Parte, Paragrafo
1 pro, 8| praescripta prooemiorum lege rem ornare ad decus ducat? Ego
2 1, 1| virili quisque in eam ipsam rem aliquid elegans dignumque
3 1, 1| satisfaciam». Inde igitur rem se dignam excogitavit. Universum
4 1, 3| hactenus dicta sint, ad rem redeo. Itaque tantis ab
5 1, 3| certatim maximis laudibus rem prosequi aggrediebatur:
6 1, 3| quae sic parentur: proinde rem sedulo exequantur et tacite
7 1, 5| exaudiri voces possent ad rem spectandam accursitarant
8 1, 11| animum recrearet, quae ad rem pertinere arbitrabatur,
9 1, 13| illi quidem, malam suam in rem, malumque in cruciatum,
10 1, 15| tuo officio quae ad deorum rem pertineant exequere, id
11 1, 19| improbos perdidicit Momus. Ad rem redeo. Sic se res habet:
12 1, 24| comprobavere. Quam enim rem ne facta esset poterat ope
13 1, 26| Abi tu» inquit «malam in rem, Fama, quandoquidem fari
14 1, 28| Fortuna, Virtuti ob eam rem infensa, quod iam pridem
15 1, 28| occasionis gratia. Sed illico in rem sibi gratissimam incidit:
16 1, 28| Tu proinde quae tuam in rem futura sint dum et tua et
17 1, 29| incommoda ea sint meam futura in rem? Est ergo uti aiunt, sub
18 1, 29| quandoquidem unam hanc ob rem refertum cadaveribus mare,
19 1, 30| oratione tum multa quae ad rem faciant, tum et qua sit
20 1, 30| persuadet. Mox ut eos ad rem exequendam animis iam et
21 1, 34| rogatque se vertant in quampiam rem, quo se in libertatem vendicent.
22 2, 2| caelo armatos deos. Quam rem audiens Momus, flagitiorum
23 2, 5| mota Pallas ut commodius rem totam cum collega definiret
24 2, 6| innocentiae: quam quidem rem pulchre assequemur si verba
25 2, 6| illis penitus discrepemus. O rem optimam nosse erudito artificio
26 2, 9| sententia, quem volentem et ad rem exequendam non ineptum possit
27 2, 9| omnium pervigilem et, quod ad rem conferat, celerem pedibus
28 2, 10| quidnam fuit causae ut quam tu rem fastidias, eius tu rei auctorem
29 2, 13| quidem militem se beneque rem gessisse manu et animi viribus,
30 2, 13| postquam adeptum partumve est rem esse procul dubio difficillimam
31 2, 13| exitiumque redundet. Denique, si rem satis spectaris quod isti
32 2, 13| libertatis ac voluptatis, quam rem ita esse multa cum festivitate
33 2, 13| expostulabis. Est et illud quod ad rem egregie faciat, ut cum nemo
34 2, 14| partem commoto? Quam quidem rem tu, o Iuppiter, deorum princeps,
35 2, 15| ipsum me accusem: audies rem festivam. Versabatur inter
36 2, 15| his alias. Nunc vero ad rem redeam, hoc est ut affirmem
37 2, 16| perfamiliariter. Quam quidem rem cum ex Iovis imperio factitaret (
38 2, 18| numero facinorum, quae ad rem faciant, referentur. Esse
39 2, 20| se gaudio exultabat. Quam rem intuens Hercules subridens «
40 2, 21| facere accusant quae suam in rem non sint, neque verentur
41 2, 22| quam ut tantam aedificandi rem aggrediare. Illi quidem,
42 3, 2| 2-~ ~Sed ad rem proficiscamur. Itaque indicarat
43 3, 2| usus et commoditates eam rem interpretantes, quisque
44 3, 2| praescriberent hanc ipsam rem ad sui status robur et firmitatem
45 3, 2| ut pro suscepto instituto rem exequeretur; tum et primates
46 3, 2| commoditatibus consulentes nullam rem aliam curabant praeter id,
47 3, 3| qui meis artibus ita mihi rem hanc paraverim, ut regem
48 3, 5| et quantum potuit quae ad rem facerent longis sermonibus
49 3, 7| ridiculum, procedebat ut rem cognosceret. Eo cum propius
50 3, 9| animadverteret, commento ad eam rem usus est eleganti. Namque
51 3, 9| vanos atque mendaces. Ut rem teneas, de illis ipse nonnumquam,
52 3, 10| prosilirent suisque motibus rem quoquo versus vellent ex
53 3, 10| apud Iovem unam eamdemque rem sed variis diversisque causis
54 3, 11| temperasse iracundiam, et quam rem in hominum vita tantopere
55 3, 12| cura apud te conveniat? Sed rem expediam: hicque tibi iam
56 3, 14| quantumque conferat eos qui rem publicam moderentur ita
57 3, 14| perturbationum causa. Quam rem futuram Momus, ut erat acutus
58 3, 16| velle dicere quam quod ad rem qua de agebatur ulla ex
59 3, 16| paululum quippiam totam rem plurimum impediret: sed
60 3, 18| aliqua item ex parte eam rem ita cecidisse ferebat minime
61 3, 19| ceteras ob res, tum quod in rem Iovis cessisset. Eoque admodum
62 3, 19| hilaritatemque restituant. Audies rem cum festivam, tum et plenam
63 3, 19| his alias. Illud sit ad rem, quod cum inter se hoc genus
64 3, 19| audies, o Iuppiter, ridiculam rem. Incidit enim in mentem
65 3, 19| quod sapiens et ad nostram rem accommodatissimum videretur,
66 3, 20| sed eorum quae nostram ad rem conducerent illud placuit
67 3, 21| vulgo dictitent non aliam ob rem structum fuisse ita nisi
68 3, 21| dolo et improbitate. Quam rem cum mature ita esse in Momo
69 4, 2| peterent rogavit, cumque rem intellexisset, tanti spectaculi
70 4, 3| artubus torisque praepotens, rem se dignam aggreditur, nullis
71 4, 5| Malam» inquit «tuam in rem! Non desines de istis tuis
72 4, 6| Iuppiter haec intuens intra se rem sic deputabat: «Credin me
73 4, 7| auxiliatorem dixit, quo propitio rem tam fauste atque feliciter
74 4, 9| Verum de his hactenus: ad rem redeo.~
75 4, 10| volens profugisset: eamque ad rem dehortandam mortalium aerumnas
76 4, 10| neglexerat non aliam ob rem, nisi quod extrema egestate
77 4, 11| importunitas est centies negatam rem dura et nusquam intermissa
78 4, 12| hac iter feci. Sed, quo rem intelligas, quae tibi eiulatus
79 4, 12| disquirendo. Adsis animo: audies rem rarissimam. Sic enim aiebat
80 4, 14| illis quidem cum Oenope rem fuisse, qui se ad propulsandas
81 4, 15| inquit «o Charon, tuam enim rem aeque atque meam ago. Ego
82 4, 15| aliqui aut plures totam rem moderantur, qui quidem si
83 4, 18| Aeolus excitus ex antro rem sciscitatum evolavit. Venti
84 4, 21| ignobilem». Tum Charon: «Audies rem dignissimam, ac iuvat quidem
85 4, 21| fluvii fauces, si satis rem teneo, ingressi sumus. Novi
|