Parte,  Paragrafo

 1 pro,    4|           proverbium: nihil dictum quin prius dictum. Quare sic
 2   1,    1|        superum nullus posthac sit, quin se deum malit esse quam
 3   1,    2|        perpetuis lucescat flammis: quin et huiusmodi est, ut quibus
 4   1,    3|          tam obtusi exstat ingenii quin istuc mentem adhibens intelligat
 5   1,    6|        prospiciebant non defuturum quin propediem, Momo, ut caeperat,
 6   1,    6|          neque defuturum arguebant quin, tam praeclaris fulta coadiutoribus,
 7   1,    8|          sapientis parere tempori, quin et assentando supplicandove
 8   1,   14|           possum ipsum me cohibere quin mea mala sentiens paululum
 9   1,   19|            excitetur. Neque dubito quin in me multa ex parte illarum
10   1,   24|            interlabi non cessabat: quin et plagis ictibusque collisum
11   1,   25|    decantare minime intermittebat, quin et quae audisset vidissetque,
12   1,   27|     turpitudinis, eo non defuturum quin Famae rumoribus apud mortales
13   1,   28|        persimilem non se continuit quin hominem accursitans amplecteretur. «
14   1,   34|   conspicatus, nequivit non facere quin, suorum temporum similitudine
15   1,   34|          homine quod vivat durius. Quin et animantis cuiusquam personam
16   2,    9|            non poterant non facere quin in cachinnum irrumperent
17   2,   13|          potuit ipsum se continere quin prae animi laetitia in maximum
18   2,   15| obiurgatorem petiisse et dixisse: «Quin immo tu pro asino feres?»,
19   2,   17|       Fraudi deae plurimum debeat, quin et indulgendum si studiis
20   2,   18|         affectos non potuit facere quin stomacharetur: aegre enim
21   2,   18|           sibi acerbam et molestam quin de genere deorum superum
22   2,   19|          continuerit, nec dubitare quin si Iuppiter ipse optimus
23   2,   19|            non potuisse non facere quin in id erumperet verborum,
24   2,   20|            furoreque adeo percitus quin mentem, rationem, intelligentiam
25   2,   20|        meritos fateatur? Quis erit quin illis, praeter te unum,
26   2,   20|          assecuti sunt ut sit nemo quin deorum vim et numen esse
27   2,   22|   excitabit ut non dubitem futurum quin ea, profligatis atque prostratis
28   3,   15|            facta singulis infensa, quin et tantum flagrabat odii
29   3,   19|           minus. Non possum facere quin ipsum me rideam: audies,
30   3,   20|        Nequeo me diutius continere quin clamem: o iterum virum admirabilem!
31   3,   21|        stupore homines accedebant; quin et, quo nihil esset non
32   3,   21|            non poterant non facere quin commoverentur. Quo effectum
33   4,   11|          referam? Nemo est illorum quin me suis velit imperiis navigare.
34   4,   11|           velit imperiis navigare. Quin et fuit pridie polyphagus
35   4,   12|       gratia an vera praedicas?». «Quin» inquit Charon «ex personarum
36   4,   18|        oppressit, non tamen defuit quin absterso humero alam decusserit;
37   4,   22|         non potuit facere Iuppiter quin iterum perturbaretur moerore