Parte,  Paragrafo

 1   1,    1|       acerba istiusmodi lacessita iniuria dea suas omnes decreverit
 2   1,    3|       nobis superis, seu iure seu iniuria succensus, aemulos ad invidiam
 3   1,    3|    autumas» inquit Fraus «fit non iniuria verisimile. Verum et quisnam
 4   1,   13|                   13-~ ~Insperata iniuria commotus Momus, mediam inter
 5   1,   13|    nostram dignitatem, tam atroci iniuria lacessiti, virtute non tuebimur?
 6   1,   14|      Virtus, hoc providere: utrum iniuria nobis sempiterna magis quam
 7   2,    9|   consideat tenet, qui quidem non iniuria dearum pulcherrimam Virtutem
 8   2,   13| decoctoris perfidia, non raptoris iniuria, non temporum iniquitas
 9   2,   17|  meminissent ab se proxima ignium iniuria fore lacessitum Momum, non
10   2,   18|          quid ego ullos ab deorum iniuria excipiam, cum videam eos
11   2,   21|          hostili impetu immanique iniuria populare atque vastare aggrederetur.
12   3,   11|       adeo tua haec intolerabilis iniuria: nam meo quidem in facto
13   3,   11|           meo quidem in facto non iniuria sed error est, nam cervicem
14   3,   16|       quae excidit ut diceret non iniuria apud mortales veteri sanctissimoque
15   3,   19|    penitus mollia et inutilia non iniuria opinabar huic etiam dedisse
16   3,   20|         Tum et illud addebat, non iniuria Momum praedixisse tales
17   3,   21|   exaedificando, quandoquidem non iniuria vulgo dictitent non aliam
18   4,    3|          dignitate et sine ullius iniuria dignissimis locis conquiescerent.
19   4,   17|        risissem» inquit Gelastus «iniuria?». «Quidni» inquit Charon «
20   4,   20|        sed pro gravissima accepta iniuria in vindicanda mei dignitate
21   4,   20|          inimicorum tum et meorum iniuria vexatus, pertuli et amicorum
22   4,   20|         vitam exspectabantur inde iniuria, unde boni bona pollicebantur