Parte,  Paragrafo

 1   1,    1|           denique universorum odia dictis factisque in dies magis
 2   1,    3|           huiusmodi ultro citroque dictis, coegit Fraus iurare amantem,
 3   1,    8|  conveniendam duceret. Itaque sese dictis castigans «Ponendi nimirum»
 4   1,   13|           sese ingerens, huiusmodi dictis excandescebat: «Ne vero
 5   1,   18|                     18-~ ~His Momi dictis puellae facile non dici
 6   2,   13|       pendere ad obsequium, parere dictis; item magnifice habitare,
 7   2,   15|       viros probos qui servum hunc dictis castigarent et factum maledicerent
 8   2,   16|           consalutare, gratificari dictis et factis certabant.~
 9   2,   18|          tenui oratione et levibus dictis ab se Minervam missam fecit,
10   2,   20|        superos rediit. Sed de Momi dictis deque tota causa quid a
11   2,   20|         trahere, an deos lacessere dictis et ironia? Sed nos, o superi,
12   2,   20|         Mome, superi magis quam ut dictis tuis commoti eos velint
13   2,   22|           aut meditetur. Adde quod dictis factisque caelicolarum redarguendis
14   2,   24|          et amabo invitam», hisque dictis fronte ad simulationem iracundiae
15   3,    5|       tabellas Iovi porrigeret his dictis: «Fides amorque quo in te
16   3,   12|      degant illepidissimam. Hisque dictis rediit ad superos, Iovemque
17   3,   12|        levitatis assueveris?». His dictis Mercurius animo factus perturbatior
18   3,   19|     sapientum quidem sermonibus et dictis delectari, etiam ubi nihil
19   3,   21|       incitet atque impellat; quod dictis factisque pestem atque perniciem
20   4,    4|      religione, caepit gravissimis dictis increpando absterrere. At
21   4,    9|         quidem semper et factis et dictis cavimus ne quid minus grave
22   4,   11|           re operaque habent atque dictis. Sed vos, dicito, his vestris
23   4,   12|        aequabilem successuram. His dictis abivisse; homunculos caepisse
24   4,   13|  adolescentibus? Ineptum eos velle dictis regere, qui non auscultent.
25   4,   14|         perstrenuum praestet». His dictis in obloquentes proripuit.
26   4,   15| dissimulavit, quo Gelastum mordere dictis prosequeretur. «Et quantis»
27   4,   15|           in sicco relinquam». His dictis navim ad litus vertit et
28   4,   20|          sua mala collugeat?». His dictis multo illacrimavit, dehinc
29   4,   20|           utrimque cum factis, tum dictis «Ego vero» inquit Momus «
30   4,   21|   commodius argueret. Eo pacto cum dictis tum tridente omnes toto
31   4,   21|       alterius favere ingenio. His dictis abiit. Abiit et Charon atque
32   4,   21|          loco caeperant contendere dictis lepidissimis; nam se ille
33   4,   22|            successus repetens sese dictis huiusmodi castigabat: «Quid