Parte, Paragrafo
1 pro, 2| veteres adiudicabantur. Tum et natura rerum maxima et invisa quaeque
2 pro, 2| et honoribus prosequamur natura edocti. Qua nimirum intelligimus
3 1, 1| singulari et perversa imbutum natura, cui non alium quempiam
4 1, 4| fungi idcirco quaecumque a Natura procreata sint certo praescriptoque
5 1, 4| quandoquidem invita repugnanteque Natura eadem ipsa per se nihil
6 1, 4| aut si sint nimirum suapte natura benefici sunt.~
7 1, 5| adversus Momum concitati, natura ambitiosi, mente arrogantes,
8 1, 14| ut est vulgi vitium et natura sponte quosque rerum novarum
9 1, 26| omnium dicacissimorum sit natura et ingenium ut facile queant
10 1, 33| Illi cum hebetes tardique natura, tum armatorum aspectu animis
11 2, 2| anxiam atqui, uti est eius natura veris falsa immiscere et
12 2, 6| Ne tu haec, Mome, ab tua natura penitus aliena poteris?
13 2, 13| artificio multa sunt, insita natura et quasi innata, quae etsi
14 2, 13| At cygnis dedit quidem natura plumas ut integerentur,
15 2, 13| dormitares. Fitque is quem natura dedit ad requiescendum locus
16 2, 21| collegi idcirco ab omni natura gignendarum rerum igniculos
17 3, 4| quidem et usitatus mos atque natura nonnullorum, ferme omnium
18 3, 8| esse. Si ullus in rerum natura deus aut mortalis aut immortalis
19 3, 19| colligitur et vasculo a natura coacto et coaptato commendatur.
20 3, 19| quod inter manus est, cum natura mihi ad omnem duelli audaciam
21 3, 19| non opertum squamis adesse natura voluit, cumque arma scirem
22 4, 2| insinuare, ut erat suapte natura subattonitus atque vastus,
23 4, 12| proficiscendum Charon tantam in natura rerum amoenitatem et varietatem
24 4, 12| Charon, universa in rerum natura nihil aut factum aut fieri
25 4, 12| animans et longe ab hominum natura defunctorumque animis alienum».
|