Parte,  Paragrafo

 1 pro,    1|       maximum Deum, cum pleraque omnia admiratione dignissima ita
 2 pro,    1|     animis et huiusmodi mirifica omnia rebus singulis quasi viritim
 3 pro,    2|            2-~ ~Hinc fit ut rara omnia, quae a ceterorum similitudine
 4 pro,    2|      intelligimus rara eo sapere omnia divinitatem, quo illuc tendant,
 5   1,    1|          sermones, dicenti ultro omnia assentiri, petenti obsequi.
 6   1,    3|       deorum aggrediatur ea esse omnia oportere ita, ut nihil supra
 7   1,    4|                       4-~ ~Fiunt omnia ex sententia: atroci ergo
 8   1,    4|    vindicem exhibuit. Irato Iove omnia atque omnia contremuere:
 9   1,    4|           Irato Iove omnia atque omnia contremuere: obstupuere
10   1,   11|   polliceri, nihil non spondere, omnia ab se deberi diis magnifice
11   1,   14|         est quidem ut de te mihi omnia pollicear: novi ingenium
12   1,   16|         qua ubi nefarie misceret omnia, illic pie et probe fecisse
13   1,   21|         aditus, undique repetens omnia atque pertentans; sed cum
14   1,   21|     atque contremiscebat. Rursus omnia poterat aggredi, rursus
15   1,   26|     stridet oceano immersus Sol, omnia, inquam, haec et pleraque
16   1,   26|         inquam, haec et pleraque omnia quaevis alia istiusmodi
17   1,   29|   poterunt dolo, quo licere sibi omnia putabunt, ex novis excogitatis
18   1,   32|        monstrum Famam penetralia omnia deorum lustrantem abigat.
19   2,    2|         veris falsa immiscere et omnia tametsi pusilla dicendo
20   2,    2|   consilia, cuncta displicebant; omnia temptabat, nihil non aggrediebatur
21   2,    3|    facultas dabatur diis superis omnia spectantibus, quodve taedium
22   2,    4|       proposita spe et facultate omnia aggrediatur?».~
23   2,    6|        non negabis, ea tu quidem omnia perquam pulcherrime poteris.
24   2,    6|          bene et gnaviter fucare omnia adumbratis quibusdam signis
25   2,    9|        rerum conditor, Iuppiter, omnia probe et praeclare fore
26   2,   10|       pudetne te regem haberi et omnia licere ex arbitrio, qui
27   2,   10|  importunitatem flocci pendis et omnia negas deprecanti) in ea
28   2,   11|      suspicionum occursu, quibus omnia referta sunt, ab instituto
29   2,   12|         erant vota ipsa pleraque omnia referta odiis, metu, ira,
30   2,   13|          aut pietatem spectaret, omnia cerneret ad utilitatem,
31   2,   13|          merita referri praemia, omnia imperiti vulgi iudicio et
32   2,   13|     addebat publica esse negotia omnia penitus ardua atque impeditissima,
33   2,   14|      vulgus, trepidabant patres, omnia erant in metu et sollicitudine
34   2,   18|          non fecisse libenter ea omnia quae maximis diis grata
35   2,   18|         minutissimorum, quo sunt omnia referta, corporum esse factum
36   2,   18|          quidem eiusmodi sunt ut omnia possint facilius perpeti
37   2,   18|        ad multitudinis nutum sua omnia instituta vertendo in dies
38   2,   18|          ut, quoad in te fuerit, omnia nobis esse per te erepta
39   2,   18|          ad necessitatem faciant omnia per industriam, vigilias
40   2,   18|         ipsi adinvenimus; cetera omnia nobis erepta brutis fuisse
41   2,   18|          dii caelo digni, optima omnia mereantur: nos mortales,
42   2,   18|     constituti insaniunt, si dum omnia posse quae velint sentiunt,
43   2,   18|       sentiunt, hi quidem velint omnia quae possint, et quae demum
44   2,   18|        quae demum velint, licere omnia arbitrentur? Atqui id ita
45   2,   19|     igitur ambitiosos illos, qui omnia possent moderantius perpeti
46   2,   20|  inficientur, quibusve et superi omnia pietatis officia cum debeant,
47   2,   20|        et optime de diis meritis omnia ad gratiam et beneficentiam
48   2,   20|        dignos putabit? Eosne qui omnia turbent, nihil pacati, nihil
49   2,   20| invenerit, nihil praetermiserit, omnia temptarit in mediumque contulerit
50   2,   21|        ut cum licere sibi per me omnia arbitrentur, tum et interdum
51   2,   21| accusabat Neptunus quod misceret omnia, otiumque atque aequabilitatem
52   2,   24|  gloriosi, imperiosi, importuni, omnia sibi quae eorum postulet
53   3,    4| sententia, ut quos apud mortales omnia nosse praedicant, philosophos,
54   3,    6|      atque pertimuit ne ii, quos omnia etiam occultissima nosse
55   3,    8|       impium sentiant: sunt enim omnia plena deorum».~
56   3,    9|          sciret et quae nesciret omnia suo pro more conferret,
57   3,   11|          et quid superi pararent omnia exhausit. Interea ex Socratis
58   3,   12|        qui sese non ferant? Sibi omnia denegant quae ceteri concupiscunt.
