Parte,  Paragrafo

 1   1,    1|       ac modo veris modo falsis verbis unis atque item alteris
 2   1,    1|        assimulabat, et pluribus verbis, sed frigidula oratione
 3   1,    3|        et docte subornat quibus verbis, quo gestu, qua hora ad
 4   1,   11|                       11-~ ~His verbis Momus nuntiatis quam in
 5   1,   11|       ut in animis hominum suis verbis labefactatam et pene convulsam
 6   2,    2|      sententiis fit amplissimis verbis de revocando Momo lex, constituunturque
 7   2,    3|        repentino gaudio, quibus verbis pro animi libidine congratularetur
 8   2,    6|    mulctandoque inimico re quam verbis, facto quam ostentatione
 9   2,    8|   veniamque et pacem compositis verbis deprecatus, non, uti concupisset,
10   2,   13|  dedecus ignominiamque deputant verbis cum errone contendere, quod
11   2,   15|  redarguere atque increpare his verbis: «O bipes indomite, servum
12   2,   18|       de diis disputaretur, his verbis orsum fuisse dicere: «Non
13   2,   23|     desino te ad risum et iocum verbis illicere et quod instat
14   3,    3|          O me beatum, qui potui verbis adducere principem ut tantas
15   3,    6|      ubinam luciluca est?». His verbis Iuppiter in suspicionem
16   3,   11| Diogenem versi, redarguendo his verbis usi sunt: dedecere quidem
17   3,   14|         habeat, apudque populum verbis Iovis ita agat: cupere quidem
18   3,   16|    Saturnus voce ita suppressa, verbis ita raris gestuque ita defesso
19   3,   18|         indignatione succinctis verbis perstrinxit, ac se eam quidem
20   3,   20|       tum, si recte memini, his verbis utebatur: 'Agesis, o artifex,
21   4,   12|     Negavit Charon grandioribus verbis pusilliora aut ordinatius
22   4,   15|       navim? Quod si eam cupiam verbis admodum expingere, nihil