1-500 | 501-720
Parte, Paragrafo
1 pro, 1| praesertim sibi servasse palam et in promptu est, ut voluerit
2 pro, 1| quidem omnium esse prima in divinitate, ni fallimur,
3 pro, 2| a vetere hominum memoria in hanc usque diem observatum
4 pro, 2| ut sint illi quidem suo in laudis genere singulares
5 pro, 3| nullam ob gratiam habita in pretio, nisi quod unica
6 pro, 4| impossibile sit aliquid adducere in medium quod ipsum non a
7 pro, 4| omnium opinionem et spem in medium attulerit. Proximus
8 pro, 5| 5-~ ~Cuperem in me tantum esset ingenii,
9 pro, 5| tantum esset ingenii, quantum in hac una re procul dubio
10 pro, 5| intelligerem versari me in quodam philosophandi genere
11 pro, 5| susceperis ita scribere, ut in rebus gravissimis tractandis
12 pro, 6| parte sentiant se versari in rerum pervestigatione atque
13 pro, 7| quasi poetarum licentia in scribenda historia abusus
14 pro, 7| intelligi voluerint, quibus in hanc aut in alteram institutorum
15 pro, 7| voluerint, quibus in hanc aut in alteram institutorum partem
16 pro, 7| meditando. Itaque cum sit in hominum animis perassidua
17 pro, 7| optimi poetarum introduxere in scaenam. Sed de his alius
18 pro, 8| ironiam, quales futuri sint in vitae cursu et rerum successu,
19 pro, 8| ignominiae, quid firmitatis in republica aut eversionis
20 pro, 8| tecum. Nam quis est qui in prooemiis scribendis non
21 pro, 8| consequatur: ergo aliorum ope in ea re non indiges. Ego vero (
22 pro, 8| indiges. Ego vero (quoad in me sit) tua et dicta et
23 1, 1| apud nos humiles mortales in vita degenda pugnantem aliquam
24 1, 1| praeditum praepostero, mirum in modum contumaci, naturaque
25 1, 1| nullis non esse odio mirum in modum gaudeat. Hunc memoriae
26 1, 1| universam denique orbis machinam in ultimum discrimen adducere.
27 1, 1| causa et modus extrudendi in exilium Momi fuerit; post
28 1, 1| ut sua pro virili quisque in eam ipsam rem aliquid elegans
29 1, 1| muneris Iovi non ingratum in medium produxere. Solus
30 1, 1| fore editum gloriabatur, et in tanto aliorum tanquam communi
31 1, 1| producendarum rerum studio sua in pervicacia summa cum voluptate
32 1, 1| universorum odia dictis factisque in dies magis ac magis subire.
33 1, 1| celebres opifices deos magna in admiratione suorum a se
34 1, 1| subegisset, quo malo a vicino in pacatius solum posset trahi.
35 1, 1| prope divinum; sed, si qua in eo spectaretur formae dignitas,
36 1, 1| deorum esse ductum facie. In eoque opere illud tamen
37 1, 1| quod intra pectus mediisque in praecordiis homini mentem
38 1, 1| supercilia propatulaque in sede vultus locasse oportuit.
39 1, 1| referret, suis freta artibus, in gratiam volens ac lubens
40 1, 1| aperire consiliumque suis in agendis rebus ficta fide
41 1, 1| praetermittere quo illi esse in tempore nocua egregio aliquo
42 1, 1| detulerat, ea spe ut, multorum in unum Momum invidia odiisque
43 1, 1| varios interpretes crebre in dies multorum adversus Momum
44 1, 1| esse quam hominem. Ergo in hominum animos curas metumque
45 1, 1| homines longe deteriori in sorte quam bruta animantia
46 1, 1| magistratus imperiaque in quos visum est impertitus
47 1, 1| legavit, concione habita, qua in concione illud iterum atque
48 1, 2| dilabentur. Accedit quod solis in villis mapparum quas dea
49 1, 2| illucet, atque ea quidem in diis hanc habet vim, ut
50 1, 2| habet vim, ut ea conspicui in quas velint rerum formas
51 1, 2| maximorum deorum effecere, alii in aureum imbrem cygnumve,
52 1, 2| imbrem cygnumve, alii aliud in animans sese, prout sua
53 1, 3| intenta, Momum esse animo in Iovem subinfenso. Idcirco
54 1, 3| videor videre, de Iovis in superos merito secus atque
55 1, 3| te, a quo me intelligam in amore ita accipi prope ut
56 1, 3| futura sint ita utramque in partem perpenderit atque
57 1, 3| Scilicet tum primum maiorem in modum gaudebat Iuppiter
58 1, 3| homines habere sibi voluit, in quos suos irarum aestus
59 1, 3| aestus ex animo profunderet, in quos ut immani saevitia
60 1, 3| possint mala, ingessit atque in unum accumulavit. Alia ex
61 1, 3| munitissima tutissimaque recipiant in castra, mortem; sin vero
62 1, 3| tamen est aliquid tanta in re, quo te quoque posse
63 1, 3| Fraus iurare amantem, ipsa in ara, sese cum factus forte
64 1, 4| conspiratione tantisque in se unum insurgentibus irarum
65 1, 4| strepitu sibi cavisse properat, in voraginem multo hiatu praeruptam,
66 1, 4| flamine deorum insigni, in solum etruscum quasi alter
67 1, 4| gentem religioni maiorem in modum deditam offendit:
