Parte, Paragrafo
1 pro, 4| profecto inter plebeios minime censendum esse.~
2 pro, 5| quodam philosophandi genere minime aspernando; et didici quidem
3 pro, 6| atque explicatione utili et minime aspernanda. Id quantum assecuti
4 1, 14| tuis me commodis curandis minime defuturam; et quo firmiori
5 1, 25| conspicarentur decantare minime intermittebat, quin et quae
6 1, 29| blandiendo et sese iactando, apud minime malum illum principem Iovem
7 2, 3| annuntio» inquit «et, quod minime reris, pacem gratiamque
8 2, 6| lacessendi morem obliviscemur? Minime; verum id quidem moderabimur
9 2, 9| eam gentem, mihi crede, minime neglexisse oportet». Cum
10 2, 13| gloriae, sed iusta rectaque, minime insolentis viri, ratione,
11 2, 13| imperium agere artis esse minime vulgaris, quod si pecudes,
12 2, 13| desiderant, quae hac una in arte minime requiruntur. Una haec artium
13 2, 17| consilio usae sunt muliebri, minime opportuno minimeque attemperato.
14 2, 18| ex me audisse, ni fallor, minime pigebit. Fingite adesse
15 3, 5| sibi essent mores ignoti minime conducere suis inceptis
16 3, 14| intelligebat quanti sua intersit minime volubilem minimeque variabilem
17 3, 18| rem ita cecidisse ferebat minime moleste, maxime quod gravi
18 3, 19| ad Iovem ingressus, quod minime rebatur, tristiori quam
19 3, 19| existimabis?'. Tum ego: 'Minime, sed prae se ferunt. Iunge
20 3, 20| dictum, utcumque sit, quod minime cum illo superiori de coriario
21 3, 21| artibus excultum ingenium minime improbum et plurimum diligendum
22 3, 21| profecto sunt, ut videre licet, minime puri et minime simplices:
23 3, 21| videre licet, minime puri et minime simplices: nam alios facto
24 3, 21| multa adaugere accumulareque minime intermittat; ne superos
25 4, 11| et aggredi cui esset rei minime aptus. At ex comitibus defuncti
26 4, 11| inferos artes condiscant? Minime: sed temerarii sunt. Vel
|