Parte,  Paragrafo

 1   1,    1|           esse tantopere approbandam uti ab imperitis diis approbabatur,
 2   1,    3|             Momus, collocat iubetque uti assideant humo et aliud
 3   1,    3|             Profecto» inquit «sentis uti res est. Sed nondum satis
 4   1,    4|          genus hominum innato et suo uti officio, eamque haud usquam
 5   1,    5|          arrogantes, usu vehementes, uti erant, altercatores, pertinacius
 6   1,   14|         spondeo: tu quidem, si quid, uti mea de te fert opinio, bene
 7   1,   15|          procerem tradere, ac iubere uti quam primum te rerum omnium
 8   1,   19|            Etenim» aiebat «profecto, uti aiunt, rerum omnium vicissitudo
 9   1,   19|       comparatur. Vel quis meum hoc, uti par est, satis laudarit
10   1,   25|              heus, Trophaee, quidni, uti assoles, in triviis ad pueros
11   1,   29|              futura in rem? Est ergo uti aiunt, sub metu voluptas
12   2,    2|   properantem ad Momum anxiam atqui, uti est eius natura veris falsa
13   2,    2|            precibus agit apud filiam uti, quoad in se sit, deos ipsos
14   2,    8|              verbis deprecatus, non, uti concupisset, exceptus exstitit
15   2,   15|           erronum vita est non modo, uti aiebas, vacua incommodis,
16   2,   17|              adversi moliretur. Sed, uti erant mulieres, consilio
17   2,   18|               rerum suarum successu (uti fit) elatus, caeperat spe
18   2,   18|             considerasse, itane sint uti ferunt, quod si quis deos
19   2,   21|             sonitu subincussa caeli (uti sunt aenea) convexa maximum
20   2,   24|           Momus: «Tu» inquit «demum, uti caepisti sequere, novos
21   2,   24|             An vero, mi Mome, id est uti ferunt? Quid taces?». Tum
22   3,    2|             modum comprobabant. Nam, uti fit, ad suos usus et commoditates
23   3,    3|             non insaniat? At vincat, uti aiunt, malum. Ergo tu, Mome,
24   3,    4|             Haec Momus. At Iuppiter, uti est vetus quidem et usitatus
25   3,    5|            opera praeclaris in rebus uti. At doluit quidem suos omnes
26   3,    9|        Namque accito Mercurio edicit uti ad se Virtutem deam ab inferis
27   3,   12|             explicat. Postremo rogat uti quam possit opem atque auxilium
28   3,   16|             Palladem ventum est, ea, uti ex ante composita constitutaque
29   3,   19|             sapis, quam belle scisti uti foro et vitare illepida!».
30   4,    1|           concitatus. Nunc dignosces uti Momo facinorum auctore deorum
31   4,    2|          intuentes obmutuerant atque uti quisque se receperat loco
32   4,   11|              istud admitteres in te, uti tuae res omnes solis in
33   4,   13|       interesse pigeat. Et profecto, uti aiunt, non sine deo tam
34   4,   14| prudentissimorum non semper oportere uti patientia, statuuntque ceteris
35   4,   15|      obsecundantur. Adde quod istic, uti in republica, aut unus aut
36   4,   19|       viderent aurone solidus esset, uti suspicabantur, alii vitreos
37   4,   21|             dispensabantur ad unguem uti volebam ipse. Namque fiebat
38   4,   21|              enim volebam omnia esse uti erant, et nihil magis. Reliquum
39   4,   23|       indecentias ita feret moderate uti a minoribus suos pati fastus
40   4,   24|          neque bona neque mala sint, uti ea sunt quae bona bene utentibus