68 1, 4| deorum commissum flagitium in eam diem, cuius Momus diligentissimus
69 1, 4| decantabat. Iovis audiebantur in scholis, in theatris, in
70 1, 4| audiebantur in scholis, in theatris, in triviis adulteria,
71 1, 4| in scholis, in theatris, in triviis adulteria, stupra
72 1, 4| miscebantur et vulgatorum in dies scelerum numerus et
73 1, 4| Naturae opus, cui non sit in tanto productarum rerum
74 1, 4| auxiliumque mutuo (ut fit in perditis rebus) alter ab
75 1, 4| obiiciebant. Ille, ut erat in omni suscepta controversia
76 1, 6| est, ut discant homunculi in quemquam divorum tametsi
77 1, 6| proferebantur sententiae. Una erat, in quam quidem pedibus ibant
78 1, 6| animos quovis argumento in integrum statas veteres
79 1, 6| Altera erat sententia, in qua variabatur, sed primarios
80 1, 6| terrarum incolas, veluti in provinciam, summa cum imperii
81 1, 6| quibus possit artibus communi in periculo publicam ad salutem
82 1, 6| Illa, optimam de se spem in tanto deorum discrimine
83 1, 7| inde ad theatrum, postremo in aedes Publici Iuris hominum
84 1, 8| consilia volvebat. Veniebat in mentem quid sibi esset cum
85 1, 8| aliquid opis consiliique sua in causa esset impetraturus.
86 1, 8| Laudem initus amor. Tandem in hoc irrupit consilii, ut
87 1, 8| ex infimo abiectoque loco in pristinam dignitatem vendices.
88 1, 8| Esto sane: ipsum te intus in animo habeto quem voles,
89 1, 10| tentata et cognita deae in se gratia adivisset exclusus
90 1, 11| verbis Momus nuntiatis quam in partem acciperet non tenebat:
91 1, 11| oculis, vultu animisque se in omnes partes versabat. Tandem
92 1, 11| ut spectet quam quaeque in superos astruat, facilius
93 1, 11| astruat, facilius ea quidem in sui caput sint ruitura quam
94 1, 11| partes Momus sentiat ut in animis hominum suis verbis
95 1, 12| abacta et una protruso Momo, in templum deam consalutatum
96 1, 13| illi quidem, malam suam in rem, malumque in cruciatum,
97 1, 13| malam suam in rem, malumque in cruciatum, opum affluentia
98 1, 14| auctores sequi et praecipites in ostentatos seditionum fluctus
99 1, 14| inquit Momus «desperatus meis in rebus, tantis laesus incommodorum
100 1, 15| hoe» inquit «ne tu quantis in periculis versere non intelligis!
101 1, 15| instar apicis quod e caelo in puteum corruens amisisset,
102 1, 15| inquit «quas voles varias in facies versus infestam in
103 1, 15| in facies versus infestam in te insidiarum manum aufugies,
104 1, 15| proceres conversa dea sese nisi in templo alibi pernoctare
105 1, 17| valitudinis gratia petierat. In hanc conversus Momus se
106 1, 17| puellas, quae tunc forte in triviis atque angiportibus
107 1, 18| verborum apparatu caepit in hanc ferme sententiam. Nocturna
108 1, 18| diluculo obdormivisse et in somnis visam sibi curas
109 1, 18| atque cupiditate maiorem in modum oppleverat. Quas cum
110 1, 18| imitari, et quod nostris in curis et laboribus patefactam
111 1, 19| omnes reddidit. Verum petiit in abdito facere id consuescerent,
112 1, 19| afflictis perditisque rebus in tanta haec mea tractus gaudia
113 1, 19| mihi vindicandi mei ratio in mentem inciderit, qua inveniri
114 1, 19| commodas et usui pernecessarias in illo apud superos otio et
115 1, 19| felicem, si illa pristina in rerum affluentia quid possent
116 1, 19| affluentia quid possent in dies nova incommoda tenuissem:
117 1, 19| bene mereri occeperint, in dies excrescet desidiosis
118 1, 19| assentationisque maiorem in modum avidi; sunt alia ex
119 1, 19| captet non habeat et communi in re quid statuisse conferat
120 1, 19| futurum profecto video, ut in contentionis studiis aliquid
121 1, 19| excitetur. Neque dubito quin in me multa ex parte illarum
122 1, 19| et bene mihi quidem, quod in me fuit merito, insperatum
123 1, 20| commentaretur Momus, incidit in mentem ut tetrum aliud adoriretur
124 1, 20| inventi novitatem habet in se quippiam quod quidem
125 1, 21| pendens, hinc vero animum in omnes partes concitans plura
126 1, 21| contendit pedibus, quoad in hederam versus ipsam per
127 1, 21| fratribusque consopitis, in suis concinnandis capillis
128 1, 21| male sui compos et animo in omnem audaciam percitus,
129 1, 21| suspensus dependebat; quo in statu atque exspectatione
130 1, 22| complexus oppressit, atque omnem in partem, ne diis a somno
131 1, 22| porrigens pervicit. Mox se in fenestrae limitem retraxit
132 1, 23| homines vereri, id demum in vita optimum commodissimumque
133 1, 23| ramusculis multa vi innixi in fenestram evadere elaborabant.
