Parte, Paragrafo
1 pro, 1| vero atque immortalitatem animis et huiusmodi mirifica omnia
2 pro, 7| Itaque cum sit in hominum animis perassidua difficilisque
3 1, 3| intolerabiliusque est miseris hominum animis, curas metusque et quaecumque
4 1, 3| Momus «Tamne esse deos omnes animis modicos et pusillos censes,
5 1, 4| insurgentibus irarum procellis Momus animis prostratus et trepidans
6 1, 5| accursitarant suspensique animis disputationis eventum exspectabant,
7 1, 11| partes Momus sentiat ut in animis hominum suis verbis labefactatam
8 1, 14| ruere, iam tum irritatis animis fremebant et passim indignum
9 1, 24| exequendo opere iam tum animis viribusque defecerat.~
10 1, 30| ut eos ad rem exequendam animis iam et armis accinctos vidit,
11 1, 33| natura, tum armatorum aspectu animis consternati haesitabant.
12 2, 2| eos quidem armis posse et animis valere audierat: tandem,
13 2, 14| postremo? Quo hos atque illos animis affectos atque perturbatos
14 2, 17| sollicitum habeat aditum, iam tum animis erant vehementer commotae,
15 2, 18| inveterata praesertim in animis hominum opinione de diis,
16 2, 18| nuncupemus. Quaeso, adeste animis et pro vestra humanitate
17 2, 21| et hic auribus arrecti et animis in partes utrasque solliciti
18 2, 24| qui quidem ingenio elati, animis tumidi, successibus gloriosi,
19 4, 2| quidem opinionibus fluidam, animis volubilem, libidinibus concitatam
20 4, 3| apte deponerent. Dum haec animis deorum volvuntur, Stupor
21 4, 12| hominum natura defunctorumque animis alienum». Interea lupus
22 4, 18| evolavit. Venti antro inclusi, animis auribusque suspensi atque
23 4, 20| metu conscientiae intra se animis vexari, proxime mutuo alter
24 4, 21| o Charon, in quibusque animis ut metu offenso omnes voluptates
|