Parte, Paragrafo
1 4, 10| fortassis inter defunctos Gelastus quidam philosophus alioquin
2 4, 10| transvecturum. Suscipit Gelastus id muneris tametsi invitus
3 4, 11| istiusmodi, ut quaereret Gelastus de Charonte quid ita navim
4 4, 11| illic navi occasio?». Hic Gelastus «Quid» inquit «illi quidem
5 4, 11| quisque instruat?». Tum Gelastus «Atqui hoc est,» inquit «
6 4, 11| assiduitate expostulare?». Tum Gelastus: «Deplorare meum incommodum
7 4, 11| niterentur». «Id» inquit Gelastus «fateor factum inconsulte,
8 4, 11| philosophi?». «Num» inquit Gelastus «quaeris quid sapimus? Etenim
9 4, 11| etiam num ascribitis?». Tum Gelastus «Et istud» inquit «ad officium
10 4, 11| Erit quidem» inquit Gelastus «ut dicis». «Tu igitur officio
11 4, 11| adiutato ut feram». Tum Gelastus: «Atqui est quidem tuum
12 4, 11| Ne tu negasti» inquit Gelastus «licere apud inferos aggredi
13 4, 12| abstrahi. Admonebat enim Gelastus plus itinerum superesse
14 4, 12| rerum manarit mundo. Cui Gelastus, quo se disertum philosophum
15 4, 12| audisse uspiam dici. Tum Gelastus aliunde repetito dicendi
16 4, 12| appellasse motum. Hoc item Gelastus cum dixisset, interpellavit
17 4, 12| defuncti errantem animam?». Hic Gelastus arridens «Ne mirere» inquit «
18 4, 12| rex; eo dum o rex!…». Tum Gelastus: «Lupumne tu regem vocas?
19 4, 12| narrabo, ut voles». Tum Gelastus «Volam,» inquit «sed tu
20 4, 12| persona pervenerit». Tum Gelastus: «O Charon, fingisne haec
21 4, 13| haec, o Charon?» inquit Gelastus. Negavit Charon videri sibi
22 4, 13| rationes expetant». Tum Gelastus: «Sit quidvis, Charon: quae
23 4, 13| coirent venerarere?». Tum Gelastus subridens: «Solus si essem
24 4, 14| dicentem: «Trita haec sunt quae Gelastus confabulatur, deque tota
25 4, 14| Oenopis verba cum etiam Gelastus subaudisset vocemque loquentis
26 4, 14| Ergo ad Charontem rediens Gelastus «Et qualis» inquit «tibi
27 4, 14| pleno intonuerit theatro. Gelastus vero ira concitus in ebrium
28 4, 14| Abeamus!». Charontem revocabat Gelastus, ille saltitans una et tremens
29 4, 14| retinnire omnia deorum risu. At Gelastus, non insuetus theatri, sese
30 4, 14| poplitibus substentabat Gelastus metu exsanguis factus, eaque
31 4, 14| lubet, ego vero abeo». Tum Gelastus duri decrepiti acerbitate
32 4, 14| apud doctos discimus». Tum Gelastus sibi consulens non quo Charontem
33 4, 14| quam qui non fuerint». Tum Gelastus «O» inquit «dictum prudens!
34 4, 15| circumspectans haesitansque Gelastus constitisset, subirritatus
35 4, 15| inquit «etiam haeres?». Tum Gelastus: «Nolim succenseas» inquit «
36 4, 15| rempublicam natantem!». Tum Gelastus «O» inquit «Charon, et quid
37 4, 15| vi remo impulit. Sensit Gelastus Charontem expavisse, idcirco
38 4, 15| palustres calamos abdidit. Gelastus vero cryptam conscendit
39 4, 17| Hunc archipiratae casum Gelastus quasi ab specula confestim
40 4, 17| Tua ego risissem» inquit Gelastus «iniuria?». «Quidni» inquit
41 4, 17| committebat. Hortabatur Gelastus ut balneis ablueretur ne
42 4, 17| belluas, homines, fugiat. Tum Gelastus «Novi» inquit «quid consilii
43 4, 18| 18-~ ~Haec Charon atque Gelastus. Demum petentes altum et
44 4, 20| procella acti Charon et Gelastus ad eam cautem ubi obstrictus
45 4, 20| levato extemplo Momus atque Gelastus sese mutuo agnovere: multas
46 4, 20| tum contra «Tui me» inquit Gelastus «miseret, o noster Mome!
47 4, 21| superosque restituam». Tum Gelastus: «Si per te licet, o Neptune,
48 4, 21| consiliis moveatur». Tum Gelastus «Et quid putas» inquit «
49 4, 21| praeferendum asserebat». Tum Gelastus «Quid esse hoc et ipse dicam,
50 4, 21| irruentes intuens?». Tum Gelastus: «Esto montes ut lubet:
51 4, 21| aquas aut enecari». Tum Gelastus: «Places, Charon; verum
|