134 1, 23| Momus aegre tulit: idcirco in torrentem versus impudentes
135 1, 24| prudentissimique rerum agendarum in hanc usque diem cuncti comprobavere.
136 1, 24| novae etiam inimicitiae in suos redundaturae accumularentur.
137 1, 24| obderet atque exponeret. In eo exequendo opere iam tum
138 1, 25| ingemuit. Ergo ut puellae tanto in discrimine opem afferret,
139 1, 25| Trophaee, quidni, uti assoles, in triviis ad pueros fessosque
140 1, 26| eosdem meminerat recentibus in horas undevis captis rumoribus
141 1, 26| dea «Abi tu» inquit «malam in rem, Fama, quandoquidem
142 1, 27| a diis ageretur. Redibat in mentem quale ab se foret
143 1, 27| mentem quale ab se foret in templo, praeter deum hominumque
144 1, 27| Ceterum, pro vitiata ab se in templo puella, non difficilem
145 1, 27| neget quippiam fecisse, in quo patris hominum deorumque
146 1, 28| provinciam affectasset quodve in ea re sibi deam Virtutem
147 1, 28| visendis monstris maiorem in modum delectaretur, et instituisset
148 1, 28| Virtutis deae caepta, quoad in se esset, dirimere, laeta
149 1, 28| occasionis gratia. Sed illico in rem sibi gratissimam incidit:
150 1, 28| et Virtutem instituisse in ara apud mortales focum
151 1, 28| divorum flamma, quo mortalibus in astra pateret via. Huiusmodi
152 1, 28| difficilia praemeditaris in deorum genus? Num tu adeo
153 1, 28| opprimatur. Tu proinde quae tuam in rem futura sint dum et tua
154 1, 28| auscultato ipsa: quo argumento te in deorum ordinem facile irrepas
155 1, 28| erit ut foco quem posuit in ara dea Virtus tibi opus
156 1, 28| molles istas herbas obdito in umbra, illinc corticem agitans
157 1, 29| haerentem Momus efferri in altum Herculem ut vidit,
158 1, 29| potest quantis utramque in partem commotus animi perturbationibus
159 1, 29| Martis usque regiam advectum in caelum atque illic in area
160 1, 29| advectum in caelum atque illic in area Martis seu fessitudine
161 1, 29| confoderet praebuerant, in caelum me auctore asportaretur!
162 1, 29| Tu, Mome, tu mortalibus in caelum patefecisti viam
163 1, 29| irarum impatientia, tu hostem in caelum substulisti. Et profecto
164 1, 29| substulisti. Et profecto in vita ita convenit, sapientem
165 1, 29| essent, ea gravem molestamque in aerumnam crescant male ferentibus.
166 1, 29| non mortalem, cui novis in dies molestiis congemiscendum
167 1, 29| incommoda ea sint meam futura in rem? Est ergo uti aiunt,
168 1, 29| sint illi quidem, vel duo, in eas recepti regiones caelicolarum:
169 1, 30| quasi seminaria iniiceret, in Herculis speciem versus
170 1, 30| et armis accinctos vidit, in auram conversus evanuit,
171 1, 31| praeoccuparet, docta quam in animum cuiusque primas inscripsisse
172 1, 31| insperatum eventum optimam fore in partem accipiendum. Non
173 1, 32| rependitur, ut qui nos laeserint in deorum numerum ascribantur!».~
174 1, 33| vectibus armatorum irruptio in templum, hinc perterritorum
175 1, 33| seque una inde quam ocissime in quippiam rerum versi proripiant
176 1, 33| est ne desidibus posthac in caelum uspiam aditus pateat,
177 1, 33| ignavis diis nisi unam liceat in formam verti. His peractis
178 1, 33| peractis exsecrationibus, in fulgur versa emicans evolavit.
179 1, 33| filia, pallio amisso, levem in fumum versa hos atque hos
180 1, 34| commotus, trium relictorum in templo deorum vicem ingemisceret.