59   3,   12|           inveni qui mea secreta omnia exhausit». Mercurium Iuppiter
60   3,   12|     referat deesse: demum cetera omnia, praeter suam Mercuriique
61   3,   12|        novi et vigilantiam tuam: omnia de te spero quae huic causae
62   3,   13| impertitus sit, sua sunt reliqua omnia, qualem aeque se Democritus
63   3,   14|      publicam moderentur ita sua omnia quadrare, ut sic dixerim,
64   3,   14|    augendos atque ornandos ultro omnia sponteque velle conferre
65   3,   14|        ageret quaeve meditaretur omnia omnibus vehementer placere
66   3,   19|          Apollo «de me profiteor omnia posse facilius: ita sunt
67   3,   19|          ego itidem. Quid multa? Omnia enitebar ut me illi praeberem
68   3,   19|       conflagrare intima naturae omnia, quoad mentem lacessendo
69   3,   20|       Iuppiter, qui attentissime omnia haec Socratis quaesita adnotarat,
70   3,   20|        quid tibi velles: denique omnia cognovisse. Nam est ea quidem
71   3,   20|          huiusmodi: nam hunc quo omnia contineantur mundum talem
72   3,   20|    assecutus est ut quae diceret omnia vera an falsa essent sui
73   3,   20|       essent sui nihil curarent, omnia assentirentur, nihil auderent
74   3,   20|         aut tuis sortibus adiuti omnia praevidebunt quae acturi
75   3,   21|      deorum simulacra exstabant, omnia circum auro gemmisque nitebant,
76   3,   21|       his dignitate vincebantur, omnia floribus conspersa ad venustatem
77   3,   21|         venustatem conveniebant, omnia sertis fumorumque delitiis
78   3,   21|      adversus homines eadem ipsa omnia sceleris et perfidiae esse
79   3,   21|  comprehenderem. Interea cavebam omnia, credebam nihil. Nunc vero,
80   4,    4|          Vos» inquit «philosophi omnia esse deorum plena consuestis
81   4,    7|          circum statuas signaque omnia recensendo, dum horum atque
82   4,   10|       populare hominum familias, omnia consenescere tristia et
83   4,   10|         censeretur? Nimirum ergo omnia nota et ignota, dura acerbaque
84   4,   11|     quaeris quid sapimus? Etenim omnia novimus, siderum, imbrium,
85   4,   12|    quadam concordique lite rerum omnia facta esse et in dies accessionibus
86   4,   12|          Putaram vos philosophos omnia nosse sed, quantum ex te
87   4,   13|        ad venustatem, ad gratiam omnia conveniunt. In his hominum
88   4,   14|    tametsi admiraretur retinnire omnia deorum risu. At Gelastus,
89   4,   15|     circumspectant praesentia et omnia ratione et modo aggrediuntur
90   4,   15|         agitur; sin contra ad se omnia referunt et cuncta prae
91   4,   20|        necessitatibus oppressus, omnia tuli moderate ac modice,
92   4,   21|    institutorum progressus, quae omnia et faciliora et commodiora
93   4,   21|        cavebas, plura dubitabas, omnia erant in periculo; mihi
94   4,   21|        privata, sacra et profana omnia sint referta invidia, simultate
95   4,   21|          esset, sic enim volebam omnia esse uti erant, et nihil
96   4,   23|        ut neque nihil agat neque omnia, et quae agat neque solus
97   4,   24|    templa, fora, denique publica omnia per loca aperto sinu ultro
98   4,   24|          ab mortalibus expetita, omnia Fortunae arbitrio relinquerentur