Parte, Paragrafo
1 1, 1| neminem tamen seu apud homines seu apud superos reperias
2 1, 1| novum alterum deorum genus, homines, procreatum esse, et eos
3 1, 1| aerumnis cum iam adeo essent homines longe deteriori in sorte
4 1, 3| Iuppiter optimus maximus homines factos esse, ut haberet
5 1, 3| superas patere sedes, illic homines habere sibi voluit, in quos
6 1, 4| quidem sint opus et opera non homines modo regere, verum et iumenta
7 1, 4| affirmant, sublata apud homines opinione deorum et metu,
8 1, 4| negare deos, ac demum falli homines, qui quidem ob istum, quem
9 1, 19| festivior: et profecto hic apud homines versari oportet, si quid
10 1, 19| Hui quale bipedum genus homines! Appage! Atqui hoc mihi
11 1, 19| Sic se res habet: hic apud homines ferendo tolerandoque dura
12 1, 23| nullos neque deos neque homines vereri, id demum in vita
13 1, 27| praeconio magnorum deorum apud homines ius et maiestas innotesceret,
14 1, 30| Momus, atque ut horum inter homines malorum quasi seminaria
15 1, 34| quidvis fieri velim quam homines, namque in terris nihil
16 2, 1| ultimum in discrimen deos et homines et universam orbis machinam
17 2, 9| valeret ad odium adversus homines excitandum, in eoque omnem
18 2, 13| Sed eas omnes quae apud homines inter egregias habeantur
19 2, 18| erepta volueris, quae quidem homines optanda ducerent? Quis illud
20 2, 18| acuitatem, quibus longe homines a bestiis superamur; cervisne
21 2, 18| annos dedistis ut degerent, homines vero, quorum intererat id,
22 2, 18| belluis caelum replevere, homines exclusos voluere, monstris
23 2, 18| potius factos non esse quam homines? At hominum gratia tam multa
24 2, 20| atque confirmet? Haec ut homines dinoscerent et profiterentur
25 2, 20| pensandum est quod inconsulti homines admiserint. Ideo, ni fallor,
26 2, 21| nos esse principes? Quid homines querantur nullam sibi advenire
27 2, 21| pestem animantium, ne dicam homines, irascar? Hoc nimirum nostra
28 2, 21| plura longe quam optare homines sit fas. Namque principio
29 2, 23| dii seu sint illi quidem homines, semper erit tibi, ni fallor,
30 3, 19| Apollo «Duo» inquit «fuere homines inter philosophos apud quos
31 3, 21| admiratione, sed stupore homines accedebant; quin et, quo
32 3, 21| acceptum opinabatur, inimicos homines malo afficere neglexerit;
33 3, 21| sine flagitio possumus, ad homines incessendos produxerit;
34 3, 21| in coena Momus adversus homines eadem ipsa omnia sceleris
35 3, 21| ultro facturus. Idcirco «Homines quidem» inquit «vestras,
36 3, 21| hac spe qua vota ineunt homines ipsi parum attestantur sibi
37 3, 21| lacessere deorumque delitias, homines, opprimere atque conficere
38 4, 11| Egregios audio et venerandos homines, si se aeque re operaque
39 4, 11| vestris legibus ut sint homines hominibus praesto, ut opera
40 4, 12| confectis, cum vidisset homines aliquos sua non usquequaque
41 4, 13| est quod pluris faciant homines quae possint vilissimorum
42 4, 17| modo teterrimas belluas, homines, fugiat. Tum Gelastus «Novi»
|