181 1, 34| ingemisceret. Ergo, ut erat in auram versus, in templum
182 1, 34| ut erat in auram versus, in templum ad divos confestim
183 1, 34| pervadit, rogatque se vertant in quampiam rem, quo se in
184 1, 34| in quampiam rem, quo se in libertatem vendicent. Consulentibus
185 1, 34| vendicent. Consulentibus divis in hominemne, quo, raptis insultantium
186 1, 34| velim quam homines, namque in terris nihil est homine
187 1, 35| perfrueretur, velle degere. Idcirco in papilionem se vertens attrectantium
188 1, 35| erat corpore vasto, immane in saxum versus aliquot eorum
189 1, 35| necessitate rectius consuluit: in eam enim se vertit deam,
190 1, 35| collacerarunt et minutissimas in particulas, ut casus tulit,
191 2, 1| dicendum qua ratione ab exilio in Iovis gratiam restitutus
192 2, 1| rerum artibus pene ultimum in discrimen deos et homines
193 2, 1| eiusmodi, ut facere palam medio in foro amicis (ut aiunt) inimicisque
194 2, 2| mirifice probantibus, ut nulla in re libentius versarentur
195 2, 2| libentius versarentur quam in votis mortalium benigne
196 2, 2| honorificentissime suas in pristinas sedes ad caelicolarum
197 2, 2| detestabili scelere omne caelum in se infestum iraque incensum
198 2, 2| agit apud filiam uti, quoad in se sit, deos ipsos adventantes
199 2, 2| difficile dictu est quam omnes in animi pertubationes iactarit
200 2, 2| repudiabat; nihil fuit formae, in quod vertere se non affectarit.~
201 2, 3| ferre diutius dedignaretur, in quoscumque sibi essent parati
202 2, 3| tenebris miseriarum suarum in summum illustremque pristinae
203 2, 4| porrigere quod promptum et in flagitium accinctum excitatumque
204 2, 6| intra multitudinem atque in negotio vivendum sit, ut
205 2, 6| simulando atque dissimulando; in eo tamen opere sibi nequicquam
206 2, 6| nequicquam desint, sed quasi in speculis pervigilent, captantes
207 2, 6| et voluntas, quae cuique in agendis rebus facultas et
208 2, 6| irritantes, fiet ut immodesti in te in dies insolentiores
209 2, 6| fiet ut immodesti in te in dies insolentiores reddantur
210 2, 7| Iovi ceterisque diis, quoad in se sit, perspectum et cognitum
211 2, 8| infelicissimum exulem versari in sordibus et squallore; sinite
212 2, 8| et squallore; sinite me in luctu, in solitudine degere
213 2, 8| squallore; sinite me in luctu, in solitudine degere et calamitatem
214 2, 8| remissa frontis severitate, in Momum versus «Nos» inquit «
215 2, 8| Momo id Iovis dictum illico in animum induxit ut faceret
216 2, 9| legatorum more, curasse in sua profectione aliud nihil
217 2, 9| superque habuisse negotii in uno Momo pervestigando,
218 2, 9| miseri calamitosique faciunt, in solitudine et squallore
219 2, 9| princeps, quae apud mortales in dies gerantur» inquit «ignoras?». «
220 2, 9| sed ipsa ex re admonitus in id incideret, ut enarraret
221 2, 9| enarraret irrupisse proceres in templum, tumultu exterritos
222 2, 9| matre restitisse variasque in formas versos sibi a consceleratorum
223 2, 9| adversus homines excitandum, in eoque omnem vim orationis
224 2, 9| poterant non facere quin in cachinnum irrumperent ridiculos
225 2, 9| affectos Momus «Quantum ista in re» inquit «quam dicturus
226 2, 9| rei cupere providisse, sed in tanto suorum numero aegre
227 2, 9| benignissime Iuppiter, ut si qua in illa procreanda forte videar
228 2, 10| abscederent; quod Iunonem et in Momum esse infestam et veterem
229 2, 10| mi coniunx, ut fieri te in dies etiam maioribus in
230 2, 10| in dies etiam maioribus in rebus negligentem intuear?
231 2, 10| ornabis, tuos vero, quoad in te sit, omnium esse indecentissime
232 2, 10| genere meritos et invitos in caelum accerseri iubes,
233 2, 10| dignam profecto hac mea in te perenni fide et constantia,
234 2, 10| perenni fide et constantia, in quam istarum purgamenta
235 2, 10| profecto prosequar, ut qua in re tibi sum voluptati (dum
236 2, 10| omnia negas deprecanti) in ea mihi sim gravis nimium
237 2, 10| exorare? Mi vir, semperne eris in Iunonem durus? Quod si te
238 2, 10| Iunonem durus? Quod si te mea in causa nequeo flectere, at,
239 2, 12| Itaque haec Iuppiter, et in ea re consulto commotior
240 2, 12| Palladi pro non executo in legatione imperio honestius
241 2, 12| ac fuit quidem ea de re in dicendo usus voce ita elata
242 2, 12| interpellarint. Cui Mercurius in hunc modum responderat: «
243 2, 12| excludi. Ut maiora omittam, in votorum numero erant quae
244 2, 13| quin prae animi laetitia in maximum cachinnum irrumperet
245 2, 13| irrumperet ita ut omnium ora in se converteret. At rogatus
246 2, 13| gratia, siquidem una sola in puella pro eius animi sententia
247 2, 13| cupidus vocavit ut secum esset in coena. Ridebis atque admiraberis
248 2, 13| admiraberis Iovemque Momumque, nam in coena non facile dici potest
249 2, 13| commodiore acquiesceret; in singulis quidem elaborasse
250 2, 13| exercitatione et usu evaderet in egregium artificem; nullam
251 2, 13| viri, ratione, quandoquidem in his omnibus rebus quae ad
252 2, 13| a iustitia, quando item in omni illa armatorum multitudine
253 2, 13| pericula et labores quos in sole et pulvere, noctuque
254 2, 13| immanitateque teterrimos, in fece et sentina perditissimorum
255 2, 13| versandum esset, ut tota illa in re bellica nihil se invenisse
256 2, 13| manipuli armatorum mutuum in ferrum praecipites ruerent.
