Parte, Paragrafo
1 pro, 2| quasi divina esse vetere hominum opinione existimentur. Namque
2 pro, 2| raritate coniunxisse a vetere hominum memoria in hanc usque diem
3 pro, 4| statuo, fore ut ex raro hominum genere putandus sit, quisquis
4 pro, 7| meditando. Itaque cum sit in hominum animis perassidua difficilisque
5 pro, 8| mihi ipse videar id genus hominum voluisse ulla ex parte imitari,
6 1, 1| accuratius repetere, destiti hominum ineptias admirari. Nam apud
7 1, 1| esse quam hominem. Ergo in hominum animos curas metumque iniecit,
8 1, 3| intolerabiliusque est miseris hominum animis, curas metusque et
9 1, 4| Instituebat deum pater et hominum rex Iuppiter solemni more
10 1, 4| secundis aquis ad nostras hominum regiones applicaret. Sed,
11 1, 4| inveniri deos, praesertim qui hominum res curasse velint, vel
12 1, 4| sint; ludum esse Naturae hominum vitam. Itaque his dicendi
13 1, 4| quasi radii quidam sint hominum animi, Deum putandum asserebant;
14 1, 4| sponte suesse erga genus hominum innato et suo uti officio,
15 1, 7| postremo in aedes Publici Iuris hominum subingressa constitit.~
16 1, 11| Momus sentiat ut in animis hominum suis verbis labefactatam
17 1, 20| superis et diis inferis et hominum generi invisum, infestum
18 1, 21| admovere loco et publico et hominum frequentia circunsepto cum
19 1, 27| graviter offendantur, esseque hominum ingenium huiusmodi meminerat,
20 1, 27| quippiam fecisse, in quo patris hominum deorumque regis facta imitatus
21 1, 29| stomachum. Vorandae quidem sunt hominum iniuriae, sed nostra intolerantia
22 1, 29| Quid igitur? Tene fugiunt hominum mores, Mome, quam sint illi
23 2, 2| 2-~ ~Principio hominum haec adversus deos et veneratio
24 2, 9| scelera, tum quidem maxime hominum causam tueri et erratis
25 2, 12| corruptisque pestibus quae hominum pectoribus immersae haerent,
26 2, 13| omnes quidem se voluisse hominum vivendi rationes et artes
27 2, 13| illa impurissima et pestes hominum properantium in mortem,
28 2, 13| ita compares, ita exhibeas hominum generi oportet, ut te gratia
29 2, 14| gravissimis horum disciplinae hominum auctoritas, ut nihil supra.
30 2, 14| periculosissimis in rebus hominum aeque atque in levissimis
31 2, 14| reges orbis innumerabili hominum manu impetum inter se facere,
32 2, 14| sisti cadaveribus, mare hominum cruore excrescere. His rebus
33 2, 15| principem esse abiectissimorum hominum, ita corporis forma et omni
34 2, 15| optime, quandoquidem, maximis hominum aerumnis neglectis, asini
35 2, 18| apud mortales genus quoddam hominum, quos si spectes progredi
36 2, 18| ambitiosorum immodestissimorumque hominum, qui quidem eiusmodi sunt
37 2, 18| et tertium quoddam genus hominum, sane doctrina et praeclaris
38 2, 18| nequeant. Hoc ex genere hominum quendam, cum de diis disputaretur,
39 2, 18| inveterata praesertim in animis hominum opinione de diis, quos tamen
40 2, 18| arbitramur et eos, hac nostra hominum qua constituti sumus miseria
41 2, 18| miseria perspecta, ab Iove hominum patre et deorum rege pro
42 2, 18| non esse quam homines? At hominum gratia tam multa in medium
43 2, 18| Sed ea demum cedo fecerint hominum causa, quaero bonorumne
44 2, 18| voletne ille quidem ex medio hominum grege abreptus et inter
45 2, 18| necessitas, sed plura adiecit hominum improbitas atque stultitia,
46 2, 18| ita liceat diis, spreta hominum causa: cum Ganymede inter
47 2, 20| contulerit quae quidem ad hominum usum, ad vitae necessitatem,
48 2, 22| pertubandis tantopere et deorum et hominum rebus, exultabat animo sibique
49 2, 22| sintne ex tua re an non. Hominum improbitate inprimis quantum
50 2, 22| id deceat tantis caeptis hominum insaniam velle habere castigatam.
51 2, 22| unam admodum si addideris hominum generi feminam, tantum illa
52 2, 22| profligatis atque prostratis rebus hominum, caeli quoque fundamenta
53 2, 23| intelligere tuane an deorum an hominum gratia et causa instituas
54 3, 1| Videbis enim quo pacto salus hominum deorumque maiestas et orbis
55 3, 2| poterat perpeti magis quam hominum populos perire, huicque
56 3, 2| destinarat, Iunoni ad res hominum servandas ultro sua et studia
57 3, 9| poterat unde in hoc genus hominum tantum cognitionis incessisset
58 3, 11| laborantem. O deterrimam hominum conditionem! Quam multos
59 3, 11| iracundiam, et quam rem in hominum vita tantopere improbent
60 3, 12| credam qui asserant illud hominum genus fore sapientissimum
61 3, 12| apud mortales genus quoddam hominum, qui philosophi nuncupentur,
62 3, 19| quod cum inter se hoc genus hominum nulla in ratione conveniat,
63 3, 19| re inventa, multa me in hominum vita reperturum putabam
64 3, 21| Quibus calamitatibus acti, hominum genus, quod deos votis aureis
65 3, 21| apparatibus superi ab caetu hominum dignari tenerique se advertentes
66 3, 21| suorum commodorum spe causae hominum adversarentur sententiam
67 3, 21| postulationem reiicerent; qui vero hominum res salvas cuperent, quorum
68 4, 2| 2-~ ~Iam vero omnis hominum, ut ita loquar, torrentes
69 4, 2| resonabant. Addebantur his hominum murmur latum atque ingens
70 4, 2| Proh» inquit «o rex, tantum hominum confremuit istic subtus,
71 4, 2| subegisse, absumpsisse, hominum vero plurimorum impetum
72 4, 2| Et quod magis miretur, in hominum numero sapere quidem per
73 4, 3| Iuppiter. Tandem lustrata urbe hominum turmae sua per diversoria
74 4, 8| illius memores dicti, qui ex hominum corio contegi posse caelum
75 4, 10| Parcas et Hispiades populare hominum familias, omnia consenescere
76 4, 10| malorum perpeti quam redire ad hominum vexationes obeundas. Aderat
77 4, 11| pietatem, ad vitae modum, ad hominum gratiam conciliandam faciant
78 4, 12| est animans et longe ab hominum natura defunctorumque animis
79 4, 12| siderum cursus teneas et quae hominum sint ignoras! Ex Charonte
80 4, 12| impressarentur. Multas formasse hominum species et ex his selegisse
81 4, 12| crevisse hoc personandorum hominum artificium usu quoad pene
82 4, 13| intellexisset vehementer risit hominum ineptias, qui tantos labores
83 4, 13| omnia conveniunt. In his hominum operibus nihil invenies
84 4, 20| deo acciderint? Dum res hominum non ignorare digno certe
85 4, 21| maximoque Iovi et sua et hominum causa suadeas ut tabellis
86 4, 22| castigabat: «Quid tibi voluisti, hominum pater et deum rex? Quis
|