Parte, Paragrafo
1 pro, 5| ingenii, quantum in hac una re procul dubio difficili assequenda
2 pro, 5| et didici quidem ipsa ex re quantum industriae debeatur
3 pro, 7| 7-~ ~Sed non erit ab re instituti nostri eo rationem
4 pro, 7| institutorum partem agamur. Ea de re Plutonem, Venerem, Martem
5 pro, 8| ergo aliorum ope in ea re non indiges. Ego vero (quoad
6 1, 1| immoderate libero: eaque re videri lingua esse dicaciori
7 1, 3| tamen est aliquid tanta in re, quo te quoque posse commoveri
8 1, 5| intuentur, mutuo risere atque re neglecta despectaque abiere.~
9 1, 6| obliterarentur. Coacto ea de re senatu deorum, duae proferebantur
10 1, 9| plurimum posset polleretque re placere Laudi puellae adoriebatur.
11 1, 10| aegre ferebat. Sed, qua de re advenisset sollicitus, quendam
12 1, 18| ingratam atque una praesertim re, coloris obscenitate, haberi
13 1, 18| tingerem edocuit. Qua ex re nos puellas bis felices
14 1, 18| negotio possumus. Ite ea de re posthac puellae, atque a
15 1, 19| nova et insperata huiusmodi re quasi a somno exciti, quid
16 1, 19| non habeat et communi in re quid statuisse conferat
17 1, 20| Digna res memoratu levi re, si id ita licet dicere,
18 1, 21| omnium praetermittere. Ea de re ad obclusum templum circum
19 1, 21| atque arduum, tum et pro re agenda erat haudquaquam
20 1, 23| evadere elaborabant. Qua ex re effectum est ut Momus, non
21 1, 24| odisse non poterat: ea de re id opprimere omnibus aggressa
22 1, 27| Quae cum ita essent, de re ipsa sic statuebat Momus
23 1, 28| affectasset quodve in ea re sibi deam Virtutem praelatum
24 1, 28| deturbandam apparabat. Ea de re, dum quaeque apud mortales
25 1, 28| petentem offendit. Ea de re substitit, secum ipsa quidnam
26 1, 33| mortalium caepta offendit; ea de re ad matrem, ceteris omissis
27 2, 2| probantibus, ut nulla in re libentius versarentur quam
28 2, 2| perferre diffidebat; ea de re maximis precibus agit apud
29 2, 6| impetant; mulctandoque inimico re quam verbis, facto quam
30 2, 9| secessisse. Momus hac de re iterato recreari, iterato
31 2, 9| ex proposito, sed ipsa ex re admonitus in id incideret,
32 2, 9| affectos Momus «Quantum ista in re» inquit «quam dicturus sum
33 2, 9| compenses». Risere atque re cognita indulsere.~
34 2, 10| destitissent edocuere. Illis ea de re collaudatis, Iuno ad Iovem
35 2, 10| incolebamus, cum essent nulla re alia praeter puritatem et
36 2, 10| profecto prosequar, ut qua in re tibi sum voluptati (dum
37 2, 12| haec Iuppiter, et in ea re consulto commotior videri
38 2, 12| succenseret; ac fuit quidem ea de re in dicendo usus voce ita
39 2, 12| ita aspernabantur. Ea de re Iuppiter diique omnes iusserant
40 2, 13| versandum esset, ut tota illa in re bellica nihil se invenisse
41 2, 13| multos videbat ea una in re nanciscenda frustra maximis
42 2, 15| doluisse, atque id quidem re alioquin levi obtigisse,
43 2, 15| portari a pauperibus. Ea de re indignatum caepisse redarguere
44 2, 18| etsi acrem animo ex ea re indignationem concepisset,
45 2, 18| ostenderet. Accidisse ut qua in re se pulcherrime officio fungi
46 2, 18| defenderet; at pro deorum quidem re satis commodam sibi atque
47 2, 18| dies et inmutando, et in ea re verumne an falsum, rectumne
48 2, 18| adeo statuetis quid tota in re assentire oporteat, quandoquidem
49 2, 20| ignoret? Non enim erit ab re neque ab officio, Mome,
50 2, 21| aliunde, tum hinc quam in omni re agenda sit ratio, mens institutumque
51 2, 21| ineptum annotarunt; subinde re ipsa admoniti manifeste
52 2, 21| ferrent mature traderem: ea de re aestatem adieci, eique rei
53 2, 22| consideres sintne ex tua re an non. Hominum improbitate
54 2, 22| quaerere unde sit quod nulla re sis magis quam facilitate
55 2, 22| castigatam. Tu tamen de tota re pro tua prudentia cogitabis.
