Parte, Paragrafo
1 pro, 5| Cuperem in me tantum esset ingenii, quantum in hac
2 1, 1| iracundeque magis iactabat quam esset par, ut iam tum hinc acerba
3 1, 2| focus ad tantas res agendas esset commodus, cavere superi,
4 1, 4| iam pridem aliorum causa esset, erga Momum occulte factus
5 1, 6| facinorosissimique Momi iniuriis esset vendicatura. Dea ut primum
6 1, 8| Veniebat in mentem quid sibi esset cum iratis divis causae.
7 1, 8| consiliique sua in causa esset impetraturus. Accedebat
8 1, 12| elatius agitare caeperat quam esset par. Etenim imperitare,
9 1, 15| perpetraretur verita, velum quo esset accincta, instar apicis
10 1, 21| est quam et morae et sui esset impatiens. Ad puellam enim
11 1, 24| Quam enim rem ne facta esset poterat ope nulla consequi,
12 1, 24| post id, quod ex se natum esset colligens monstrum horrendum
13 1, 24| mira et nimium intempestiva esset loquacitate praeditum: namque
14 1, 28| observat, sensit quale interea esset terris obortum immane monstrum,
15 1, 28| deae caepta, quoad in se esset, dirimere, laeta ad terras
16 2, 11| consilii. Negligentis potius esset atque inconsulti levium
17 2, 12| videri multo voluit quam esset id quidem cum ut coniugis
18 2, 12| interrogarat quidnam id ita esset, cur Phoebum ad Iovem salutandum
19 2, 13| cupidus vocavit ut secum esset in coena. Ridebis atque
20 2, 13| saperet aequitatem, quod non esset alienum a iustitia, quando
21 2, 13| fumum cineremque versandum esset, ut tota illa in re bellica
22 2, 15| interdum invidisse, non quo esset ille quidem ita informis,
23 2, 15| videri dignum pietate, cum esset non pietate, sed odio potius
24 2, 15| affectum curis quam cum esset erro, nunquam praeter semel
25 2, 17| principem Iovem, cui relictum esset nihil quod amplius cuperet
26 2, 17| facto ex ignaro fecit ut esset certior, dumque suadere
27 2, 18| occasiones quibus qualis demum esset Momus praeclare agendo ostenderet.
28 2, 18| solitum, ut quid respondendum esset non succureret: posse illos
29 2, 18| non delaudarem si ab iis esset deditum qui malorum tantorum
30 2, 18| usum et vitae modum, quo esset alter alteri adiunctior,
31 2, 20| et eiusmodi, quae longum esset prosequi, cum praeclara
32 2, 22| Momus, sentiens quid suis esset consecutus artibus in pertubandis
33 2, 24| agere perseverat. Longum esset referre quam se quidem quisque
34 2, 24| dedicem? Servire id quidem esset, non amare. Sed hac in re
35 3, 3| impertiri. Quanta mea haec esset voluptas, si haberem quicum
36 3, 5| nova invidia coacervare esset veritus, fortassis adducebatur
37 3, 5| gravitatem atque dignitatem esset obtemperandum, habendos
38 3, 7| praesecare. Id sibi cum visum esset opus partim mirabile, partim
39 3, 9| Iuppiter quod norat quam esset quidem Mercurius curiosus
40 3, 10| caelum non minus quam tris esset in partes divisum. Namque
41 3, 11| elicere sermones, quoad et qui esset Mercurius et qua de re appulisset
42 3, 11| videret, rapto eodem quo esset lacessitus fuste, sedentem
43 3, 11| in philosophum istiusmodi esset iratior. Dehinc, ad Diogenem
44 3, 12| Sed cum satis Mercurium esset allocutus et non cessaret
45 3, 14| convenissent. Ille vero, quod esset nihil commentatus, ad tantam
46 3, 16| Mars vero, cum ad se ventum esset, nihil plus habere se quod
47 3, 18| maxime quod gravi illa esset hoc pacto sollicitudine
48 3, 20| medium contulimus quae longum esset referre, sed eorum quae
49 3, 20| persuadebat et adiurabat. Longum esset referre quibus verborum
50 3, 21| accedebant; quin et, quo nihil esset non refertissimum rebus
51 3, 21| qui apud mortales, quibus esset odio, deos invisos et infensos
52 3, 21| beneficii gratia id facere quod esset ultro facturus. Idcirco «
53 4, 3| in suum quod in theatro esset simulacrum converteret,
54 4, 4| temporum suorum facies cum ita esset, non defuit sibi Oenops.
55 4, 8| deus audiens, etsi mente esset bardus et ingenio prorsus
56 4, 8| Oenops vero, cum satis esset veneratus fautorem deum,
57 4, 10| nunquam visurusque postea esset nunquam; sed tantae peregrinationis
58 4, 10| miser, cum solvendo non esset? An eo in loco aeternum
59 4, 11| profiteri et aggredi cui esset rei minime aptus. At ex
60 4, 12| principio quippiam facturus esset, mente et cogitatione sibi
61 4, 12| selegisse et deputasse id quo esset hominem conditurus; id vero
62 4, 15| advenit, quod enim et quale esset potui nunquam intelligere!
63 4, 19| statuas in eamque, quod esset vacua, illam sortibus plenam,
64 4, 19| sed crumenam, quod operi esset intentus, neglexit. Nox
65 4, 19| viderent aurone solidus esset, uti suspicabantur, alii
66 4, 20| animi dolores. Atqui et quis esset et quid illic tam graves
67 4, 21| nunquam non deerant quibus esset usus. Sed haec, ut dixi,
68 4, 21| nil plus volebam quam quod esset, sic enim volebam omnia
|