Parte,  Paragrafo

 1 pro,    5|            liberali profecto, illic plus laboris et difficultatis
 2   1,    6|        essent cogniti, revocaretur: plus enim detrimenti ex illius
 3   1,   19|           quod sunt quidem dii ipsi plus satis ambitiosi et popularis
 4   2,    1|      dignitas et magnitudo et copia plus ab scribendo, dum ingenio
 5   2,   10|        expostulavissem? Nihilo enim plus rogabamus dari quam ut ad
 6   2,   11|             sed ad te sollicitandam plus satis graves intueor. Et
 7   2,   13|       perdas, aliena ut roges nihil plus negotii est quam ut velis
 8   2,   15|     mortales ea quae apud nos divos plus satis possunt. Quid est
 9   2,   20|        incommodum atque detrimentum plus sapiat plusve teneat artium
10   2,   21|        arbitrentur, tum et interdum plus satis iuvet delirare? Quidvis
11   2,   21|             accepto beneficio nihil plus est quod referant quam merum
12   2,   24| suspicionibus excruciari eos qui te plus se ament? Verum Herculem
13   3,    2|           et bene consulti ducerent plus semper in omni re putare
14   3,    3|        excipiet, ut facit, benigne, plus satis habebo fautorum. Vel
15   3,    4|        itaque in suscepta iracundia plus dandum pertinaciae quam
16   3,    4|             videri velle apud Iovem plus sapere longe quam saperent.
17   3,    6|            actum deputabat si nihil plus quam dimidia multatus barba
18   3,   12|           mortales utantur? Quod si plus ceteris in ea re sapere
19   3,   12|      desumpserint. Novi quid dicam: plus sapiunt illi quidem rerum
20   3,   16|           ad se ventum esset, nihil plus habere se quod pro re diceret
21   3,   17|        iniectae manus misero. Nihil plus dico: Momus quidem mulierum
22   3,   20|       reintegrabimus, illis curarum plus et sollicitudinis quam commoditatis
23   3,   21|            in mentem redibat, istos plus satis eruditos minus esse
24   4,    1|       laedendum credas, reviviscat: plus enim relegatus atque ad
25   4,    3|  admiratione et vidisse et laudasse plus satis non intermittebat,
26   4,    6|         probe multatus poenas luit: plus enim cruoris effudit quam
27   4,   10|             defunctorum enim nemini plus nummo uno ad portorii mercedem
28   4,   11|   difficiles; sin erunt difficiles, plus olei et operae exigent quam
29   4,   12|             Admonebat enim Gelastus plus itinerum superesse quam
30   4,   12|        inquit «o Charon, namque non plus semel hac iter feci. Sed,
31   4,   12|           lineamentis contemplandis plus vidit solus quam vos omnes
32   4,   12|          usque undas durare, nihilo plus, nam fluvium ingressis humido
33   4,   14|           prudens! Ex me id iudico: plus quidem molestiae ex patientia
34   4,   19|           forti, sed ingemuit atque plus uno ex maleficis lenonibus
35   4,   20|          pectusque accommodare. Non plus dico, nisi me perversis
36   4,   21|   praedicant? Mitto illa, voluptati plus satis inservire, potentatu
37   4,   21|        posses; ego rerum omnium nil plus volebam quam quod esset,