Parte,  Paragrafo

 1   1,    3|   supercilio «Et quidam» inquit «mi Mome? Num et tu, ut videor videre,
 2   1,    3|         Aliam tibi reperies amatam, Mome: tibi Fraus, quae te misere
 3   1,    8|             inquit «sunt miseris, o Mome, fastus, servandaque rebus
 4   1,    8|              satis pro decore fiet, Mome, ubi te, quoquo id queas
 5   1,   14|          Num tu hoc» inquit «pacto, Mome, quae modo apud me pollicebare
 6   1,   14|      pollicear: novi ingenium tuum, Mome, et de te sic statuo, dum
 7   1,   29|             vociferare, «Actum est, Mome» inquiens «de te; actum
 8   1,   29|             luctantem spectare? Tu, Mome, tu mortalibus in caelum
 9   1,   29|      ferentibus. Itaque nunc sapis, Mome, nunc gratis philosophabere.
10   1,   29|           caelum petunt, tu exulas, Mome, tu eiectus, exclusus exulas.
11   1,   29|         Tene fugiunt hominum mores, Mome, quam sint illi quidem ambitiosi,
12   1,   29|        fuligine visurus sum. Gaude, Mome!».~
13   2,    3|         commodisque usurum te diis, Mome, annuntio» inquit «et, quod
14   2,    3|      excidit, ut diceret: «Siccine, Mome, quod apud mortales aiunt,
15   2,    6|            quaenam ea persona erit, Mome? Nempe ut comem, lenem affabilemque
16   2,    6|         laetos mittere. Ne tu haec, Mome, ab tua natura penitus aliena
17   2,    6|          usui futura sint. Sequere, Mome, namque abs te quicquid
18   2,    8|           inquit «vota isthaec tua, Mome, ni modus adhibeatur, obruent»,
19   2,   12|      certamen parati sint. Ergo tu, Mome, his tuis inventis omne
20   2,   14|        usurpabat dicere: 'Quid tum, Mome, et quid haec ad te, ad
21   2,   14|      assuescebat dicere: 'Enimvero, Mome, et hoc nihil ad te'. Ferebant
22   2,   14|       observabat dicere: 'Et istuc, Mome, nihil ad te'. Spectabantur
23   2,   14|           crure, aiebat: 'Nequedum, Mome, quicquam est hic, quod
24   2,   15| interpellavit. «Atqui» inquit «heus Mome, num et, quod aiunt, figulus
25   2,   15|      superos ut conscenderes! Vide, Mome, quid recites, non potuisse
26   2,   20|           inquit ego item, o noster Mome, testor, ne quid ipse succenseas
27   2,   20|       debeat, alii viderint. At tu, Mome, illud velim tecum deputes,
28   2,   20|         agites. Quid tibi voluisti, Mome? Utrum philosophos atque
29   2,   20|           deorum gravissime, agedum Mome: negabisne cum istis studiosorum
30   2,   20|             ab re neque ab officio, Mome, si abs te provocatus congrediar.
31   2,   20|             illis, praeter te unum, Mome, succenseat? Quis erit deorum
32   2,   20|             omnium praeter te unum, Mome, qui illos non de se bene
33   2,   20|             illis, praeter te unum, Mome, habendas gratias, diligendos,
34   2,   20|         deorum inservire didicisti, Mome, ut qui illic apud mortales
35   2,   20|             si nescias, philosophi, Mome, philosophi, inquam, hi
36   2,   20|           eam studiosorum familiam, Mome, superi magis quam ut dictis
37   2,   20|     sublatum afferret. Et te laudo, Mome, si tuam erga mortales mentem
38   2,   23|           annuens «Piccine» inquit «Mome, etiam dum seria agantur
39   2,   24|           dea: «Siccine agis mecum, Mome? Egone tibi, quicum vetus
40   2,   24|          apud mortales. An vero, mi Mome, id est uti ferunt? Quid
41   2,   24|          inmurmurans inquit: «Vale, Mome! Tu quidem constirpata atque
42   3,    3|          uti aiunt, malum. Ergo tu, Mome, una cum grege id suadebis
43   4,   20|         Gelastus «miseret, o noster Mome! Sed quid ego meas calamitates
44   4,   20|          hominem oportet. Tum vero, Mome, quid dices si audies quae
45   4,   20|             Vobis item inter vos, o Mome tuque Charon, maeroris levandi