Parte,  Paragrafo

 1   1,    1|          bovem et ad fortitudinem aeque atque ad laborem satis comparatum,
 2   1,    1|           apud se nullius probari aeque atque Fraudis deae ingenium:
 3   1,    3|           ni forte uni tibi, quem aeque atque hosce oculos meos
 4   1,    3|           ut nihil supra et nihil aeque. Rectius pro tua prudentia
 5   2,    6|         operiant; omnium sermones aeque esse insidiosos deputent;
 6   2,   11|       stomachor. Tu contra, Iuno, aeque admonentem Iovem ne despice;
 7   2,   13|     quaeque versentur in arte sua aeque teneri a quovis rudi discipulo
 8   2,   13|     quidem ceteris mortalium haud aeque evenit: nam et levitatis
 9   2,   14| periculosissimis in rebus hominum aeque atque in levissimis versari
10   2,   15|           faber fabro, ipsum idem aeque erronibus evenit, ut inter
11   3,   12|        est, stultitia est, ut eos aeque errare aliis in rebus, quas
12   3,   13|        sunt reliqua omnia, qualem aeque se Democritus reliquo habeat
13   3,   19|        eos quibus fortassis eadem aeque atque sibi sunt vita, mores,
14   3,   20|       Fortassis' inquit Socrates 'aeque ac tu in seligendo ita ille
15   3,   20|          quod veritatem obnubilet aeque atque auctoritas. Pythagoras
16   4,    5|         haec pertuli, ut eveniant aeque atque mihi evenere imprecor,
17   4,    8|          quidem ex parte se omnes aeque gravi fore notatos rubigine
18   4,   11|         venerandos homines, si se aeque re operaque habent atque
19   4,   15|           o Charon, tuam enim rem aeque atque meam ago. Ego me tam
20   4,   15|    afferam illustrius. Istic enim aeque atque in republica imperant
21   4,   17|     optavi quidem mihi tum cymbam aeque atque in theatro adesse
22   4,   19|            neglexit. Nox vero dea aeque tumultuario illo in opere