum bonum, non largitori
503    IX|        operum nostrorum prosperitate subtilissima humanarum laudum delectatione
504  VIII|           viles quoque aut populares subvertisse contenta est, sed et in
505    IX|        humanarum laudum delectatione succrescens, ex abundantia nequitiae
506  VIII|           sublimes adgreditur. Illis suggerit quia magni sunt, quia nihil
507    IX|      melioresque omnibus esse, et in summo perfectionis culmine, propria
508  VIII|              ad divitiarum copiam et summos honorum titulos pervenerint.
509    IV|              Sciebat enim quia omnem superbiam mobilitas statim sequitur
510   VII|               Ita enim scriptum est: Superbis autem ipse resistit. Cetera
511  VIII|             quantum et maior est qui superbit. Nec illa viles quoque aut
512     V|              quia, cum inter ceteras supernas virtutes clarioris pulchritudinis
513    IX|      radicibus humanae mentis arcana suppleverint, undique mutata insidiarum
514    II|          fundamentum aliquod initium surgentis status est, a quo etiam
515      | suum
516    IX|              eremi, de patientia, de taciturnitate blanditur. Et si statim
517      | tale
518   VII|              angelos aut per homines talium criminum vindictas exequitur.
519     I|             victorias alienigenarum, tantam divitiarum affluentiam,
520     I|          futurorum, timens ne in his tantis bonis aliqua vanae gloriae
521      | te
522     V|       invidia, eodem superbiae illum telo quo ipse est deiectus adpetit.
523   VII|        inimicum, quia se in excelsum tendens hic semper adpetit quod
524    IV|       flagitiis incurvatus discat se terram esse et cinerem, et quod
525    VI|               In hoc et caelestis et terrena cecidit creatura. Ob hoc
526     I|        carissime, sacrorum voluminum testimoniis agnovisse. Intendat ergo
527   III|      quidquid apud se, etiam proprio testimonio, roboravit, quamvis falsum
528     I|         agnitionem omnium futurorum, timens ne in his tantis bonis aliqua
529    VI|           sit, quod Rex David aperte timuit, subiectis ruinarum causis
530  VIII|             copiam et summos honorum titulos pervenerint. Tantum scilicet
531     X|       falsorum dogmatum, quaestionum torturas, contentiones, haereses,
532      | tot
533      | totum
534  VIII|               totum id sapientia sit totumque prudentia. Quibus si quid
535  VIII|             praesidia sua subducens, tradit illos, sicut ait Apostolus,
536    IV|          derelictus ab eo in manibus traditur peccatorum, id est, in operibus
537     V|            dii fierent, mandatum Dei transgressi sunt. O quanta est caecitas
538    II|              largitori Deo, sed suae tribuant potestati. ~
539      | tua
540   VII|          admitti. Hic vero superbiae tumor proprie nititur contra Deum;
541    IV|               Nam quisquis superbiae tumore distentus in hoc Dei gloriam
542      | tunc
543   III|             falsum sit, nulla id eum umquam poterit extorquere suasio;
544      | Una
545    IX|          mentis arcana suppleverint, undique mutata insidiarum specie
546     I|           bonis aliqua vanae gloriae usum inflaret elatio, orat Deum
547  VIII|            prudentia. Quibus si quid utile, Deo id gubernante, provenerit,
548     V|                                      V.~Quid autem post haec Rex
549    II|              status est, a quo etiam veluti fabricata formatae carnis
550    VI|            Ecce hic est primi illius veneni saporatus interitus, qui
551    IV|          sequitur peccatorum. Ita re vera est. Nam quisquis superbiae
552    IV|               proximis idem propheta verbis adiunxit. Cum enim dixisset:
553    IV|            sit illi similis, tamquam vere profanus qui ad iniuriam
554     X|          causas si quis extirpare in veritate desiderat, origines earum
555     V|       apertam fallaciam, in qua illi versa vice similitudo Dei non
556    IX|           non fuerit, dirior illam e vestigio superbia comes adsequitur,
557    VI|                                      VI.~Ecce hic est primi illius
558     V|         fallaciam, in qua illi versa vice similitudo Dei non ex oboedientia
559  VIII|         invictos, potentes: infirmi, victi, et impotentes existunt. ~
560     I|              largiretur, id est, tot victorias alienigenarum, tantam divitiarum
561     V|              amisit. Post haec etiam videns a Deo hominem factum ex
562   VII|   retorquentur, vel in alios homines videntur admitti. Hic vero superbiae
563    IV|               et quod inflatus in se videre non potuit humiliatus agnoscat.
564     V|          appetitu vanae gloriae! Non vidit homo tam apertam fallaciam,
565    IX|              est compertum quia omni vigilantia omnique cordis industria
566    IX|          gloria illis de ieiunio, de vigiliis, de lectione, de solitudine
567   VII|                                      VII.~Omnia peccatorum genera,
568  VIII|                                      VIII.~Quamvis autem generaliter
569  VIII|           est qui superbit. Nec illa viles quoque aut populares subvertisse
570     I|              divitiarum affluentiam, vindictam in aemulis, innumerositatem
571   VII|              homines talium criminum vindictas exequitur. At vero superbia
572     I|            quomodo ille Deo placitus vir hunc nequissimum vanae gloriae
573  VIII|      provenerit, suis illud continuo viribus suaeque industriae deputantes,
574  VIII|           eius electae. Electos ille viros et sublimes adgreditur.
575     V|           creatoris sui, sed propria virtute, se credidit obtinere, et
576     V|           cum inter ceteras supernas virtutes clarioris pulchritudinis
577    IX|  perfectionis culmine, propria etiam virtutis stabilitate, quasi numquam
578  VIII|         spiritaliter ad perfectionem virtutum aut carnaliter ad divitiarum
579    IX|          fugiendus est, ne forte, si virulentum semel vel morbi contagium
580   VII|           ipse resistit. Cetera enim vitia vel in eos ipsos qui illa
581     V|              nisi hoc solo superbiae vitio, ad inferna dilapsus est,
582    II|        altera, et propinquitas earum vix paucorum discrepatione dignoscitur.
583     I|              te, carissime, sacrorum voluminum testimoniis agnovisse. Intendat
584     X|                                      X.~His vero, qui adhuc carnalium