Parte,  Paragrafo

 1   1,    1|   mediisque in praecordiis homini mentem abdidisset, quam unam suprema
 2   1,    3|         exstat ingenii quin istuc mentem adhibens intelligat non
 3   1,    4|        respondere suadebant; alii mentem quandam omni terrae crassitudine,
 4   1,    8|    consilia volvebat. Veniebat in mentem quid sibi esset cum iratis
 5   1,   11|           obstinate meminerit. Eo mentem intendat, ut spectet quam
 6   1,   19|           vindicandi mei ratio in mentem inciderit, qua inveniri
 7   1,   20|   commentaretur Momus, incidit in mentem ut tetrum aliud adoriretur
 8   1,   27|         diis ageretur. Redibat in mentem quale ab se foret in templo,
 9   2,   15|      ridere, post id incidisse in mentem ut repeteret quam ab pauperum
10   2,   17|        quid in cuiusque animum et mentem possint conspersae verborum
11   2,   17|        nusquam potuisse venire in mentem, ut aggrederetur quippiam
12   2,   18|        atque obtrectatoribus suis mentem, qui si tandem esse infesti
13   2,   20|      furoreque adeo percitus quin mentem, rationem, intelligentiam
14   2,   20|       Mome, si tuam erga mortales mentem et animum bene interpretor,
15   2,   24|         quid de me venire tibi in mentem potest, ut putes me istiusmodi
16   3,    5|   communiret. Vicit tamen quod in mentem venit non esse ex usu ut
17   3,   12|             Qui aliorum sensus et mentem indagaturus accesseram,
18   3,   12| consiliorum inopia qualecumque in mentem incidit consilium arripuit.
19   3,   12|        iis conveniat quae sibi in mentem venerint. Nam versari quidem
20   3,   14|     haesitaret. Tandem incidit in mentem ut Momum regem institueret
21   3,   19|    ridiculam rem. Incidit enim in mentem ut cepe quoddam ex proximo
22   3,   19|    effervescerent, quibus facibus mentem hominis exagitaret omnemque
23   3,   19|       intima naturae omnia, quoad mentem lacessendo tumultuantem
24   3,   20|     Agesis, o artifex, si quid in mentem tibi veniat ut velis optimum
25   3,   20|        vili in corpore philosophi mentem intelligere». Tum Apollo: «
26   3,   21|       apud multos qui nunquam huc mentem intenderant orbem hunc rerum
27   3,   21|           illud dictum saepius in mentem redibat, istos plus satis
28   4,    2|     Stupor? Et quid tibi venit in mentem? Sed tu perbelle quidem
29   4,    3|        cum ita essent, incidit in mentem diis ut futuros postridie
30   4,   15|           Charon, et quid tibi in mentem venit ut tam apte rempublicam
31   4,   21|       Facis» inquit «ut redeat in mentem quod narrare inceperam ante