257 2, 13| pestes hominum properantium in mortem, suique similium
258 2, 13| quoniam multos videbat ea una in re nanciscenda frustra maximis
259 2, 13| dignum deputent, unum te in suis adversis rebus adire,
260 2, 13| condiscant. Neque enim ullum in terris vigere animans quod
261 2, 13| servare opus sit, quid potest in vita difficilius dari atque
262 2, 13| ardua atque impeditissima, in quibus si tua unius utaris
263 2, 13| omnium unam facilem artem, in promptu utilem, vacuam incommodis,
264 2, 13| geometrae, quaeque versentur in arte sua aeque teneri a
265 2, 13| percepta sint. Idem ferme ipsum in hac erronum arte evenit,
266 2, 13| cognita atque imbuta sit. Sed in hoc differunt, quod geometra
267 2, 13| desiderant, quae hac una in arte minime requiruntur.
268 2, 13| rerum omnium, quas aliis in rebus ducunt esse necessarias,
269 2, 13| ubique publici est. Alii in foro ne considere neve altercari
270 2, 13| nullis invideas, quandoquidem in aliis cernas nihil quod
271 2, 13| profiteor, ceteris omnibus in artibus unas et item alias
272 2, 13| potuerim. Nam omni quidem in artificio multa sunt, insita
273 2, 13| ferenda tamen sunt iis qui in ea velint versari; at hac
274 2, 13| ea velint versari; at hac in sola una erraria (ut ita
275 2, 13| errones sub divo atque duro in solo accubare: eos contemnis,
276 2, 13| apertioribus obdormies oculis nudo in pavimento quam inter peristromata?
277 2, 13| requiescendum locus et sedes usu in dies mollior atque salubrior,
278 2, 14| 14-~ ~Ceterum, conscendat in concionem erro, dicat eadem
279 2, 14| commovebuntur? Cui tota in causa vehementius assentientur?
280 2, 14| assentientur? Magna est in rebus gravissimis horum
281 2, 14| monitis eademque seriis in rebus referri ac si oraculi
282 2, 14| arduis me et periculosissimis in rebus hominum aeque atque
283 2, 14| rebus hominum aeque atque in levissimis versari animo
284 2, 14| animo aequabili, nullam in partem commoto? Quam quidem
285 2, 14| sapis, optas atque maiorem in modum posse concupiscis.
286 2, 14| trepidabant patres, omnia erant in metu et sollicitudine rerum
287 2, 14| At Momus, curis vacuus, in quodcumque velis latus dulce
288 2, 15| procurva cervice et inversa in sinistrum humerum, collo
289 2, 15| surgebat spatularum una in strumam pergravem, incedebat
290 2, 15| lacernam attavam lacernarum, in qua mille parturientes mures
291 2, 15| conspiciebam. Unum profecto erat in tota illa erronum arte quod
292 2, 15| diis accidissent, nihil in rerum orbe universo est
293 2, 15| quicquam potest, siquidem in ea nihil inveniri potest
294 2, 15| quid recites, non potuisse in te apud mortales ea quae
295 2, 15| praeter semel tota illa in vita doluisse, atque id
296 2, 15| ridere, post id incidisse in mentem ut repeteret quam
297 2, 17| 17-~ ~Quo in numero atque errore cum
298 2, 17| deae gesserint, quo etiam in diis naturam mulierum recognoscas.
299 2, 17| essent non ignarae quid in cuiusque animum et mentem
300 2, 17| nusquam potuisse venire in mentem, ut aggrederetur
301 2, 17| studiis coniunctissimae deae in adversarii gloria non augenda
302 2, 18| simulare dissimulareque omni in causa decrevisset, tenui
303 2, 18| cuius quidem erroris maiorem in modum poeniteat veniamque
304 2, 18| verborum ad dissimulationem in Momo adversus Palladem quam
305 2, 18| hos intuens ita ridicule in se affectos non potuit facere
306 2, 18| breviter audisse, ni et rursus in convivio, in quo maximorum
307 2, 18| ni et rursus in convivio, in quo maximorum deorum flos
308 2, 18| irridendum deposcerent. Qui ergo in hanc usque diem fuerat ex
309 2, 18| illud fuisse, ut quae sibi in dies forent mala subeunda,
310 2, 18| ostenderet. Accidisse ut qua in re se pulcherrime officio
311 2, 18| unice ac maxime curaret, in ea nimium multos, nimium
312 2, 18| spectes progredi oculis in terram defixis, fronte corporisque
313 2, 18| virtutis lumina, si qua in illis sunt, foedissimarum
314 2, 18| habeant. Sed ita congressum in certamen ut cum eloquentem
315 2, 18| quicquam videantur, sed novis in dies assentationum artibus
316 2, 18| omnia instituta vertendo in dies et inmutando, et in
317 2, 18| in dies et inmutando, et in ea re verumne an falsum,
318 2, 18| prae ceteris recte sensisse in suscepta altercatione videantur.
