Parte,  Paragrafo

 1   1,    1|           quando apud nos humiles mortales in vita degenda pugnantem
 2   1,    4|      deorumque cultus passim apud mortales deseri occiperent. Id ubi
 3   1,    6|        aspectus maiestate et apud mortales auctoritate plurimum valeret,
 4   1,    8|    Senserat apud quod divertisset mortales molto <magis> quidem quam
 5   1,   14|        bene de genere deorum apud mortales fueris promeritus, profecto
 6   1,   27|         quin Famae rumoribus apud mortales deorum opinioni vehementer
 7   1,   28|        constituendarum rerum apud mortales provinciam affectasset quodve
 8   1,   28|           de re, dum quaeque apud mortales agerentur observat, sensit
 9   1,   28|           instituisse in ara apud mortales focum succendere divorum
10   1,   29|        artibus istis, quibus apud mortales assuevere assentando, blandiendo
11   1,   29|         gratis philosophabere. En mortales caelum petunt, tu exulas,
12   1,   29|           artibus. Hic demum apud mortales quantas clades, quantas
13   1,   33|          namque proci amatoresque mortales, vim inferre parati, ad
14   1,   35|         cum ita essent, frustrati mortales non sine rixa ereptum Laudi
15   2,    1|  perturbationes Momi exilium apud mortales excitaverit hactenus recensuimus;
16   2,    2|         Recusarat Pallas velle ad mortales accedere, nam eos quidem
17   2,    3|          Siccine, Mome, quod apud mortales aiunt, omnes ab exilio ad
18   2,    9|        sciscitari Virtutemne apud mortales viderit. Hic Momus, dura
19   2,    9|        deorum princeps, quae apud mortales in dies gerantur» inquit «
20   2,    9|      licet, desit, quod quae apud mortales agantur habes neminem qui
21   2,   12|            ut multa votis poscere mortales assueti, votis vota dum
22   2,   13|       rideo, Mercuri, quod aiebas mortales votis poscere ut indecentes
23   2,   15|          hoc est ut affirmem apud mortales nihil inveniri commodius
24   2,   15|           non potuisse in te apud mortales ea quae apud nos divos plus
25   2,   18|    faciant, referentur. Esse apud mortales genus quoddam hominum, quos
26   2,   18|           probaret quos scelerosi mortales suorum facinorum auctores
27   2,   18|    durissimisque aerumnis obrutos mortales, quos ita vexant, ita in
28   2,   18|   acceptos! Quid admisimus miseri mortales ut, rebus omnibus quae gratae
29   2,   18|       optima omnia mereantur: nos mortales, ad miseriam nati, obrui
30   2,   18|         infesti semper ad miseros mortales malis conficiendos invigilant».~
31   2,   20|       simplicia deceat. Quid illi mortales possint eloquentia ex Momo
32   2,   20|          oportet, quamdiu fuerint mortales, tamdiu fuisse et opinionum
33   2,   20|           Etenim quis unquam apud mortales tam protervus inventus est,
34   2,   20|           Mome, ut qui illic apud mortales quo colamur, veneremur,
35   2,   20|       inquam, hi sunt omnes inter mortales a quibus superi multa et
36   2,   20|         laudo, Mome, si tuam erga mortales mentem et animum bene interpretor,
37   2,   21|       immemores, ingrati, indigni mortales ac novarum semper cupidi
38   2,   24|          tune Herculem ipsum apud mortales noras?». Tum Momus: «Tu»
39   2,   24|          hunc ipsum servisse apud mortales. An vero, mi Mome, id est
40   3,    4|           sententia, ut quos apud mortales omnia nosse praedicant,
41   3,    5|       fastu solus atque ignobilis mortales adire philosophos tum consulendi,
42   3,    6|      ingrate: namque ut primum ad mortales appulit, in Academiam forte
43   3,    7|        hoc mali est» inquit «apud mortales? Ne vero et stulti etiam
44   3,    9|          diutius esse possim apud mortales», caelumque idcirco petiit,
45   3,   12|      faciant, quibus ceteri omnes mortales utantur? Quod si plus ceteris
46   3,   12|           Nam versari quidem apud mortales genus quoddam hominum, qui
47   3,   12|       Recte» inquit «nam est apud mortales Democritus quidam minutis
48   3,   16|          diceret non iniuria apud mortales veteri sanctissimoque more
49   3,   19|        eorum quivis ceteros omnes mortales delirare atque insanire
50   3,   20|      Momum praedixisse tales fore mortales ut etiam, sin aliter nequeant,
51   3,   20|       possum quidem aestu sitique mortales perdere, Iuppiter, mortales,
52   3,   20|       mortales perdere, Iuppiter, mortales, inquam, perdere». Tum Iuppiter: «
53   3,   21|          bene in dies promerentes mortales beneficio obstringere quam
54   3,   21|       demum statueret an qui apud mortales, quibus esset odio, deos
55   3,   21|        Momus odiis praeditus erga mortales satis patere quidem cum
56   4,    2|    sacellaque atque aras adeuntes mortales non perspici a superis nubium
57   4,    8|          hoc esse mali dicam apud mortales, ut praesentem deum irrideant,
58   4,   10|          inferis ad superos usque mortales, arduam esse audierat et
59   4,   10|          si se prius comitem apud mortales viaeque praemonstratorem
60   4,   12|         Id quadrupedum genus apud mortales etsi noxium est, mortale
61   4,   14|      luisses. Nam te quidem inter mortales monstrum petissem et cuius
62   4,   14| statuuntque ceteris in rebus apud mortales id observandum, ut nihil
63   4,   15|        bene est. Nunc demum iuvat mortales adivisse. Atqui num vides?
64   4,   17|    sordidissimus videri quam apud mortales lautissimus, modo teterrimas
65   4,   18|       occurrit animo ut metuat ne mortales iudicent ingratos fuisse
66   4,   18|          atque mox abeat, ne apud mortales comperta re irrideantur:
67   4,   18|          Spes, quae mutilata apud mortales remanserat, verum etiam
68   4,   20|   agnovere: multas enim, cum apud mortales degeret, Momus cum Gelasto
69   4,   20|   dignitate malui semper me inter mortales humillimum videri quam inter