Parte,  Paragrafo

 1   1,    1|        elegans dignumque conferret. Iovis dicto certatim paruere superi:
 2   1,    1|             ex eo expostulassent ut Iovis gratiam et auctoritatem
 3   1,    3|             dissimulantes latitent. Iovis enim causa parari quae sic
 4   1,    3|            tu, ut videor videre, de Iovis in superos merito secus
 5   1,    3|        alias. At pulchra esse opera Iovis non inficior, tametsi meminisse
 6   1,    4|            multitudinem decantabat. Iovis audiebantur in scholis,
 7   1,    4|        superis cognitum est, fit ad Iovis regiam concursus. Actum
 8   1,    6|             infensus sit. Tandem ex Iovis senatusque decreto Virtus
 9   1,   31|         arbitrabatur ne quis vacuas Iovis aures ad invidiam sui ob
10   1,   32|           studio visendi propinquas Iovis sedes petierat. Huius tetro
11   1,   32|        Datur idcirco Herculi ferrea Iovis clava, Vulcani arte facta,
12   2,    1|            qua ratione ab exilio in Iovis gratiam restitutus fuerit
13   2,    2|           audierat: tandem, imperio Iovis et amicorum suasionibus
14   2,    4|             versans statuebat neque Iovis neque superum rationibus
15   2,    5|              decernunt deae fore id Iovis consilium ut mature videat
16   2,    7|       Minerva interea constituerant Iovis arbitrio relinquere ut provideret
17   2,    8|     interpellari quominus ad regiam Iovis arcem pro vetere more et
18   2,    8|      paululum conticuit. At Momo id Iovis dictum illico in animum
19   2,   16|              Quam quidem rem cum ex Iovis imperio factitaret (vide
20   2,   17|             genere meritus Momus ex Iovis decreto ac voluntate ad
21   2,   18|  apparitoris adventus sustulit, qui Iovis iussu ad solemne convivium
22   2,   20|           constituta aditum sibi ad Iovis deorumque gratiam et benivolentiam
23   3,    2|           atque maturitate in rebus Iovis versarentur, seu quod prudentis
24   3,    3|             feret: interea iuvat de Iovis in me gratia et benignitate
25   3,    7|      accessisset constitit. At homo Iovis adventu nihil commovebatur,
26   3,   12|         animo factus perturbatior e Iovis conspectu sese abdicavit.
27   3,   12|             commodis et emolumentis Iovis recusaturum se laborem,
28   3,   14|              apudque populum verbis Iovis ita agat: cupere quidem
29   3,   15|            illico ut caepit mandata Iovis explicare et se regem senatus
30   3,   15|             tamen sese ab iracundia Iovis maximi metu revocabant atque
31   3,   16| paratissimumque arbitrio imperioque Iovis Martem affuturum et praestaturum
32   3,   16|              demum de tota re se ad Iovis sententiam referre dixit.
33   3,   17|         Momum: sic soror et coniunx Iovis imperat». Paruit haud invitus
34   3,   19|             ob res, tum quod in rem Iovis cessisset. Eoque admodum
35   4,    2|            Momum imitans in gratiam Iovis aliquo dicto ridiculo cuperet
36   4,    4|             quendam vino madidum ad Iovis statuam pleraque nefanda
37   4,    4|            praeter artificis manum, Iovis instar venerabimur? Est
38   4,   18|         opinionem amittant. Paruere Iovis dicto omnes praeter Stuporem
39   4,   19|  multitudine subriperet. Cum igitur Iovis imperio ardenti opera pareretur,
40   4,   20|       restitutus sum, et quo videas Iovis optimi deorumque aequitatem,
41   4,   21|          deorum, tum et Stuporis et Iovis et Plutonis casus explicavit.