319 2, 18| affirmare, inveterata praesertim in animis hominum opinione
320 2, 18| fuisse piissimum, ut, quoad in te fuerit, omnia nobis esse
321 2, 18| quovis irato patre etiam in perditos liberos animo unquam
322 2, 18| deficere, et antequam se in vita constitutos sentiant
323 2, 18| vita constitutos sentiant in ipsoque aliquid incohandi
324 2, 18| aliquid incohandi conatu ruere in mortem voluistis. At sit
325 2, 18| sustulerunt atque asportaverunt in caelum: in caelum lepusculos,
326 2, 18| asportaverunt in caelum: in caelum lepusculos, in caelum
327 2, 18| caelum: in caelum lepusculos, in caelum caniculas, in caelum
328 2, 18| lepusculos, in caelum caniculas, in caelum equos, aquilas, vultures,
329 2, 18| quod monstra hinc rapta in delitiis habeant non doleo,
330 2, 18| deorum filios, deteriori esse in sorte constitutos quam pecudum
331 2, 18| hominum gratia tam multa in medium effudisse deos praedicant,
332 2, 18| excipiam, cum videam eos in universum mortalium genus
333 2, 18| importarunt! O nos extrema in miseria gravissimis durissimisque
334 2, 18| mortales, quos ita vexant, ita in dies afficiunt malis superi
335 2, 18| immineat, quoad perpetuo in luctu homini vivendum sit,
336 2, 18| et ita vivendum ut omni in vita hora nulla succedat
337 2, 18| adeo statuetis quid tota in re assentire oporteat, quandoquidem
338 2, 18| deorum aliqui vel inviti in id amplitudinis rapti sunt
339 2, 18| homunculorum talem se exhibeat in rebus administrandis qualem
340 2, 18| dices: quid mirum si nimia in licentia constituti insaniunt,
341 2, 19| fuissent intuiti, illico in illam omnem scelestissimam
342 2, 19| potuisse non facere quin in id erumperet verborum, ut
343 2, 20| cavendum item est ne quis in aliorum incommodum atque
344 2, 20| et maximo sentiri deceat in promptu est; quid vero statuisse
345 2, 20| idoneus accommodatusve sit, ut in convivio de his rebus iniucundissimis
346 2, 20| istis studiosorum familiis, in quas tu tam atrocissime
347 2, 20| profiterentur viri docti et in gymnasiis bibliothecisque,
348 2, 20| verborum ambagibus inducas in odium superis? Quod si nescias,
349 2, 20| praetermiserit, omnia temptarit in mediumque contulerit quae
350 2, 21| poculis advolassent, evenit ut in grandem inciderint admirationem,
351 2, 21| fictoresque omnes sua esse in eo expingendo atque expoliendo
352 2, 21| parte successit ut maiorem in modum demirarentur quid
353 2, 21| auribus arrecti et animis in partes utrasque solliciti
354 2, 21| cum aliunde, tum hinc quam in omni re agenda sit ratio,
355 2, 21| beneficii, neque officii memores in te sint, dum assiduis futilibusque
356 2, 21| aedificationisque rudera in aram neptuninam per contemptum
357 2, 21| eiecerit; Ceres ne suum in solum reiciantur repugnat;
358 2, 21| negat posse commode suis in officinis apud se recipi,
359 2, 21| fastidiat esse apud se, ea in principis gremium velle
360 2, 21| desertis et incultissimis suis in vastitatibus excepisse nolint,
361 2, 21| vastitatibus excepisse nolint, ea in regium triclinium reiiciantur?
362 2, 21| homunculi obstant. Sed quid ego in hanc unam pestem animantium,
363 2, 21| obsequi ultro cupimus, omnium in nos temeritatem illeximus.
364 2, 21| intimis ab radicibus succus in baccas educeretur atque
365 2, 21| baccas educeretur atque in ramos fructumque concresceret.