56 2, 23| atque impensa. Et ea in re ediscendum principio iudico
57 2, 24| Momum intellexit. Ea de re omnem simultatem sibi adversus
58 2, 24| esset, non amare. Sed hac in re Martis prudentiam requiro,
59 3, 1| discrimen adducta, et hac in re tam seria tamque gravi admiraberis
60 3, 2| ducerent plus semper in omni re putare incommodi subesse
61 3, 4| cuipiam polliciti sunt, in ea re apud eos minimi pensi est
62 3, 4| fidei statuunt. Sic hac in re Iuppiter neque odia dediscere
63 3, 4| quoad illecti quid de tota re sentirent expromebant. Nullos
64 3, 5| Idcirco, ne hac praesertim in re quam esse penitus occultissimam
65 3, 11| esset Mercurius et qua de re appulisset et quid superi
66 3, 11| cum non paucissimos pro re agenda Socrates adesse intellexisset,
67 3, 11| pauci accursitarant; hi, re intellecta, hortati sunt
68 3, 12| quod litteras tractent, qui re ipsa sint stultissimi? Mirabar
69 3, 12| Quod si plus ceteris in ea re sapere se arbitrantur, superbia
70 3, 14| principis officio, neque ex sua re ducebat esse, quod intelligebat
71 3, 14| perfringi. Tum et de tota re edicit ut quid quisque cum
72 3, 16| omnem orationem hac una in re consumpsit, ut affirmaret
73 3, 16| plus habere se quod pro re diceret affirmavit quam
74 3, 16| pollicitus est; demum de tota re se ad Iovis sententiam referre
75 3, 17| monstrum versetur; qua de re etiam additis lacrimis obtestantur
76 3, 19| mirifice delectatur et in ea re ita scite perdocta est ut
77 3, 19| excitabatur. Commodius ea de re duxi democriteam illam,
78 3, 19| rationem perverteret: ea enim re inventa, multa me in hominum
79 3, 20| apud philosophos, quantum re periclitati sumus, cum communis
80 3, 20| Tum Apollo cum istac pro re suas vellet sortes consulere
81 3, 21| improborum expostulationes hac in re. Sed quo ipse mihi vehementer
82 3, 21| simplices: nam alios facto et re se habent quam fronte et
83 3, 21| res humanas vexet. Ea de re sic institui: consceleratissimum
84 3, 22| Iuppiter. Relegatum ea de re commutilatumque Momum posthac
85 4, 3| quem semel sapere aliqua in re tibi ipse persuaseris, hunc
86 4, 3| semper sapere et in omni re doctum esse facile credas.
87 4, 3| alioquin ridiculum, sed pro re agenda eiusmodi ut factum
88 4, 4| animadvertentes obmutuerunt et ea re insperata perterrefacti
89 4, 9| quae recensuimus: eaque de re nos velim magis secutos
90 4, 11| transportasti, me vero, qui nulla ab re magis absum quam a petulantia
91 4, 11| venerandos homines, si se aeque re operaque habent atque dictis.
92 4, 11| quidem tuum quoque hac in re pensandum officium: quare,
93 4, 12| deformitatem explosos. Ea de re, comperto consimili quo
94 4, 14| confabulatur, deque tota istorum re nihil est quod probem quam
95 4, 14| exsanguis factus, eaque de re Charontem sequens primo
96 4, 18| ne apud mortales comperta re irrideantur: convenire quidem
97 4, 19| Noctem exarsit, cognita re, ut ex eo tempore nihil
98 4, 20| aequitatem, me quidem, quod nulla re praeterquam bene agendo
99 4, 21| excites; utraque illum in re semper sui fuisse consilii,
100 4, 21| omnium praedicabant; ego re ipsa eram non id tantum,
|