Parte, Paragrafo
1 1, 1| opinionem intelligebam: sed cum superos ipsos maximos, quibus omnis
2 1, 1| seu apud homines seu apud superos reperias ita singulari et
3 1, 1| tantum valuisse, ut potuerit superos omnes deos omneque caelum
4 1, 1| delitiis multo ferme quam superos esse beatiores, Iuppiter
5 1, 2| potestas referam. Est apud superos sacer aeterno ab aevo ductus
6 1, 3| videor videre, de Iovis in superos merito secus atque vulgus
7 1, 11| spectet quam quaeque in superos astruat, facilius ea quidem
8 1, 11| caput sint ruitura quam superos affectura. Repetat ipse
9 1, 14| cruore aspersae divae ad superos rediremus? Saniore esse
10 1, 18| laboribus patefactam ad superos deos immortales consulendos
11 1, 19| pernecessarias in illo apud superos otio et luxuriae illecebris
12 1, 19| exterminasses! Quod si ad superos rediero... Sed de his alias.
13 1, 19| facto id venturum sentio: superos discet mortalis voto incessere,
14 1, 29| vero non mihi erat apud superos inimicorum satis, ni et
15 2, 2| Vixdum rogata erat apud superos lex: eccam Famam alis stridentibus
16 2, 2| nuntiat tumultuari apud superos, parari maximos motus, iam
17 2, 5| honestior ad consalutandum superos redeat. Misso Momo, cum
18 2, 8| Momum excepere atque ad superos adduxere. Ad Iovem igitur
19 2, 8| rationes malo iniri apud superos exordio interpretatus, penitus
20 2, 15| tanta bona reliquisti, ad superos ut conscenderes! Vide, Mome,
21 2, 17| decreto ac voluntate ad superos rediret honestior; sed fateri
22 2, 18| patres et piissimos deos superos nuncupemus. Quaeso, adeste
23 2, 18| illud doleo, beatos illos superos nostris non moveri incommodis,
24 2, 18| explorata, qua conscenderit ad superos redeundum, quidvis facilius
25 2, 18| moveri? Non licebit opinari superos deos aut nullam gerer mortalium
26 2, 19| optasse ut ea mens erga superos sit, quae suo sit sine detrimento
27 2, 20| desipientibus, quandoquidem apud superos Momus ita se gerit ut non
28 2, 20| de mortalium gymnasiis ad superos rediit. Sed de Momi dictis
29 2, 20| mortalibus asciverit inter superos. De me adventitio novoque
30 3, 7| Iamque decreverat ad superos redire, ne quid gravioris
31 3, 10| 10-~ ~Interea apud superos studia partium tantas in
32 3, 12| Hisque dictis rediit ad superos, Iovemque salutans subridens
33 3, 20| quandoquidem nihil deinceps apud superos constituetur quod ipsum
34 3, 21| 21-~ ~Dum haec apud superos agebantur, Aestus, Fames,
35 3, 21| aggressus sit, idem apud superos, quibus se acceptum opinabatur,
36 3, 21| an qui sui reprehensores superos fuerit tantis conatibus
37 3, 21| accumulareque minime intermittat; ne superos deos lacessere deorumque
38 4, 10| viam, ut puta ab inferis ad superos usque mortales, arduam esse
39 4, 20| omnes risere. Redii ad superos vetus Momus ille qui semper
|