366 2, 21| facere accusant quae suam in rem non sint, neque verentur
367 2, 21| potest furor quam versari in errore, trahi libidine,
368 2, 22| esset consecutus artibus in pertubandis tantopere et
369 2, 23| habere te quippiam quod in tam pulchro absolutoque
370 2, 23| desideres, neque video cur in quo perficiendo omnem diligentiam
371 2, 23| ingenii vires exposueris, in eo innovando aliquid immutari
372 2, 23| immutari posse, nisi forte in deterius arbitreris. Sin
373 2, 23| arbitreris. Sin aliorum te ratio in tantis caeptis commovet
374 2, 23| laboribus atque impensa. Et ea in re ediscendum principio
375 2, 24| 24-~ ~In hanc Momi sententiam Iuppiter
376 2, 24| pensitans, quam ea quidem in se haberent vim ad animos
377 2, 24| se haberent vim ad animos in quamvis partem concitandos
378 2, 24| caepisti sequere, novos in dies amores secta, at Fraudi
379 2, 24| si quid de me venire tibi in mentem potest, ut putes
380 2, 24| principem alienis convitare in aedibus integra condivorum
381 2, 24| esset, non amare. Sed hac in re Martis prudentiam requiro,
382 2, 24| despecta scintillula unde in Herculem posset aliquam
383 3, 1| delectarunt: fuit etiam quippiam in illis, ut videre licuit,
384 3, 1| imperium fuerint ultimum pene in discrimen adducta, et hac
385 3, 1| discrimen adducta, et hac in re tam seria tamque gravi
386 3, 2| indicarat Iuppiter venisse in animum sibi ut deorum hominumve
387 3, 2| tum et minores dii mirum in modum comprobabant. Nam,
388 3, 2| alioquin privati, facile in eam spem adducebantur, ut
389 3, 2| Iovem arbitrabantur tantis in rerum motibus primorum procerum
390 3, 2| docte utebantur. Suas quidem in agendis rebus cupiditates
391 3, 2| integritate atque maturitate in rebus Iovis versarentur,
392 3, 2| consulti ducerent plus semper in omni re putare incommodi
393 3, 2| idcirco admonerent ut tanto in opere incohando iterum atque
394 3, 2| iterum cogitaret, ne quid in perficiundo offenderet quo
395 3, 2| ne facti pigeat, ne quid in experiundo invisum atque
396 3, 2| praeter Herculem, qui quidem in servandis hominibus officio
397 3, 2| modo materia et huiusmodi in dies suppeditabatur, verum
398 3, 3| quid ago? Multorum invidiam in me comparabo. Et quid tum?
399 3, 3| metuas. Nam si qui horum in te insultaverint, tu ad
400 3, 3| interea iuvat de Iovis in me gratia et benignitate
401 3, 3| collectas redegi brevissimos in commentariolos? Profecto,
402 3, 4| cuipiam polliciti sunt, in ea re apud eos minimi pensi
403 3, 4| maiestatem deputant; itaque in suscepta iracundia plus
404 3, 4| dandum pertinaciae quam in debita gratia retribuendum
405 3, 4| fidei statuunt. Sic hac in re Iuppiter neque odia dediscere
406 3, 4| forte dignum laude a quoquam in medium exponeretur, nullos
407 3, 4| cum mandare litteris, tum in dies accuratissime pervestigare,
408 3, 5| communiret. Vicit tamen quod in mentem venit non esse ex
409 3, 5| consulendos mitteret: qua in disquisitione facile sensit
410 3, 5| posset opera praeclaris in rebus uti. At doluit quidem
411 3, 5| Idcirco, ne hac praesertim in re quam esse penitus occultissimam
412 3, 5| dictis: «Fides amorque quo in te affectus sum, Iuppiter,
413 3, 5| aliquid studii et operae in tuis servandis atque augendis
414 3, 5| hac lege, ut quaeque tibi in his prudentiae partes minus
415 3, 6| quidem sed neglectas reiecit in penetrali, seque ad iter
416 3, 6| primum ad mortales appulit, in Academiam forte ingressus,
417 3, 6| Iuppiter obstupuit ipsoque in gymnasii vestibulo haesitavit.
418 3, 6| gestantes atque his quasi in umbra positis pro igniculis
419 3, 6| monstrum, quem quidem hoc esse in gymnasio certo scimus, sed
420 3, 6| est?». His verbis Iuppiter in suspicionem incidit atque
421 3, 6| Interea sensit seducto quodam in viculi spatio intra putridum
422 3, 6| cum appulisset propius et in dolio coactum hominem in
423 3, 6| in dolio coactum hominem in globum demiraretur, accidit
424 3, 7| respectat quempiam mediam in convallem sub pomeriis urbis
425 3, 7| dictum Iuppiter non, ut erat, in eam dictum, quae filium
426 3, 7| immortalem fore optasset, sed in se dictum pensitavit. Et
427 3, 8| disceptantes de diis et maiorem in modum altercantes. Adstitit.
