Parte, Paragrafo
1 1, 1| idcirco alii alias res, alii hominem, alii bovem, alii domum,
2 1, 1| quod domum, Prometheus quod hominem effecissent; proxime ad
3 1, 1| pacatius solum posset trahi. At hominem quidem affirmabat quippiam
4 1, 1| se deum malit esse quam hominem. Ergo in hominum animos
5 1, 5| reum conspicati sunt, et hominem accepto pugno commaceratis
6 1, 28| persimilem non se continuit quin hominem accursitans amplecteretur. «
7 1, 29| exstiterit. Principio, non posse hominem ratus tam immane pondus
8 2, 13| disciplina continentur, quid hominem ad facilitatem frugalitatemque
9 2, 15| naso tam erat multo ut non hominem, sed nasum existimes ambulare.
10 3, 6| propius et in dolio coactum hominem in globum demiraretur, accidit
11 3, 11| plebeium quempiam, eo ad hominem se fronte qua erat liberali
12 3, 11| Siccine» inquit «in liberum hominem atque immeritum facis iniuriam?»
13 3, 11| quam egenum et destitutum hominem per impatientiam delirare.
14 3, 13| qualem se habeat Democritus hominem decantarunt. At subinde
15 3, 13| sentire nos hic oporteat hominem hunc noctu sapere perpulchre,
16 3, 19| plusculum adstitissem, caepi hominem compellare, at ille ab suo,
17 3, 19| iterato rediens offendo hominem perscindentem cancrum quem
18 3, 19| ossiculorumque inesset. Saluto hominem, at ille nusquam minus.
19 3, 19| ut brutis eviscerandis (hominem quidem ferro lacerare nefas
20 4, 4| illi vincire caeperant. Mox hominem prae se in urbem agit laetus
21 4, 7| ita religatum adduxisset hominem et quid se praeter spem
22 4, 8| non habebat. Alia ex parte hominem quamvis inepte gratificantem
23 4, 12| et deputasse id quo esset hominem conditurus; id vero fuisse
24 4, 14| motu verterit terga? Et hominem demiror, cum mihi in vita
25 4, 20| consueverint, et te meminisse hominem oportet. Tum vero, Mome,
26 4, 21| memini, qui se vilissimum hominem maximo regi praeferendum
|