428 3, 8| aeternum; et cum tam multa in eo divina quasi membra conspiciantur,
429 3, 8| machinam deum esse. Si ullus in rerum natura deus aut mortalis
430 3, 8| inquit «sic censeo, infinitos in horas concrescere atque
431 3, 9| suspicio, demirari poterat unde in hoc genus hominum tantum
432 3, 9| posse, quorum tam praeclara in se dinoscendo exempla spectasset,
433 3, 9| hanc opinionem augebat quod in Academia vidisset ex quaeritantibus
434 3, 9| praestantissimam dearum in tantis rebus agendis non
435 3, 9| Mercurius curiosus quamque novis in dies iungendis hospitiis
436 3, 10| superos studia partium tantas in simultates et factiones
437 3, 10| non minus quam tris esset in partes divisum. Namque hinc
438 3, 10| indixerant, ea mente, ut in quamcumque visum foret partem
439 3, 11| Socratem philosophum ipso in angiportu solitarium offenderet:
440 3, 11| adesse intellexisset, manum in Mercurium primus iniecit,
441 3, 11| qui Mercurium prehenderant in maximos risus exciti cum
442 3, 11| eripuit fuga et casu devenit in viculum ubi intra dolium
443 3, 11| Diogenes inhabitabat, quo in loco seducto et arbitris
444 3, 11| auxilium acclamitare, et in Diogenem versus, qui se
445 3, 11| percussisset, «Siccine» inquit «in liberum hominem atque immeritum
446 3, 11| iniuria: nam meo quidem in facto non iniuria sed error
447 3, 11| intellecta, hortati sunt ne in philosophum istiusmodi esset
448 3, 11| iracundiam, et quam rem in hominum vita tantopere improbent
449 3, 11| admonitores audiendos, qui mea in causa eum velint esse me
450 3, 11| velint esse me qui ipsi in aliena non sint: meum tu
451 3, 12| utantur? Quod si plus ceteris in ea re sapere se arbitrantur,
452 3, 12| ut eos aeque errare aliis in rebus, quas nosse profiteantur,
453 3, 12| reliquis esse hominibus in urbanitatis officio similes
454 3, 12| suarum rerum statum repetens, in tanta consiliorum inopia
455 3, 12| consiliorum inopia qualecumque in mentem incidit consilium
456 3, 12| rationibus afferat. Omnem Apollo in tuenda servandaque principis
457 3, 12| iis conveniat quae sibi in mentem venerint. Nam versari
458 3, 12| neque futurum ut vereatur in dubiis rebus eos consulere,
459 3, 12| versiculos:~ ~Scire erat in voto damnosa canicula quantum~ ~
460 3, 13| Tum Apollo «At» inquit «in promptu est quo haereat
461 3, 14| advenissent kalendae et in arcis atrium dii cum solemnium
462 3, 14| sic dixerim, instituta, ut in recto aequabilique consilio
463 3, 14| ageret intelligeret, se in templum infert. Illic solemne
464 3, 14| sese agitaret animo atque in omnis partis haesitaret.
465 3, 14| haesitaret. Tandem incidit in mentem ut Momum regem institueret
466 3, 14| didicissent. Itaque iubet in comitium classes deorum
467 3, 14| decresse quidem singulis, quoad in se sit, morem velle gerere;
468 3, 14| disputent: non affuturum se in concione utili consilio,
469 3, 14| qui forte humiles dii et in publicis insueti praesentiam
470 3, 15| principem gerere, sensit tantam in singulis animorum fieri
471 3, 15| et tantum flagrabat odii in Momum ut se in faciem sentiret
472 3, 15| flagrabat odii in Momum ut se in faciem sentiret exsecrari,
473 3, 16| omnem orationem hac una in re consumpsit, ut affirmaret
474 3, 16| admirari se quidem quod sint in deorum numero plurimi tanto
475 3, 16| laudibus tam celebri tamque in confertissima concione recitaret,
476 3, 16| extulit et grandia de se in posterum pollicitus est;
477 3, 16| studiis partium excitati in convitia conveniunt, inglomerantur,
478 3, 17| sponte sua iam pridem satis in Momum commota, nunc deae
479 3, 17| invitus Hercules, Momumque in hunc atque in alterum manuque
480 3, 17| Momumque in hunc atque in alterum manuque voceque
481 3, 17| erat praepotens, ita suum in dorsum reiecit ut resupinum
482 3, 17| avulsa virilitate praecipitem in oceanum deturbarunt. Inde
483 3, 17| universum dearum populum in exilium abigat: non posse
484 3, 17| quidem deas matronas tuto his in locis degere ubi funestum
485 3, 18| perdendi Momi libidinem in tales tamque multas sibi
486 3, 19| faciundis mirifice delectatur et in ea re ita scite perdocta
487 3, 19| ceteras ob res, tum quod in rem Iovis cessisset. Eoque
488 3, 19| illique volens favi fudique in eum tantum mearum rerum
489 3, 19| credo non gravate feres me in ea perdiscenda paululum
490 3, 19| hoc genus hominum nulla in ratione conveniat, omnibus
491 3, 19| sententiis discrepent, una tantum in stultitia congruunt quod
492 3, 19| velint, ut vix feras tantam in sapientiae professoribus
493 3, 19| degere, cum et plebeios video in horam, prout sua fert libido,
494 3, 19| ridiculam rem. Incidit enim in mentem ut cepe quoddam ex
495 3, 19| pressabam; cervice ille in hanc ruebat aurem, ego itidem
496 3, 19| ruebat aurem, ego itidem in hanc; praegrandes ille exporgebat
497 3, 19| intelligerem quasnam primum in animantibus malum, iracundia,
498 3, 19| enim re inventa, multa me in hominum vita reperturum
499 3, 19| commoda et utilissima. Videbam in plerisque animantibus quaedam
500 3, 19| plane satisfacerent, sed ne in homine quidem intelligebam
1-500 | 501-720 |